စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔ထုတ္ ယူေကမွ Telegraph အြန္လိုင္းသတင္းစာတြင္ ေ႐ႊလီၿမိဳ႕မွေန၍ ေဒးဗစ္အီ မာ (David Eimer) ဆိုသူ ေရးသားလိုက္သည့္ “ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား တ႐ုတ္သတို႔သမီးမ်ားအျဖစ္ အတင္း အက်ပ္ ေစခိုင္းခံရျခင္း” (Burma’s women forced to be Chinese Brides) အမည္ႏွင့္ သတင္းေဆာင္းပါး တပုဒ္ကို ဖတ္႐ႈလိုက္ရပါသည္။
သူ႔ေဆာင္းပါးအတိုခ်ဳပ္ကိုေကာက္ရလွ်င္ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီး၏ ‘ကေလးတေယာက္’ ေပၚလစီအရ တ႐ုတ္မိသား စုမ်ား ကေလးတေယာက္ ရၿပီးလွ်င္ သားေၾကာကို ဆရာဝန္မွ အလိုအေလ်ာက္ ျဖတ္ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ တ႐ုတ္မိ သားစုမ်ား မိန္းကေလးထက္ ေယာက်္ားေလးကိုသာ ရေအာင္ ႀကိဳးစားယူၾကသျဖင့္ ေယာက်္ားဦးေရႏွင့္ မိန္း မဦးေရ အခ်ဳိးအစား ကြာဟမႈ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ခန္႔မွန္းေျခအရ ေယာက်္ားေလး ၁၂၀ ဖြားျမင္တိုင္း မိန္းကေလး ၁၀၀ ခန္႔သာ ဖြားျမင္သည့္အတြက္ တ႐ုတ္လူမႈေရးသိပၸံအကယ္ဒမီမွ ထုတ္ျပန္သည့္ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္ေယာက္်ား ၂၄ သန္းတို႔အတြက္ လက္ထပ္ယူႏုိင္မည့္ မယားမရွိဟူ၍ျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္၏ ထို “ကေလးတေယာက္ေပၚလစီ” အရ ေယာက်္ားမိန္းမ အခ်ဳိးအစားမညီမွ်မႈေၾကာင့္ မိန္းမရွားပါး မႈဒဏ္ကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ခံစားေနရသည္။ ထိုလိုအပ္ခ်က္ကို တရားဝင္ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္္းျခင္းျဖင့္ လက္ထပ္ ယူႏုိင္ေသာသူမ်ား ရွိေသာ္လည္း ထိုနည္းလမ္းျဖင့္ မရႏိုင္သူမ်ားက တရားဥပေဒေဘာင္အျပင္မွ နည္းလမ္း မ်ားကို အသုံးခ်လာၾကသည္ဟု ယူနက္စကို ဘန္ေကာက္႐ုံးမွ HIV/ AIDS ႏွင့္ လူကုန္ကူးမႈ ပေပ်ာက္ေရး တာဝန္ခံ ေဒးဗစ္ဖင္းဂိုးလ္ (David Feingold) က ဆိုသည္။
သူသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က ထုတ္လုပ္ခဲ့ေသာ မိန္းမေရာင္းဝယ္ေရးအေၾကာင္း ႐ိုက္ကူးခဲ့သည့္ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္ သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ သတို႔သမီး (မယား) အျဖစ္ အတင္းအက်ပ္ လုပ္ခိုင္းျခင္းခံရသူ မိန္းကေလးအမ်ားစု လာရာႏုိင္ငံသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံျဖစ္သည္ဟု သူကဆိုသည္။
ေဒးဗစ္က ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားလည္းျဖစ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူမ်ားလည္းျဖစ္ေသာ၊ ေဂါက္သီး ႐ိုက္ရာတြင္လည္း အလြန္ဝါသနာထံုေသာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျမန္မာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အမ်ဳိးသမီးမ်ား တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ အေရာင္းစားခံရျခင္း၏ အဓိကတရားခံမ်ားအျဖစ္ ေထာက္ျပခဲ့သည္။
လြန္မင္းစြာ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးလာၿပီး စီးပြားေရးလြန္မင္းစြာ နိမ့္က်လာမႈေၾကာင့္ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား လူအေရာင္းအဝယ္ပြဲစားမ်ား၏ ေစ်းကြက္ တြင္းသုိ႔ က်ေရာက္လာရသည္ဟု ေထာက္ျပခဲ့သည္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး အစစအရာရာ နိမ့္က်မႈေၾကာင့္ ကုန္ထုတ္ လုပ္မႈ က်ဆင္းလာၿပီး အစာေရစာ ရွားပါး ျပတ္္လတ္မႈကိုပါ ၾကံဳေတြ႔လာရသည့္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အမ်ဳိး သမီးမ်ား အစာေရစာရွာရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုေထာက္ပံ့ရန္အတြက္လည္းေကာင္း တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံ သို႔ ထြက္ၾကသည့္အခါ လူပြဲစားမ်ား၊ ျပန္ေပးသမားမ်ားလက္တြင္းသို႔ သက္ဆင္းၾကရေၾကာင္း ဆိုသည္။ ျမန္ မာျပည္မွ အမ်ဳိးသမီးအမ်ားစုမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ လူကုန္ကူး သူမ်ား၏ ပို႔ျခင္းခံရၿပီးေနာက္ အတင္းအက်ပ္ မ ယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းခံရျခင္းႏွင့္ အဆုံးသတ္သြားၾကရသည္ဟု သူက ဆိုသည္။
တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ခိုးသြင္းလာေသာ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္၏ တန္ဘိုးသည္ ယြမ္ ၆၀၀၀ ႏွင့္ ၄၀,၀၀၀ အထိ ရွိၿပီး သူမ၏ အခ်ဳိးအစား၊ အသက္၊ အသားအရည္၊ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ ေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသေလာက္ ေစ်းေပး ခံရသည္။ စတာလင္ေပါင္ႏွင့္ ၅၆၀ မွ ေပါင္ ၃၇၅၀ အထိ ေစ်းေပါက္သည္။
ယိုးဒယားအေျခစိုက္ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔မွ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေရာင္းစားခံရေသာ ျမန္မာမိန္းခေလးမ်ား၏ ၂၅% သည္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ “ေယာက္်ားေတြက သူတို႔အတြက္ ကေလးေမြးေပးႏိုင္မယ့္ က်န္းမာသန္စြမ္းၿပီး အသက္အ႐ြယ္ငယ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ လိုလားသည္” ဟု ယူနန္ျပည္နယ္ရွိ ကဝပ္ လူကုန္ကူးမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဂ်ဴလီယာမရစ္က ဆိုသည္။
“မိန္းကေလးေတြကို ကေလးေမြးေပးဖို႔ စက္တခုလိုပဲ သေဘာထားၾကတယ္” ဟု သူမက မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ပါ သည္။
ဤေဆာင္းပါးအစကို ျမန္မာျပည္မွ ၁၂ ႏွစ္သမီးအ႐ြယ္တြင္ ျပန္ေပးဆြဲခံရသည့္ ကေလးမ “အပ” (တိုင္းရင္း သူျဖစ္ပံုရသည္) ႏွင့္စၿပီး ၎ကို တ႐ုတ္မိသားစုတစုထံတြင္ ျပန္ေပး ဆြဲသူမ်ားက ေရာင္းစားခဲ့ၿပီး ၎တို႔၏ အသက္ ၂၀ အ႐ြယ္ သားႏွင့္ ေပးစားရန္ ၾကံစည္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး ၃ ႏွစ္အၾကာ တ႐ုတ္ ပုလိပ္မ်ားက မွတ္ပုံတင္စစ္ေဆးသည့္ အခါတြင္ သူမသည္ ႏုိင္ငံျခားသူျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္သြားၿပီး ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ခြင့္ ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု အဆုံးသတ္ထားသည္။ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားကို ေစ်းလယ္တြင္ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ား ကို ဝတ္ဆင္ေစၿပီး မိတ္ကပ္ျခယ္သလ်က္ ေျဗာင္ေလလံတင္ ေရာင္းခ်သည့္ ေနရာမ်ားလည္းရွိေၾကာင္း ထို ေဆာင္းပါးတြင္ ေရးသားထားသျဖင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားစရာ သူတို႔ဘဝကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိခဲ့ပါသည္။ ၂၁ ရာ စု ေခတ္မီတိုးတက္ေနေသာ လူ႔သမိုင္းသည္ တပတ္လည္၍ ကၽြန္ေရာင္းကၽြန္ဝယ္စနစ္ဆီသုိ႔ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ လားဟု ေမးခြန္းထုတ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ေနပါသည္။
နိဂုံးအားျဖင့္ ခ်ဳပ္၍ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာရွႏိုင္ငံမ်ားၾကားတြင္ လြတ္လပ္ေရး ရခါစမွ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတိုင္မီအထိ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ ၾကယ္တပြင့္၊ အာရွတိုက္၏ စပါးက်ည္ ဝမ္းဗိုက္ဟု တင္စားေခၚခံရသည့္ ဆန္စပါးအထြက္ဆံုးႏိုင္ငံဘဝ။ အိမ္နီးးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား၏ အားက်ေလးစားေလာက္ေသာ အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္ ပညာတတ္မ်ား ေမြးထုတ္ရာ ရန္ကုန္ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္ႀကီး ရွိသည့္ အရွိန္အဟုန္ႀကီးခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံဘဝမွ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံးႏိုင္ငံဘဝသုိ႔ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ က်ေရာက္သြားခဲ့ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ယေန႔အထိ ကမၻာက ဖိႏွိပ္မႈ အျပင္းထန္ဆုံး၊ လူ႔အခြင့္အေရးအခ်ဳိးေဖာက္ဆုံးႏိုင္ငံအျဖစ္ အျပစ္တင္ခံေနရသည္မွာ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယခင္က ယိုဒယားႏုိင္ငံကို ျမန္မာျပည္သားမ်ားက “ဖာႏိုင္ငံႀကီး” ဟူ၍ အ ထင္ေသး အျမင္ေသး ႐ႈတ္ခ်ၾကသည္။ ယေန႔ အိမ္နီးခ်င္း ယိုးဒယားႏိုင္ငံ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၊ ကုလားျပည္တို႔တြင္ရွိ ေသာ ဖာမ်ားသည္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးအမ်ားစုျဖစ္သလို ျမန္မာျပည္တြင္း၌လည္း တရားမဝင္ ဖာမ်ား ေသာင္း ႏွင့္ခ်ီ၍ ၿမိဳ႕နယ္တိုင္းအလိုက္ အႏွိပ္ခန္းမ်ား၊ ကာယာအိုေက၊ ႏိုက္ကလပ္ မ်ားတြင္ ရွိေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ အာ ဏာ႐ူးစစ္ဗိုလ္မ်ား၏ အတၱစြဲႀကီးမားလြန္းမႈေၾကာင့္ ဖာႏိုင္ငံဘဝသို႔ ေရာက္ေနျခင္းကို ျမန္မာျပည္ရွိ မည္သူ ကမွ် မတားဆီးႏုိင္ပါ။
တ႐ုတ္ျပည္၏ မယားလိုအပ္မႈအရ ေရာင္းစားခံရေသာ မိန္းကေလးမ်ားတြင္ လူခ်မ္းသာပညာတတ္ တ႐ုတ္ မ်ား၏ မယားျဖစ္ဖို႔ထက္ တ႐ုတ္လယ္သမားမ်ား၏ အျဖည့္ခံ အလုပ္ကၽြန္မယားျဖစ္ဖို႔က မ်ားပါသည္။ ထိုမိန္း ကေလးမ်ားသည္ ထိုသူ၏ ေသြးသားျဖည့္ဆည္းေပးရာ မယားအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ မိမိကာမကို ဝယ္ယူထား သူ၏ မိဘျဖစ္သူ၏ အေစခံအျဖစ္လည္းေကာင္း အလုပ္အေကၽြးျပဳရင္း အႏွိပ္စက္ခံၿပီး ေနထိုင္ရသည္။ မိမိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနသည္၊ ဘယ္သူ႔ကို အကူအညီေတာင္းရမည္ကို မသိၾကေခ်။ တ႐ုတ္မိသားစု၏ အိမ္ ကၽြန္လုပ္ရင္း လြတ္လမ္းမျမင္သည့္အခါ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္သြားတတ္ၾကသည္။ လယ္ယာသံုး ပိုး သတ္ေဆးေသာက္၍ အဆံုးစီရင္ျခင္းကို အမ်ားဆံုး အသုံးျပဳျခင္းျဖင့္ ေၾကကြဲစြာ ဘဝအဆုံးသတ္သြားၾကရ သည္။
တ႐ုတ္ျပည္သည္ ျမန္မာျပည္ကို လူမ်ဳိးအရ ဝါးၿမိဳမည္ဆိုသည္မွာ စိတ္ကူးယဥ္မဟုတ္ေခ်။ ျမန္မာျပည္ရွိ ဝ နယ္ေျမ၊ ကခ်င္နယ္ေျမ၊ ရွမ္းနယ္ေျမတို႔တြင္ တရုတ္ျပည္မွတေရြ႕ေရြ႕ ေျပာင္းလာသူမ်ား ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ ပိုင္းသက္သက္အေနႏွင့္ပင္ သန္းခ်ီ၍ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ တ႐ုတ္ျပည္၏ မိန္းကေလးလိုအပ္ခ်က္သည္ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ တိုးပြားမ်ားျပားလာမည္မွာ ေျမႀကီး လက္ခတ္မလြဲျဖစ္သည္။ ထိုလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမည့္ အဓိကႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို မွီခိုေနရသည့္အဆင့္သို႔ တေရြ႕ေရြ႕ က်ေရာက္လ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
(၁) တ႐ုတ္ကို အားကိုး၍ ကုလသမဂၢမွ အေရးယူမခံရေအာင္ တ႐ုတ္အလိုက် ဧရာဝတီ ျမစ္ဆုံ ေရကာတာ တည္ေဆာက္ေရးကို ျပည္သူမ်ား တားေနသည့္ၾကားမွ အတင္းအက်ပ္ လုပ္ေဆာင္ရန္ စိုင္းျပင္းလ်က္ရွိျခင္း။
(၂) ဆင္းရဲမြဲေတေနေသာႏိုင္ငံျဖစ္သျဖင့္ မိမိထက္ခ်မ္းသာေသာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက သစ္လိုလွ်င္ သစ္၊ ေက်ာက္ လိုလွ်င္ ေက်ာက္၊ ဓာတ္ေငြ႔လိုလွ်င္ ဓာတ္ေငြ႔၊ ေနာက္ဆုံး မိန္းမ လိုလွ်င္ မိန္းမေပးကိုေပးရေတာ့မည့္ အေနအထားျဖစ္သည္။
လာမည့္ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္တြင္ လူပ်ဳိလူလြတ္ တ႐ုတ္ေယာက်္ား ၂၄ သန္းသည္ ၎တို႔၏ ေသြးသားကာမ ေျဖ ေဖ်ာက္ရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ မ်ဳိးပြားရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိႏွင့္ရႏိုင္ေသာ ျမန္မာျပည္မွ အ မ်ဳိးသမီးေလးမ်ားကို ဦးလွည့္လာေပလိမ့္မည္။ လူပြဲစားမ်ားအတြက္ အလြန္ႀကီးမားေသာ “သတိုးသမီးေစ်း ကြက္” သည္ တားဆီးေန သည့္ၾကားမွ မလြဲမေသြ ပိုမိုႀကီးမားလာမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပင္ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးတြင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို အစိုးရမွ တရားဝင္ျဖစ္ေစ၊ တရားမဝင္ျဖစ္ေစ ရပ္ကြက္ဖြင့္၍တိုးပြား လာေသာ လူလြတ္ေယာက္်ားမ်ား အာသာဆႏၵကို မေပါက္ကြဲေစရန္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေကာင္းလုပ္ ေဆာင္လာႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္။ ထိုသို႔လုပ္လာပါက ယိုးဒယားႏိုင္ငံတြင္္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသူမ်ားအမ်ားစု ‘ဖာ’ ျဖစ္ ေနသည့္နည္းတူ ၎တ႐ုတ္ဖာခန္းမ်ားတြင္လည္း ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားသာ အမ်ားစုအျဖစ္ ေတြ႔ျမင္ရႏိုင္ ဖြယ္ရွိေပသည္။
ထိုအျဖစ္ကို ကာကြယ္ရန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္၏ အမွီအခိုကင္းေသာႏိုင္ငံျဖစ္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ဒီ မိုကေရစီနည္းက် လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံအျဖစ္ မထူေထာင္ႏိုင္လွ်င္ စစ္ကၽြန္ဘဝမွေန၍ တိုင္းတပါး အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ကၽြန္ျဖစ္ရန္ လက္တကမ္းသာလိုေတာ့ေၾကာင္း မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ ႐ွိေသာ တပ္မေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ အၾကပ္တပ္သားမ်ားကို သတိေပးႏႈိးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။ ယေန႔ျမန္မာျပည္ႀကီး ကုိ ကယ္တင္ရန္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ဗိုလ္မွဴး၊ ဗိုလ္ႀကီး၊ အၾကပ္တပ္သားမ်ား ပူးေပါင္းပါဝင္မႈရွိဖို႔ အ ထူးလိုပါသည္။ ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏိုင္ပါသည္။
အားလံုးကိုေလးစားလ်က္ ...
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္
စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ျပည့္တန္ဆာဟု မသံုးဘဲ ‘ဖာ’ ဟု သံုးႏႈန္းရျခင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ခြန္းအရ “ဖာသည္ႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္သြားမွာပဲ” ဆိုသည့္စကားကို အမွတ္ရေစလို၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဖာႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္သူေတြက လုပ္ေနၾကသနည္း။
No comments:
Post a Comment
အခုလို လာေရာက္အားေပးၾကတာ အထူးပဲ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ား ... ။ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ေက်ာ္ထက္၀င္း နည္းပညာ (ဘားအံ)
www.kyawhtetwin.blogspot.com