သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္

၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္ဟုဆုိလ်င္ ေဒၚသိန္းတင္၊ ေဒၚသိန္းတင္ဟုဆုိလ်င္ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္၊ ဤသုိ့ျဖင့္ ေဒၚသိန္းတင္ႏွင့္ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္ သည္ ခြဲျခားမရဘဲ တသားတည္းျဖစ္ လ်က္ရွိေၾကာင္းကို လူအမ်ားက အသိ အမွတ္ျပဳထားၾကျပီး ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ့ျဖစ္၍ ၁၃၂၁-ခုနွစ္မွ စ၍ ျပည္ျမဳိ့ တြင္ ေရႊက်င္သာသနာကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဤအတၳဳပၸတၱိ အရွင္ ဗာရာဏသီ မဟာေထရ္ႏွင့္” ရထေဒၶ မဂၢယထာ” ရထားသံလမ္း ဥပမာ ဆရာဒကာ “ဥေဘာ အေညာည နိႆိတာ” ႏွစ္မႊာျဖာ လ်က္ သာသနာျပဳလာေသာ ၀ိ-ဗာတုိက္ အမ- သခင္ မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၏ ငယ္စဥ္ကစ ယေန့က်ေအာင္ အျဖစ္အပ်က္ ေတ့ဆက္စကား သေခၤပအေန အားျဖင့္ ေဖာ္ျပရေပဦးမည္။

၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္အမၾကီး၊ ေဆးလိပ္ရုံပုိင္ရွင္ န၀င္း-မသိန္းတင္၊ သမုိင္း၀င္ သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၊ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဘြဲ့ရ ေဒၚသိန္းတင္၊ ျပည္သူ့လႊတ္ေတာ္အမတ္ၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၊ ႏုိင္ငံဂုဏ္ရည္ (ဒု) ဘြဲ့ရ ေဒၚသိန္းတင္ စသည္ဂုဏ္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာတျပည္လုံး ညြတ္ရုံးထင္ရွားလတံ့ေသာ ေဒၚသိန္းတင္သည္ နန၀ါသကုသ ရေသ့ျမဳိ့ေခၚ သီရိေခတၱရာ-ျပည္ျမဳိ့၊ န၀င္းရပ္၊ အဘ- ဦးဖိုးဆိတ္+အမိ- ေဒၚေရႊထယ္တုိ့မွ ၁၂၆၇-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆုတ္ (၂)ရက္၊ ေသာၾကာေန့၊ နံနက္(၅း ၀၀)နာရီအခ်ိန္တြင္ မီးရႈးသန့္စင္ ဖြားျမင္ေသာ သားသမီး (၈)ေယာက္တုိ့တြင္ အငယ္ဆုံး သမီးထူး သမီးရတနာျဖစ္သည္။


ျပည္ျမဳိ့၊ပန္းဘဲတန္း၊ အစုိးရမူလတန္းေက်ာင္းတြင္ ေရး(၄)တန္းပညာ ေအာင္ျမင္သည့္အထိ သင္ၾကားခဲ့ သည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ(ရန္ကုန္၊ ေရႊတိဂုံဘုရားအနီး ဦးဥတၱမ-ပန္းျခံ အထိမ္းအမွတ္ရွိ)၊ ဦးထြန္းရွိန္၊ ဦးဘေဖ၊ ဦးပု စသည္တုိ့ ႏုိင္ငံေရးစတင္လုပ္ေဆာင္ေသာအခ်ိန္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း (၁၂၈၃-ခုနွစ္)၊၁၅-၁၆-ႏွစ္သမီးမွ်သာ ရွိေသးေသာ မသိန္းတင္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ဗုဒၶဘာသာအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ့တြင္ အသင္းသူ အျဖစ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးေလာကသုိ့ ေျခစုံပစ္၍ စတင္၀င္ေရာက္လုပ္လာခဲ့ပါသည္။

၁၂၈၄-ခုႏွစ္တြင္ ၀ံသာႏုအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ့၊ န၀င္နယ္လုံးဆုိင္ရာ သစၥဝါဒီအဖြဲ့- အသင္းသူ (၅၀၀)ေက်ာ္တြင္ မသိန္းတင္သည္ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ ႏုိးႏုိးၾကားၾကား ထထၾကြၾကြ ရဲရင့္တည္တ့ံစြာ ႏုိင္ငံေရးမ်ားကုိ ဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ မိဘအေမြအႏွစ္မ်ား ကုန္ဆုံးသည့္အျပင္ အ၀တ္အထည္မ်ားကုိ ပင္ ေပါင္ႏွံေရာင္းခ်လ်က္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားအား ေထာက္ပံ့ျပဳစုျပီး ႏုိင္ငံေရးကုိ အထူးဦး စားေပး ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ျပည္နယ္ျပည္မ မခြဲၾကရန္။ ။
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ၀ံသာႏုကြန္ဖရင့္ကို သရက္ျမဳိ့တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္စဥ္ “ ရွမ္းျပည္ႏွင့္ျမန္မာျပည္မ မခြဲၾကရန္” အဆုိတရပ္ကုိ သခင္မ-မသိန္းတင္က အဆုိတင္သြင္းခဲ့သည္။ ယင္းအဆုိတင္သြင္းခ်က္ကုိ အားလုံးေထာက္ခံအတည္ျပဳျပီး ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားၾကီးႏွင့္မဟာေဒ၀ီတုိ့ထံ သံၾကဳိးရုိက္၍ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္ကို ေပးလုိက္သည္။

လိပ္ခြံဘီးႏွင့္ဗုိလ္ဆံေတာက္ အကုန္ေဖ်ာက္။ ။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ၀ံသာႏုကြန္ဖရင့္ကို ေပါင္းတည္ျမဳိ့တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ရာ” အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဦးေခါင္း တြင္ ေခတ္စားျပီး အသုံးမ်ားေနေသာ ကုန္းကလိပ္, အင္းကလိပ္မွ ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်သည္ လိပ္ခြံဘီးမ်ားကို မဂၤလာမရွိသျဖင့္ ဦးေခါင္းထက္တြင္ မထားရန္” အဆုိတစ္ရပ္ကုိ မဂ်မ္းက အဆုိတင္သြင္းရာ သခင္မ-မသိန္းတင္က အျပည့္အ၀ေထာက္ခံအတည္ျပဳျပီး ၀တ္ဆင္ထားေသာ လိပ္ခြံဘီးမ်ားကုိ ခ်ဳိးဖဲဖ်က္ဆီး ၍ ေရလယ္တြင္ ေမွ်ာပစ္ၾကသည္။ အမ်ဳိးသား၀ံသာႏုမ်ားကလည္း ဗုိလ္ဆံေတာက္၊ အဂၤလိပ္ဆံေတာက္မ်ား ဦးထိပ္တြင္ မထားၾကဘဲ ရိတ္ျဖတ္ျပီး ဆံပင္မ်ားကုိ ေရလယ္ေမ်ာ၍ နယ္ခ်ဲ့အဂၤလိပ္ မုန္းတီးေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးထၾကြလႈံ့ေဆာ္မႈမ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထက္ထက္သန္သန္ စည္းရုံးလႈံ့ေဆာ္ခဲ့ ၾကသည္။

အခြန္မေဆာင္ေရး တင္သြင္းေပး။ ။
ေဘးမဲ့ဆရာေတာ္ၾကီး ၾကီးမႈးေသာ “သံဃာ့သာမဂၢီအဖြဲ့ၾကီးႏွင့္ လႈိင္, ပု , ေက်ာ္ , ဂ်ီစီဘီေအ (GCBA) အဖြဲ့ၾကီး” မ်ား ပူးတြဲေသာ ၄င္းကြန္ဖရင့္တြင္ “လူခြန္ေတာ္ မေပးေဆာင္ရန္ ” သစၥ၀ါဒီ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ့ အတြင္းေရးမႈး မသိန္းတင္က အဆုိတင္သြင္းရာ ျမင္းျခံ-ေဒၚဂ်မ္းႏွင့္ ေတာင္တြင္းၾကီး အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ က အၾကြင္းမဲ့ေထာက္ခံ့ခဲ့သည္။

ထုိစဥ္တြင္ သာယာ၀တီ ၪီးပုက ၄င္းအဆုိကုိ ေစားပါေသးသည္။ သို့ျဖစ္၍ ဤကြန္ဖရင့္မွ လက္မခံဘုိ့ ကန့္ကြက္တင္ျပခဲ့သည္။ ထုိအခါ ဦးဥတၱမကုိယ္ေတာ္က စင္ျမင္ေပၚၾကြလာ၍ “ ေဟ့ ေမာင္ပု- ပင္လယ္ သမုဒၵရာ၏ ဒီေရတက္လာခ်ိန္၌ ဒီေရကို မတက္ပါႏွင့္ဟု တားထားလ်င္လည္း မင္းအရူးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူ့ေခတ္ႏွင့္သူ့အခ်ိန္ ႏုိင္ငံေရး ေသြးတက္ျပီး ႏုိးႏုိးၾကားၾကား ၾကဳိးၾကဳိးစားစား ျပဳလုပ္ေနသည္ကုိ တားဆီးကန့္ကြက္ရန္မလုိ ” ဟု အမိန့္ရွိကာ စင္ျမင့္ေပၚမွ ဆင္းသြားခဲ့ပါသည္။ သာယာ၀တီ ဦးပုမွာလည္း စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ေငးငုိင္က်န္ခဲ့ရပါသည္။ အခ်ိန္ကား ၁၂----ခုႏွစ္၊ ၂၁-ဦးအဖြဲ့ႏွင့္ ကြဲၾကသည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
၀ံသာႏုအင္အား လြန္ၾကီးမား။ ။
ေဖာ္ျပပါ ကြန္ဖရင့္ၾကီး ျပီးသည္မွစ၍ ႏုိင္ငံေက်ာ္ဓမၼကထိက သာယာ၀တီဦးေညယ်၊ ဦးရန္ကုန္၊န၀င္း-ဦးေကလာသ၊ ျပည္ခရုိင္ ဂဲ့ကုန္း-ဦးေကတု၊ ျမင္းျခံ-ေဒၚဂ်မ္း၊ ျပည္-န၀င္း-မသိန္းတင္၊ ျပည္- လမ္းရွည္ ေဒၚဖြားရင္၊ ေဒၚျမရင္၊ အမ်ဳိးသားဘက္က မသိန္းတင္အကုိရင္း ေရႊတုံး၊ ဆံေတာ္ရပ္ ဦးျမတ္စံ၊ လမ္းရွည္ -ဦးဘခင္၊ န၀င္း-ဦးေအာင္ေစာ၊ ဦးထြန္းေက်ာ္တုိ့သည္ ျပည္-သရက္-သာယာ၀တီခရုိင္မ်ားသုိ့ နယ္လွည့္ စည္းရုံးေရးတရားမ်ားကုိ ေဟာေျပာၾကသည္။ ထုိအခိ်န္ကား ၀ံသာႏုအင္အား ၾကီးထြားျပီး မိမိတုိ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ လူခြန္ေတာ္မ်ားကုိပင္ မေပးၾကသျဖင့္ အဂၤလိပ္အစုိးရသည္ အစြမ္းကုန္ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ႏွိပ္ကြပ္ေလေတာ့သည္။

ဤကဲ့သုိ့ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကုိ မခံရပ္ႏုိင္သျဖင့္ ဂဠဳန္-ဆရာစံ ေခါင္းေဆာင္၍ အဂၤလိပ္အစိုးရ ကုိ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ ထၾကြၾကေလသည္။ဂဠဳန္-ဆရာစံအဖြဲ့က ပုန္ကန္ရျခင္းမွာ န၀င္း-မသိန္းတင္ အဆုိတင္သြင္းခ်က္ေၾကာင့္ ဆရာစံသူပုန္ထျခင္းျဖစ္သည္ -ဟု အမ်ားလူထုက ယူဆေျပာဆုိၾကသည္။ ဂဠဳန္ဆရာစံ သူပုန္ထစဥ္အတြင္း ေစာေစာပုိင္းက တရား၀င္ ဖြဲ့စည္းထားေသာ ၀ံသာႏုအသင္းကို -မတရာအသင္း-ဟု အဂၤလိပ္အစုိးရက ေၾကျငာျပီး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ထုိ၀ံသာႏုအသင္းမွ ထြက္ၾကရန္ ျခိမ္းေျခာက္ေလသည္။ အခ်ဳိ့အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္မ်ားက လက္မွတ္ေရးထုိး ႏႈတ္ထြက္ ၍ ႏုိင္ငံေရးေက်ာေပး စြန့္လႊတ္သြားၾကသည္။
၁၇-ပုဒ္မ၊ တစ္အရ၊ ေထာင္က်တစ္ႏွစ္စီ။ ။
ႏုိင္ငံေရးမွထြက္ေၾကာင္း မေၾကျငာေသာ ၀ံသာႏုအသင္းေခါင္းေဆာင္ဦးစီးအခ်ဳိ့ကို ပုဒ္မ-၁၇/၁-အရ သံဃာ မ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားမ်ားကုိ ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွင္စီ၊ အတြင္းေရးမႈးသခင္မ-မသိန္းတင္မွာ အလုပ္ ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ တစ္ႏွစ္ေျခာက္လ (၁-ႏွစ္၊ ၆-လ) အျပစ္ေပးခံခဲ့ရသည္။
ကုိဘႏွင့္မဖြါးရင္တုိ့အား ႏုိင္ငံေရးတရားစြဲေနခုိက္ ျပည္ခရုိင္၊ ၀က္ထီးကန္နယ္၊ တရားသူၾကီး ဦးစီက စပါးလာေရာင္းယင္း စပါးဒုိင္တြင္ ႏုိင္ငံေရး-ဘုန္းၾကီးမ်ား၊ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၾကိမ္းေမာင္းေျပာဆုိသျဖင့္ တရားသူၾကီးေျပာဆုိသည့္စကားကို ၾကားသိၾကေသာ-ေဒၚေစာ ရင္၊ ေဒၚယုခင္၊ ေဒၚေစာခင္တုိ့က သူၾကီးဦးစီအား” ရွင္ဗမာ ဟုတ္ရဲ့လား”ဟု ေျပာဆုိျပီး ၀ိုင္း၀န္းရုိက္ႏွက္ ၾကသည္။ ၀ိုင္း၀န္းရုိ္က္ႏွက္သည့္ အမ်ဳိးသမီး သုံးေယာက္လည္း ဆူပူေစမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ေလးလစီ (၁-ႏွစ္၊၄-လစီ) အျပစ္ေပးခံရသည္။

ေထာင္သုံးေထာင္သုိ့ ေျပာင္း၍ပုိ့။ ။
သခင္မ မသိန္းတင္ႏွင့္ ေဒၚေစာရင္၊ ေဒၚယုခင္၊ ေဒၚေစာခင္ အမ်ဳိးသမီးတုိ့ အား ျပည္ေထာင္၊ ေတာင္ငူေထာင္နွင့္ ျမင္းျခံေထာင္မ်ားသုိ့ ပုိ့ထားပါသည္။ ျမင္းျခံေထာင္မွ လြတ္လာျပီးေနာက္ လႈိင္ျမစ္ေပၚ ဂ်ီ-စီ-ဘီး-ေအ ေပၚထြက္လာပါသည္။ ထုိအခိ်န္က ခြဲေရး၊ တြဲေရးတြင္ သခင္မမသိန္းတင္က တြဲေရးအတြက္ ၾကဳိးစားလႈံေဆာ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ တြဲေရးဘက္က အင္အားမ်ားေသာ္လည္း ခြဲေရးကုိသာ အႏုိင္ေပးခဲ့သည္။ ထုိကိစၥ မ်ား ျဖစ္ပြါးျပီးေနာက္ ေမာင္နွင့္အစ္မျဖစ္သူမ်ားက သခင္မ မသိန္းတင္အား အနားယူရန္ ျပင္ဦး လြင္(ေမျမဳိ့)သိုိ့ ပုိ့ခဲ့ၾကပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ (၂၁)ႏွစ္ ၁၃၂၅-ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း(၃-၄-၅)ရက္၊ သုံးရက္တုိင္တုိင္ က်င္းပေသာ ဒသမအၾကိမ္-ေရႊက်င္နိကာယဂိုဏ္းလုံးကြ်တ္အစည္းအေ၀းပြဲၾကီးတြင္ ၾကြေရာက္လာေသာ သံဃာေတာ္မ်ား အား ဆြမ္းကပ္လႈဒါန္းရန္ ယူထားေသာရက္အမီ မႏၱေလးျမဳိ့သုိ့ သြားခဲ့ၾကပါသည္။ အလႈရွင္ ျပည္ျမဳိ့ ၊ ၀ိ-ဗာ တုိက္အမၾကီး ေဒၚသိန္းတင္နွင့္ေနာက္ပါ ေဒၚစိန္ပု၊ မေထြးၾကည္၊ တူျဖစ္သူ ဦးဘရီ(ယခု-အုိင္ယာလန္)၊ ဦးေအာင္သိန္၊ ဦးစိန္္ေရႊ၊ ကိုစိန္ၾကီး၊ ကုိေစာေမာင္၊ ကုိေမာင္ၾကည္၊ ကုိသန္းလြင္၊ ကိုထြန္းျမင့္ ၊ ေတာင္ၾကီးဆရာေခြး၊ ျမင္းျခံေဒၚသိန္း၊ ျပည္-ကိုထြန္းေရႊ၊ ကုိအုန္းေမာင္၊ ကိုၾကင္ေမာင္၊ ကိုညီေလးတုိ့ အဖြဲ့၊ ေအာင္လံျမဳိ့၊ ေရႊၾကဳိးၾကာေတာရ ဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္ ၀ိ-ဗာ ဦး၀ိစိတၱစာရ (စာေရးသူ)တုိ့လည္း ပါ၀င္လ်က္ ၁၃၂၅-ခုနွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလကြယ္၊ ေသာၾကာေန့ ၊ နံနက္ (၆)နာရီ ျပည္မွ ကားႏွစ္စီးျဖင့္ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကရာ ၄င္းည (၈)နာရီတြင္ ျမင္းျခံသုိ့ ေရာက္ၾကသည္။

တုိက္အမၾကီးႏွင့္ေဒၚစိန္ပုတုိ့အဖြဲ့က ဦးတင္ေမာင္+ေဒၚသိန္းတုိ့၏တုိက္၊ က်န္ဒကာမ်ားအဖြဲ့က ကုိေမာင္ေလး တုိ့တုိက္၊ ေအာင္လံ-ေရႊၾကဳိးၾကာေတာရဆရာေတာ္ႏွင့္ ၀ိ-ဗာ ဦး၀ိစိတၱစာရတုိ့က ျမင္းျခံျမဳိ့၊ ရန္ေအာင္ေျမ ဘုရား၀င္းအတြင္း ပိဋကတ္တုိက္ေက်ာင္း၊ ဗလုံဆရာေတာ္ဦးစႏၵ၀ရထံ တည္းခုိက်ိန္းစက္ၾကပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန့ နတ္ေတာ္လဆန္း (၁)ရက္ေန့ နံနက္အာရုဏ္ဆြမ္းအျပီး တုိက္အမၾကီးႏွင့္တကါ အားလုံး သည္ ရဟႏၱာဟု ေက်ာ္ၾကားေသာ စြန္းလြန္းဂူဆရာေတာ္ ဦးက၀ိ၏ မပုပ္မသုိးေသာ အေလာင္းကုိ ၾကည့္ရႈ့ေလ့လာၾကအျပီး ထုိမွ (၉)နာရီအခ်ိန္ ျမင္းျခံအေရွ့ (၄)မုိင္းခန့္အကြာ သဂၤဇာဆရာေတာ္၏ တပည့္ ဦးပညာ၏မပုပ္မသုိးေသာ ေရႊခ်ထားသည့္ အေလာင္းကို ေလ့လာၾကပါသည္။

အျပန္တြင္ ျမင္းျခံ-ေထာင္ၾကီး၏ေထာင္ဗူး၀၌ ကားရပ္ကာ တုိက္အမၾကီးက -၄င္း (၁၆)ႏွစ္သမီး အရြယ္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္၍ ဒီေထာင္မွာ သုံးႏွစ္တိတိ က်ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ ေထာင္ပုိင္ၾကီးက သမီးအရြယ္ ကေလးျဖစ္သျဖင့္ ေထာင္မွ လႊတ္လုိ၍ -ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ပါ-ဟု လက္မွတ္ေရးထုိးခုိင္းေၾကာင္း၊ သုံးၾကိမ္သုံးခါတုိင္တုိင္ လက္မွတ္မထုိးသျဖင့္ ဆန္ႏွင့္ဗူးရြက္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ စသည္တုိ့ျဖင့္ ေရာက်ဳိျပီး ၀ါးဘုိးဆစ္ပုိင္းထဲထည့္၍ ေကြ်းခဲ့ေၾကာင္း၊ ျမင္တာႏွင့္ေအာအန္ျပီး မစားဘဲေနခဲ့ရာ (၁၀)ရက္ေလာက္အၾကာ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ယင္း၀ါးပုိးဆစ္ထဲမွ ဆန္-ဗူးရြက္က်ဳိကို စားလာခဲ့ရေၾကာင္း--တုိ့ကုိ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္မ်ား ေျပာၾကားေလွ်ာက္ထားခဲ့ရာ ယခုတိုင္ ၾကားေယာင္မိေသးသည္။ ၁၃၄၆-ခုႏွစ္ ယခုအခါ ေဖာ္ျပပါအဖြဲ့ထဲမွ အခ်ဳိ့ပုဂၢဳိလ္တုိ့နွင့္ ၀ိ-ဗာတုိက္အမၾကီးတုိ့မွာ နာမည္မ်ွသာ က်န္ရွိပါေတာ့သည္။
သခင္မအမည္ခံ ႏုိင္ငံေရးအားထုန္ျပန္။ ။
၁၂၉၀-ခုႏွစ္တြင္ ဒုိ့ဗမာအစည္းအရုံး စတင္ဖြဲ့စည္းလ်င္ ဖြဲ့စည္းခ်င္း သခင္မအမည္ခံကာ ႏုိင္ငံေရးကုိ တဖန္ အားသြန္းခြန္စိုက္လုပ္ၾကရာ သခင္မ န၀င္း-မသိန္းတင္၊ သခင္ညီ(ျပည္)၊ သခင္ထြန္းအုပ္ (ပုတီးကုန္း)၊ သခင္ဗတင္(ဆင္ျမီးဆြဲ)၊ သခင္ထြန္းခင္(ေခၚ)ဗုိလ္မႈးျမင့္ေဆြ(ဆင္ျမီးဆြဲ)တုိ့အား ပုဒ္မ (၁၂၄)အရ အၾကည္ညဳိ ပ်က္ေစမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ခ်ထားစဥ္ ေရနံေျမသပိတ္ၾကီး ေပၚေပါက္လာပါေတာ့သည္။

ေရနံေျမသပိတ္ ၾကိဳဆုိဧည့္ခံ။ ။
ဒုိ့ဗမာအစည္းအရုံး၀င္ သခင္၊ သခင္မမ်ားႏွင့္အတူ (၁၃၀၀)ျပည့္ႏွစ္ ေရနံေျမသပိတ္မ်ားကုိ ၾကဳိဆုိ ဧည့္ခံ ေက်ြးေမြးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္လ်က္ ရန္ကုန္ျမဳိ့၊ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ဘုရားၾကီး ေျခေတာ္ရင္း အေရာက္ တာ၀န္ယူေရွ့ေဆာင္ျပဳ၍ တပ္ဦးမွလုိက္ပါလာခဲ့သည္။

ဂႏၶီၾကီးက၊ ခ်ီးက်ဴးရ၊ မွတ္ၾကေဒၚသိန္းတင္။ ။
အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ မဟတၱမဂႏၶီၾကီးသည္ ျမန္မာျပည္လာေရာက္ရာတြင္ သခင္မ မသိန္းတင္သည္ ဧည့္ခံေကာ္မတီ၏အမႈေဆာင္အျဖစ္ျဖင့္ လက္ပံတန္းမွ ျပည္ျမဳိ့အေရာက္ ဧည့္ခံျပဳစု ၾကဳိဆုိလာခဲ့သည္။ ထုိသုိ့ၾကဳိဆုိရာ၌ ၾသဘာစာတမ္းမ်ားကုိလည္း သခင္မမသိန္းတင္ကပင္ ဖတ္ၾကားေဟာေျပာခဲ့သည္။ 
သခင္မမသိန္းတင္၏အေၾကာင္းျခင္းရာတုိ့ကုိ သိျမင္သြားေသာ ဂႏၶီၾကီးက-”အကြ်ႏုပ္တုိ့ အိႏၵိယျပည္တြင္ ယခုလုိ အသက္အရြယ္ ႏုႏုနယ္နယ္ မိန္းမပ်ဳိကေလးမ်ဳိး ႏုိင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ျခင္းႏွင့္ ေထာင္က်ခံရျခင္းမ်ဳိး မရွိ” ဟု ေျပာဆုိျပီး ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ စြမ္းစြမ္းတမံ ရဲရဲေတာက္စိတ္ဓာတ္ကုိ အလြန္သေဘာက် ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထုိ့ေနာက္ သခင္မမသိန္းတင္ တစ္ဦးတည္းကို မဟတၱမဂႏၶီၾကီးကုိယ္တုိင္ ဂုဏ္ျပဳပန္းကုံးၾကီးစြပ္၍ ခ်ီးျမင့္ခဲ့ေလသည္။

ေနရႈအင္ဒီ၊ ျမန္မာျပည္၊ လာသည္ဂုဏ္ျပဳခဲ့။ ။
အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့သူ ပန္ဒစ္ဂ်၀ါဟလာေနရူးႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ အင္ဒီယာဂႏၶီတုိ့သည္ ျမန္မာျပည္သုိ့ အလည္လာေရာက္ရာတြင္ အဖြဲ့ေပါင္းစုံဧည့္ခံပြဲ ၌ ေနရွင္နယ္ေက်ာင္း အုပ္ၾကီး ဦးဘဦးက ဥကၠဌ၊ ဒု့ိဗမာအစည္းအရုံး ကုိယ္စားလွယ္ သခင္မမသိန္းတင္က ဧည့္ခံေကာ္မတီ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ 
၄င္းတုိ့ ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းလ်င္ဆင္းခ်င္း သခင္မ မသိန္းတင္၏အတၳဳပတၱိျဖစ္စဥ္ကုိ ၀တ္လုံေတာ္ရ ဦးေက်ာ္ျမင့္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပသျဖင့္ အိႏၵိယ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေနရူးႏွင့္၄င္း၏သမီး အင္ဒီယာဂႏၶီတုိ့က “ ျမန္မာျပည္၏လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ဇြဲသန္သန္ျဖင့္ အာဇာနည္းသမီးေကာင္း တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ေရွ့သုိ့ ဆထက္ထမ္းပုိး ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါေစ” ဟု ဆုေတာင္းေမတၱာ ပတၳနာျပဳေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထုိ့ေနာက္ သားအဖႏွစ္ဦးလုံးက ကရာခ်ီဖဲပြင့္ပန္းေရာင္ ပန္းကုံး တစ္ကုံးက်စီ စြပ္၍ သခင္မမသိန္းတင္အား ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမင့္ခဲ့သည္။
ျပည္ညီလာခံ၊ ေအာင္ျမင္ရန္။ ။
ျပည္ညီလာခံ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပႏုိင္ေရးအတြက္ အစစအရာရာ တြင္ ျပည္-သခင္ညီတုိ့ႏွင့္လက္ေရတျပင္တည္း ရင္ေဘာင္တန္းတာ၀န္ယူကာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္အတြက္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနား သိုက္ျမိဳက္စြာ ႏုိင္ငံေရးေသြးစည္းမႈကို ေမ်ာ္မွန္းသည္ထက္ ပုိ၍ရယူႏုိင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိညီလာခံတြင္ သခင္မမသိန္းတင္က သခင္သစ္အဂၤလိပ္ကေပးေသာ ရာထူးမ်ားကုိ လက္မခံရန္အဆုိကုိ တင္သြင္းလုိက္ရာ အမတ္ေလာင္းမ်ားအျဖစ္ ဒုိ့ဗမာ အစည္းအရုံးမွ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ခံရေသာ သခင္အံ့ၾကီး (ပခုကၠဴ)၊ သခင္ျမ(သာယာ၀တီ)၊ သခင္လွတင္(ဇလြန္)တုိ့က ေထာက္ခံကာ အဂၤလိပ္အစိုးရ ခန့္အပ္ေသာ ရာထူးမ်ားႏွင့္လခမ်ားကုိ လက္မခံခဲ့ၾကပါ။ ညီလာခံ၌ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျငင္းပြား မႈမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ သခင္မ မသိန္းတင္ တင္သြင္းေသာ အဆုိကုိပင္ လက္ခံအတည္ျပဳခဲ့ၾကပါသည္။

ဒု-ကမၻာစစ္၊ ရိပ္ေရာင္ျဖစ္၊ ဖမ္းပစ္ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား။ ။
ျပည္-ညီလာခံအျပီး ဒုတိယကမၻာစ္ၾကီး ျဖစ္ပြားလာရန္ စစ္မီးစစ္လ်ံ အခုိးအေငြ့ အရိပ္ အေရာင္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားအား ဒရၾကမ္းပုိက္စိပ္တုိက္ ရွာေဖြဖမ္းဆီး သျဖင့္ ျပည္ခရုိင္မွ သခင္ေခါင္းေဆာင္အားလုံးနီးပါးပင္ အဖမ္းခံၾကရသည္။ သုိ့ေသာ္ သခင္မ မသိန္းတင္မွာ မူ စုံေထာက္အရာရွိ ဦးသန္းေဖ၏ ကူညီသတင္းေပးခ်က္ႏွင့္ တုိက္တြန္းခ်က္အရ ျပည္ျမဳိ့ေျမာက္ဘက္ (၃)မုိင္ အကြာ ျမရြာတြင္ လ်ွဳိ့၀ွက္တိမ္းေရွာင္ႏုိ္င္ခဲ့သျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံရျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။

ကတိေပးထား၊ ခ်စ္သူအား၊ ထိမ္းျမားလက္ထပ္သည္။ ။
ဂ်ပန္မ်ား ျမန္မာျပည္ကို သိမ္းပုိက္ႏုိင္ခဲ့ျပီး (၂)လေက်ာ္ခန့္တြင္ ဖမ္းဆီးခံထားရေသာ သခင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျပည္ျမဳိ့သုိ့ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ထုိအခါ ပထမမူလကနဦးက ခ်စ္ေမတၱာ ပင္လယ္ေၾကာမွာ ကရုဏာသေဘၤာၾကီးစီးျပီး ခ်စ္ခင္ၾကင္နာခါစက ထားရွိခဲ့သည့္ကတိအတုိင္း ‘’’’” ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရလ်င္ လက္ထပ္မည္” ဟု ကတိေပးထားေသာသခင္သင္ကုိ (ဂ်ပန္က လြတ္လပ္ေရးေပးသျဖင့္ ) ကတိအတုိင္း ျပည္ျမဳိ့အနီး ျမရြာတြင္ ထိမ္းျမားမဂၤလာကုိ ဆင္ႏႊဲ လက္ထပ္ခဲ့ၾကသည္။

ရွိပစၥည္းမ်ား၊ ေရာင္းခ်စား၊ ကုန္သြားမၾကာခင္။ ။
သခင္သင္ႏွင့္သခင္မ မသိန္းတင္တုိ့ လက္ထပ္ျပီးေသာအခါ မဟာဗမာ့အစည္းအရုံးတြင္ စီးပြားေရးမႈးအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ထုိစဥ္အခါ ပါလာေသာပစၥည္းမ်ားကုိ သခင္သင္ႏွင့္အတူတကြ ထုခြဲေရာင္းခ် စားေသာက္ၾကရာ ကုန္ခမ္းျပတ္လပ္သြားသျဖင့္ ရန္ကုန္တြင္ ဆက္လက္မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ သခင္မ မသိန္းတင္သည္ ျပည္ျမဳိ့သုိ့ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ေငြမ်ားရွာေဖြစုေဆာင္းရန္ႏွင့္ စိတ္မခ်၍ လုိက္လာေသာ သခင္သင္အား သခင္မမသိန္းတင္က “ျမရြာတြင္ စီးပြါးေရး လုပ္ကုိင္၍ ေထာက္ပံ့မည္။” ဟု ေျပာကာ ရန္ကုန္သုိ့ ျပန္လႊတ္လုိက္ေလသည္။ဤ တြင္ ေဆးလိပ္လုပ္ငန္းကုိ စတင္လုပ္ကုိင္ရန္ စီစဥ္ပါသည္။

ေဆးလိပ္လုပ္ငန္း၊ စတင္းခန္း၊ ရည္မွန္းစီစဥ္ ၊ ေဒၚသိန္းတင္။ ။
သခင္မ မသိန္းတင္သည္ ဂ်ပန္ေငြ (၈၀)သာ ရွိ၍ ေဆးလိပ္လုပ္ငန္း စတင္ျပဳလုပ္ရန္ မ-တည္ေငြ မလုံေလာက္ဘဲ ျဖစ္ေနရာ သူငယ္ခ်င္းအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ဂ်ပန္ေငြ(၅၀၀၀)ႏွင့္ ေဆးပုိ့(၂)ပုိ့ အေၾကြး၀ယ္ေပး ကူညီပါသည္။ ရွမ္းဖက္လိပ္ မတတ္ႏုိင္၍ ျမရြာအေရွ့၊ ဇရပ္ေခ်ာင္းမွ ဘန္းေပြးဖက္ႏွင့္ သစ္သားေဆးရုိး၀ယ္ျပီး ေဆးလိပ္သမ(၅)ေယာက္မွ်ျဖင့္ စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ့သည္။ 

တည္ေထာင္အျပီး (၇)ရက္ေျမာက္တြင္ သခင္သင္ ရန္ကုန္သုိ့ ျပန္သြားသျဖင့္ သခင္မမသိန္းတင္ကိုယ္ တုိင္ ေဆးရုိးလွမ္း၊ ေဆးရုိးေလွာ္၊ ေဆးေခ်ျခင္းစသည္မ်ား ပင္ပန္းၾကီးစြာျဖင့္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ရသည္။ ရရွိလာေသာ ေဆးေပါ့လိပ္မ်ားကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ေခါင္ရြက္ျပီး မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ၀ယ္လုိသူမ်ားထံ လုိက္လံေရာင္းခ်ခဲ့ရသည္။
ေတာ္လွန္းေရးၾကီး၊ စတင္ျပီး၊ တနည္းေဆာင္ရြက္ရန္။ ။
ႏုိင္ငံေရးုလုပ္သည့္သတင္းကုိ ရရွိၾကေသာ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားသည္မၾကာခဏ သခင္မ မသိန္းတင္ေနအိမ္သုိ့ လာေရာက္စစ္ေဆးမႈမ်ားျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထုိစဥ္အေတာအတြင္း ေတာ္လွန္ေရးၾကီး စတင္ရန္ သခင္သင္ သည္ ရန္ကုန္မွျပည္သုိ့ ေရာက္လာျပီး မသိန္းတင္အား ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ အေသးစိတ္ လွ်ဳိ့၀ွက္ရွင္းလင္းေျပာျပခဲ့သည္။ ေနာက္မၾကာမီ သခင္ညီက သခင္သင္အား မင္းတုန္းျမဳ့ိ ရွိ ေတာ္လွန္ေရးဌာနခ်ဳပ္သုိ့ သြားေရာက္ေဆာင္ရြက္ရန္ လူလႊတ္၍ အေၾကာင္းၾကားသျဖင့္ သခင္သင္သည္ မင္းတုန္းသုိ့ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ 

သို့ေသာ္ ထုိသုိ့သြားစဥ္ လမ္းခုလတ္ စစ္တုန္ရြာတြင္ ဂ်ပန္မ်ားႏွင့္ေတြ့ေနသျဖင့္ ျပန္ဆုတ္လာကာ ဖုိးဦးေတာင္ေပၚ၌ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ရသည္။ မၾကာမီ ျပည္ျမဳိ့သုိ့ မဟာမိတ္ အဂၤလိပ္စစ္တပ္မ်ား ၀င္ေရာက္ လာသည္ကုိ သိရွိရသျဖင့္ သခင္သင္အား ဖုိးဦးေတာင္ေပၚသို့ သြားေရာက္ေခၚခဲ့ရေလသည္။ မသိန္းတင္မွာ လည္း ျမရြာတြင္ ဂ်ပန္မ်ား စုစုရုံးရုံးျဖစ္၍ေနသျဖင့္ ရြာကုိ မီးမရႈိရန္အတြက္ အဖက္ဖက္ မွ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ပင္ ကံဆုိးမုိးေမွာင္ ေဘးဒုကၡေဘာင္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ ရသည္။

စစ္မင္းၾကီးက၊ ခ်ဳပ္ေထာင္ခ်၊ ပို့ၾကမေကြးေထာင္။ ။
သခင္သင္ အိမ္ျပန္ေရာက္၍ ေနာက္တစ္ေန့တြင္ သခင္မ မသိန္းတင္အား အဂၤလိပ္မဟာမိတ္စစ္တပ္မွ စစ္မင္းၾကီးက ေတြ ့လုိသည္ဟုဆုိကာ လာေခၚၾကသည္။ စစ္အရွာရွိမ်ားက စစ္ေဆးေမးျမန္းလုပ္လုိသည္ကုိ ရိပ္စားမိေသာ မသိန္းတင္က ရဲရဲတင္းတင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပင္ “ မိမိတုိ့ - ကြ်န္ဘ၀တြင္ မေနလုိ့။ မည္သည့္လူမ်ဳိ့းပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္မခံႏုိင္။ ဂ်ပန္ကုိ ေတာ္လွန္သလို အဂၤလိပ္ကုိလည္း ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ရမည္။” ဟု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တုိတုိတုတ္တုတ္ ႏွစ္ခ်ဳပ္စကားေျပာျပခဲ့သည္။ 

ထုိအခါ စစ္မင္းၾကီးႏွင့္တကြ စစ္အရာရွိမ်ားက “ သခင္မၾကီးေျပာတာ သဘာ၀က်ပါသည္ ခင္ဗ်ား၊ ခဏေနရစ္ပါ ” ဟု ေျပာကာ ျပည္ျမဳိ့တြင္ တစ္ရက္ဖမ္းခ်ဳပ္ထားပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန့တြင္ သခင္သင္ ကုိပါ ေခၚယူစစ္ေဆး၍ (၅)ရက္ၾကာမွ် ျပည္ျမဳ့ိတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျပီးေနာက္ မေကြးေထာင္သုိ့ အပုိ ့ခံခဲ့ရေလသည္။

မေကြးေထာင္တြင္ (၂)လေက်ာ္ အက်ဥ္းခ်ထားျပီးေနာက္ ျပည္ျမဳ့ိသုိ့ ျပန္ေခၚျပီး ျပည္ေထာင္တြင္ ခဏတာ ထားကာ သခင္မမသိန္းတင္ကုိ ေရွးဦးပထမလႊတ္၍ ေနာက္မၾကာမီ သခင္သင္ကုိပါ လႊတ္လုိက္ေလသည္။ သုိ့ေသာ္ မသိန္းတင္ကုိ ျမရြာတြင္ ကိုယ္တုိင္ေျခခ်ဳပ္ႏွင့္ထားျပီး သခင္သင္သည္လည္း (၆)လ အပတ္စဥ္ ရဲဌာန၌ လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ရပါသည္။ ဤကဲ့သုိ့ ဖမ္းသည့္ေနမွစ၍ (၄)လ(၅)လအၾကာ ေဆးလိပ္လုပ္ငန္းမ်ား မလုပ္ရဘဲ ဆုိင္းငံ့ထားရသည္။ ထုိ့ေနာက္ သက္ဆုိင္ရာမ်ားအား ေျပာၾကားကာ ျပည္ျမဳိ့၊ န၀င္းေခ်ာင္းေဘးရွိ ဖုိးေခါင္ရြာတြင္ ေရႊ ့ေျပာင္းေနထုိင္လ်က္ ေဆးေပါ့လိပ္လုပ္ငန္းကို ထပ္မံ၍ စတင္ထူေထာင္ရျပန္ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ မတည္ေငြမရွိသျဖင့္ ျပည္ျမဳိ့ေပၚရွိ ပြဲစားမ်ားထံမွ အေၾကြးယူ၍ စတင္လုပ္ကုိင္ၾကရာ သခင္သင္က ေဆးရုိးေလွာ္၊အစီခံျဖတ္၊ သခင္မ မသိန္းတင္က ေဆးေခ် ၊ ေဆးစပ္၊ ဖက္ေရြး စသည္ျဖင့္ ကိုယ့္လုပ္အားႏွင့္ကိုယ္ စတင္၍ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ခဲ့ရသည္။
ေရႊ ့ေျပာင္းန၀င္း၊ လုပ္ကုိင္ရင္း၊ ခုိးျခင္းခံရ အကုန္ပ။ ။
ဖုိးေခါင္ရြာမွ တစ္ဖန္ျပည္-န၀င္းရပ္သုိ့ ေျပာင္းေရႊ ့ေနထုိင္ လုပ္ကုိင္ေနစဥ္ တစ္ေန့တြင္ သူခုိးအခုိးခံရ၍ ခါး၀တ္မွအပ က်န္ပစၥည္းအားလုံး ပါသြားသျဖင့္ နံနက္တြင္ ေစ်း၀ယ္ေစ်းဖုိးပင္ မရွိေတာ့ေပ။ မိတ္ေဆြမ်ား ထံ ေခ်းငွါးစားေသာက္ရသည့္ ဘ၀ဆုိးအထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကုိ ထုိစဥ္က အမႈလုိက္ရဲအုပ္ ဦးေက်ာ္ အသိပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အခိုးခံရျပီးမွ၊ ေျခာက္လက်၊ မီးကေလာင္လုိက္ျပန္။ ။
ပစၥည္းမ်ားအခုိးခံရအျပီး (၆)လမွ်အၾကာ ျပည္ျမဳိ့မွာ မီးၾကီး အၾကီးအက်ယ္ေလာင္ သျဖင့္ ေဆးလိပ္ရုံႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းအားလုံး မီးေဘးတြင္ ပါ၀င္ဆုံးရႈံးသြားရျပန္ပါသည္။ မီးေလာင္ခံရ၍ ပစၥည္းပစၥယ ဗလာနတၳိ မ-တည္ေငြမရွိ ျဖစ္ျပန္သျဖင့္ အျငိမ္းစားေငြတုိက္ စာရင္းကိုင္ခ်ဳပ္ ဦးထြန္းေအာင္ ထံမွ မ-တည္ေငြ (၇၀၀၀) ထုတ္ေခ်းခဲ့ရသည္။ ယင္းေခ်းေငြျဖင့္ အိမ္ျပန္ေဆာက္၍ ေဆးလိပ္ခုံအတြက္ ပစၥည္းကိရိယာ တန္ဆာပလာမ်ား ၀ယ္ယူစုေဆာင္ကား ပြဲရုံမွ အေၾကြးစနစ္ႏွင့္ ေဆး၊ ေဆးရုိး၊ မန္းက်ည္းသီး၊ ဖက္ စသည္ ၀ယ္၍ တဖန္ေဆးလိပ္ခုံကုိ ျပန္လည္ ထူေထာင္ရျပန္သည္။ ထုိစဥ္က ေဆးလိပ္လုပ္သား (၂၀) ခန့္ ရွိခဲ့ပါသည္။
ဒုတိယတဖန္၊ မီးေလာင္ျပန္၊ အမွန္တက္တက္ေျပာင္။ ။
ထုိကဲ့သုိ့ ျငိဳျငင္ပင္ပန္းစြာ အလူးအလဲ ဆင္းရဲခံျပီး ထူေထာင္၍ အနည္းငယ္တုိးတက္လာခ်ိန္တြင္ ဒုတိယတဖန္ ထပ္မံျပီး မီးၾကီးအေလာင္ခံရသျဖင့္ ေဆးလိပ္လုပ္ငန္း ပစၥည္းမ်ားႏွင့္တကြ အိမ္ပါ မီးထဲျပာ က် ျဖစ္ရျပန္ပါသည္။ အိမ္ကို ျပန္လည္မေဆာက္ႏုိင္ေသး၍ မီးေဘးဒုကၡသည္ဘ၀အေနျဖင့္ ယခင္ ငါးမ်က္ႏွာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း (ယခု- ၀ိသုဒၶါရုံ ဗာရာဏသီေက်ာင္းတုိက္)တြင္ ေနထုိင္ရင္း မိတ္ေဆြ ဦးသီလ-ထံမွ ေငြ (၅၀၀၀)ခန့္ ေခ်းယူကာ ယင္းေငြျဖင့္ မ-တည္၍ ေဆးလိပ္ခုံကုိ အသစ္ျပန္လည္ ထူေထာင္ရျပန္သည္။
အေၾကြးယူထားေသာ ပစၥည္းမ်ားပါ မီးေလာင္ခံရသျဖင့္ ဆက္လက္အေၾကြးတင္ရွိေနေသာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ မေဆာက္ႏုိင္ဘဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း၏ေအာက္ရွိ ေျမေပၚတြင္ ဖ်ာခင္း ၍ ေဆးလိပ္လုပ္ငန္းလုပ္ၾကရ သည္။ ၄င္းေနာက္ မၾကာမီပင္ အိမ္ျပန္ေဆာက္၍ ညပုိင္းတြင္ အိမ္သုိ့ျပန္၍အိပ္ကာ ေန့ပုိင္း တြင္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ရပါသည္။

သမီးႏွင့္သား၊ ခင္ပြန္းကား၊ ဆုံးသြားထုိခါ မယ္ပဋာ။ ။
ဤသုိ့ ေဆးလိပ္လုပ္ငန္း ေနသားတက်လုပ္ကုိင္ေနစဥ္ သမီးၾကီး-ဂ်မ္းကေလး ေသးဆုံးပ်က္ဆီး၍ (၃)လအၾကာ ၁၃၁၁-ခု၊ ကဆုန္လဆန္း(၁၀)ရက္ေန့တြင္ ျပည္ျမဳိ့ေပၚ၌ ရဲေဘာ္ျဖဴႏွင့္ အစိုးရတပ္မ်ား ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းတုိက္ခုိက္ၾကသည့္ လက္နက္ျဖင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ သခင္သင္ က်ဆုံးခဲ့ရျပန္သည္။

သခင္သင္ က်ဆုံးအျပီး (၆)လအၾကာတြင္ တစ္ဦးတည္းသာ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ သားျဖစ္သူ-ဖုိးေထာင္ေခၚ ေမာင္ေအာင္သိန္းေဌးမွာလည္း ၁၃၁၁-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း(၇)ရက္ေန့တြင္ အနိစၥေရာက္သြားျပန္သည္။ မယ္ပဋာေျမလူး အရူးပမာ မသိန္းတင္တစ္ဦးတည္းသာ က်န္ရစ္၍ မုဆုိးမတေကာင္ၾကြက္ဘ၀ႏွင့္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ခဲ့ရသည္။ ထုိသုိ့ လုပ္ကုိင္ေနစဥ္မွာပင္ တတိယအၾကိမ္ မီးေလာင္ခံရျပန္သည္။

သုိ့ေသာ္ ယခုတစ္ၾကိမ္ မီးေလာင္ရာတြင္ မၾကာခဏမီးေဘးႏွင့္ၾကဳံေတြ့ဖူးေနသျဖင့္ ၾကဳိတင္ကာကြယ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ရွိသမွ်ကုန္ဆုံးျခင္း၊ မီထဲပါျခင္းမရွိဘဲ တစ္ခ်ဳိ့တစ္၀က္သာ ဆုံးရႈံး၍ သက္သာခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ေစ်းဆုိကေလးမ်ားတြင္ ေၾကြးစနစ္ျဖင့္ ေရာင္းထားေသာ ပစၥည္းအားလုံးဆုံးရႈံးရပါသည္။ ထုိစဥ္က မီးေလာင္မႈကုိ အေၾကာင္းျပဳလ်က္ ရုံးေတာ္မွ ေၾကြးေဟာင္းမ်ားကို တစ္၀က္ေၾကးျဖင့္ ေက်နပ္ရန္ ျဖန့္ေျဖေပးသျဖင့္ ပြဲစားၾကီး ဦးသစ္စေသာ- မိတ္ေဆြပြဲစားမ်ားအား က်န္ရွိေနေသးေသာ ေၾကြးျမီးမ်ားကုိ အရစ္က်ျဖင့္ ေပးဆပ္ရပါသည္။

ဤသုိ့ မီးခဏခဏေလာင္သည္ကတစ္ေၾကာင္း ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကုိ မွီခုိေနရသည္ကတစ္ဖုံ ဤသည္တုိ့ေၾကာင့္ ရွမ္းဖက္ကုန္သည္တစ္ဦး၏တုိက္တြန္းခ်က္ျဖင့္ ရွမ္းဖက္ေၾကြးတုိ့ကို ရက္ရွည္လမ်ားဆပ္၍ ေပၚလာေသာေငြမ်ားႏွင့္ မီးခံတုိက္ေဆာက္လုပ္ပါသည္။
ေနာင္တြင္ တုိက္ဖုိးေငြ ေျပလည္သည္ႏွင့္တျပဳိင္နက္ ေဆးကုန္သည္၊ ဖက္ကုန္သည္မ်ား၏အားေပးကူညီမႈေၾကာင့္ ေဆးလိပ္လိပ္ရန္အတြက္ မူလတုိက္၏ေဘးတြင္ တစ္ထပ္တုိက္တစ္လုံးကုိ ၄င္းကုန္ဖုိးမ်ားမွပင္ ထပ္မံတုိးခဲ့် ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါသည္။ တုိက္ေဆာက္ျပီး၍ ေဆးလိပ္လုပ္သား (၆၀)ခန့္ရွိသည္ကုိ မလုိလားသူဖ်က္ဆီးသမားတုိ့က ေဆးရုိးသုိေလွာင္အိုးထဲသုိ့ ယမ္းေတာင့္မ်ား၊ အေျမာက္ဆံမ်ားမသိေအာင္ လာေရာက္ထည့္ထားၾကသည္။ ရဲဌာနသုိ့ တုိင္ၾကားေသာ္လည္း အေရးယူမႈ တစ္စုံတစ္ခုမျပဳၾကပါ။ တတိတအၾကိမ္မီးဖုိ၌ က်ည္ဆံမ်ားလာေရာက္ထည့္သူကုိ လက္ပူလက္ၾကပ္ေတြ့ ့မိေသာအခါတြင္ သခင္ညီက ကမကထျပဳျပီး ရဲဌာနသုိ့ တုိင္ၾကားမွ ရဲအဖြဲ ့က စုံးစမ္းစစ္ေဆး အေရးယူၾကပါသည္။
ေဆးလိပ္ခုံကုိ၊ မနာလုိ၊ နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ျဖဳိ။ ။
သခင္မ န၀င္း-မသိန္းတင္ေဆးလိပ္ခုံကုိ ျပည္ျမဳိ့ရွိ မသမာသည့္ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ့က နည္းမ်ုုိးစုံျဖင့္ အစဥ္တစ္စုိက္ တုိက္ခုိက္ဖ်က္ဆီးျဖဳိခြင္းရန္ အားထုတ္ၾကသည္မွာ ထင္ျခားေသာသာဓကေပါင္းမ်ားစြာရွိပါသည္။ အိမ္ေစာင့္အစုိးရေခတ္တြင္ ဧည့္သည္မတုိင္ၾကားမႈျဖင့္ ရုံးေတာ္မွတရားစြဲ၍ ဒဏ္ေငြ(၁၅)က်ပ္ ဒဏ္ရုိက္ခံရပါသည္။
ျမန္မာ့ရာဇ၀င္သမုိင္းတြင္ ျမန္မာလြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ကုိပဓာနမထားဘဲ ျဖဴစင္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့စဥ္ မသိန္းတင္၏ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အေပါင္းအသင္းမ်ားသည္ အာဏာမ်ား ရရွိေနၾကပါသည္။ သုိ့ေသာ္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အေပါင္းအသင္းမ်ား၌ ထုိသုိ့အာဏာမ်ားရွိေနေသာ္လည္း မည္သည့္အကူအညီအခြင့္အေရးကုိမွ် ေတာင္းခံျခင္း၊ အခြင့္အေရးယူျခင္း မရွိ။ ဤကဲ့သုိ့ ကင္းခဲ့ေသာ သခင္မမသိန္းတင္ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံေရး၊ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓာတ္ရွိသျဖင့္ အရာရွိအရာခံမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတြင္ စီးပြားေရးသမားမ်ားေပါင္းသင္းဆက္ဆံသကဲ့သုိ့ မေပါင္းသင္းမဆက္ဆံတတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္(ျပည္ေထာင္စု)အစုိးရ ပထမေခတ္တြင္လည္း ဗုိလ္မွဴးေဂါ့ေ၀လာထံသုိ့ မသိန္းတင္သည္ မတရားစီးပြါးရွာေနေၾကာင္းျဖင့္ မဟုတ္မမွန္ လုတ္ဇာတ္ခင္း၍ စြပ္စြဲေသာပစ္စာမ်ားေပးပုိ့ခဲ့ပါသည္။
ယခု ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရလက္ထပ္တြင္လည္း အရာရွိဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားကို တံစုိ့လက္ေဆာင္(၅၀၀၀)က်ပ္စီး ေပးသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေရႊမန္း-ဦးေကသရကုိ ရန္ပုံေငြ(၃၀၀၀)က်ပ္ ေပးသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း ပစ္စာမ်ားပစ္ျခင္း၊ သတင္းလႊင့္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သျဖင့္ သက္ဆုိင္ရာတုိ့မွ လာေရာက္၍စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါသည္။

ေခတၱခဏ၊ ေနထုိင္ရ၊ မ်ားလွေက်းဇူး မေမ့ဘူး။ ။
မသိန္းတင္သည္ မီးဒုကၡသည္ဘ၀၌ ယခင္ငါးမ်က္ႏွာေက်ာင္းတြင္ ေခတၱခဏ မီွခုိေနထုိင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရေသာေက်းဇူးကုိ တု့ံျပန္ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ရတနာသုံးရပ္ သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ မလႈပ္မတုန္ သဒၶါဟုန္ျဖင့္ ယုံၾကည္အားကုိး ျမတ္ႏုိးစိတ္စြဲ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ေနလုိေသာ ဆႏၵ ျပင္းျပေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း ျခဳိးျခံေခြ်တာ စားေသာက္ကာျဖင့္ ယင္းေက်ာင္းတုိက္ကုိ သခင္မ-မသိန္းတင္ႏွင့္တကြ ကုန္သည္၊ ဖက္ကုန္သည္၊ ေဆးလိပ္သမား၊ ကာယ ညဏလုပ္သားမ်ားစုေပါင္း၍ တျဖည္းျဖည္းျပဳျပင္ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။

ယခုအခါ မႏၱေလးျမဳိ့၊ ေရြႊက်င္နိကာယ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ၾကီးမွ အတန္တန္ပင့္ေဆာင္၍ ၾကြလာေတာ္မူကာ သာသနာျပဳလ်ွက္ရွိေသာ ဗာရာဏသီမဟာေထရ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးစီးအုပ္ခ်ဳပ္၍ စာခ်စာသင္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္တကြ သာသနာ့အညႊန့္အေညာင့္ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားပါ ပရိယတၱိသာသနာ့အလုပ္ႏွင့္ ပဋိပတ္က်င့္စဥ္မ်ားကုိ ၾကဳိးစားအားထုတ္လ်က္ရွိေပသည္။ ယခင္ငါးမ်က္ႏွာေက်ာင္းအမည္ေပ်ာက္၍ ယခုအခါ -၀ိသုဒၶါရုံ ဗာရာဏသီတုိက္- ဟု နာမည္သစ္တြင္ ေပၚလြင္လ်က္ရွိေနေပသည္။

ေဒၚသိန္းတင္ဘ၀၊ သုညမွ၊ စ၍ဤျဖစ္ပုံ။ ။
ေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ေဒၚသိန္းတင္၏ဘ၀တစ္ေကြ့အေတြ့အၾကဳံမ်ားအရ ဒိ႒မ်က္ျမင္ ယခုအခါတြင္ “ -သုညဘ၀မွ ၾကဳိးစား၍ ေဆးေပါ့လိပ္လုပ္ငန္းကုိ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္မွာ အလုပ္သမားမ်ား အလုပ္လက္မဲ့အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ စား၀တ္ေနေရးကုိ တည္ျငိမ္မႈရေစခဲ့ျပီး ” ျဖစ္သည္။ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ရာ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သာသနာ့အညြန့္အေညာင့္ျဖစ္လတံ့ေသာ ေလာကုတၱရာပညာသင္ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားကုိ ေထာက္ပ့ံခ်ီးေျမွာက္ႏုိင္ေရး ေမ်ာ္ျမင္ေတြး၍ ဆက္လက္တည့္တံ့အရွည္ခ့့ံဖုိ့ရန္ သဘာ၀ေတြ့သမွ်ကုိ ၾကံ့ၾကံ့ခံႏုိင္ရည္ရွိ၍ ျပည့္၀ျပီး ျဖစ္ေနေပျပီ။

အခြန္ဘဏၰာ၊ စည္းၾကပ္ရန္၊ လက္ခံၾကဳိဆုိသည္။ ။
သုိ့ပါ၍ လက္ရွိပစၥည္း အသီးသီးပမာဏကိုလည္း မမက္ေမာပါ။ အခြန္ဘဏၰာ ေကာက္ယူျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သက္ဆုိင္ရာ အမႈထမ္းအရာထမ္းမ်ားသာလ်င္ တာ၀န္သိသိ ၀တၱရားရွိရွိ တရားသျဖင့္ ေဆာက္ရြက္ပါက -အ၀တ္တစ္ထည္ ကုိယ္တစ္ခုသာ က်န္ပါေစ- ေဒၚသိန္းတင္အတြက္ စည္းၾကပ္ေကာက္ခံယူလုိသမွ်ကုိ စည္းၾကပ္ေကာက္ယူပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံလက္ယပ္ေခၚလွ်က္ ရွိပါသည္။ လက္ရွိပစၥည္း(၅၀၀၀၀၀)ငါးသိန္းနီးပါးမွ် ရွိပါသည္။

အခြန္းစည္းၾကပ္ျခင္းသည္တုိင္းျပည္အတြက္။ ။
အခြန္စည္းၾကပ္ျခင္းသည္ လူတစ္စု စားသုံးရန္မဟုတ္။ ယုိယြင္းေနေသာ တုိင္းျပည္ႏွင့္လုပ္သားျပည္သူမ်ား၏ တုိးတက္မႈကုိ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ပါ၍ စည္းၾကပ္မည့္အမိန့္ကုိ လႈိက္လွဲစြာၾကဳိဆုိ၍ နာခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနပါသည္။
ဂ်ပန္ျပည္သုိ့၊ ရဲေဘာ္တုိ့၊ လႊတ္ဖုိ့ကိစၥေဆာင္ရြက္ရ။ ။
ဂ်ပန္ျပည္သုိ့ လွ်ဳိ့၀ွက္စစ္ပညာသင္ ရဲေဘာ္မ်ားလႊတ္ျခင္းကိစၥ၌ ျပည္ခရုိင္၊ ပုတီးကုန္းျမဳိ့နယ္၊ တုိက္ေကာရြာမွ သခင္ထြန္းအုပ္ႏွင့္ဆင္ျမီးဆြဲျမဳိ့မွ သခင္ထြန္းခင္တုိ့အား ဂ်ပန္ျပည္သြားေရးကိစၥတြင္ ေငြေရးေၾကးေရးႏွင့္တကြ ၄င္းတုိ့ လြတ္ေျမာက္စြာ သြားေရာက္ႏုိင္ေရးအတြက္ အဖက္ဖက္မွ လုိအပ္ေသာအကူအညီမ်ားကို ျပည္ခရုိင္-ေခါင္းေဆာင္သခင္မ်ားႏွင့္အတူ သခင္မ မသိန္းတင္သည္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။
သုံးက်ိပ္ရဲေဘာ္၊ ျပန္ေရာက္ေသာ္၊ ခန့္ေသာ္ရာထူး၊ လက္မခံဘူး။ ။
ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္တုိ့ ျမန္မာျပည္သုိ့ ျပန္ေရာက္၍ ျမန္မာျပည္၌ အၾကီးအကဲတစ္ဦးျဖစ္လာေသာ သခင္ထြန္းအုပ္(ပုတီးကုန္း)ထံမွ ေစလႊတ္ေသာ အထူးအရာရွိက ျပည္ခရုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ့၌ သခင္မမသိန္းတင္ကုိ ရာထူးခန့္အပ္ခဲ့သည္။ သုိ့ပါေသာ္လည္း သခင္မမသိန္းတင္သည္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မွာ ရာထူးလက္မခံဘဲ ျပည္ျမဳိ့မွ ျမဳိ့မိျမဳိ့ဖမ်ားကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေပးပါရန္ လႊဲအပ္လုိက္ပါသည္။ မိမိ(မသိန္းတင္)ကုိယ္ကုိတုိင္ကမူ စည္းရုံးေရးကိုသာ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။

“ ထုံးရာဇ၀င္ေတြ ဆုံးစရာ မျမင္ေအာင္ မ်ားလွေသာ္လည္း မတတ္သာ ရပ္ခါ နားေတာ့မကြယ့္” ဆုိသည့္အတုိင္း ဤသုိ့ေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ၁၆-၁၇-ႏွစ္သမီးအရြယ္မွစ၍ ဗုဒၶဘာသာအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ့၊ ၀ံသာႏုအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ့၊ သစၥာ၀ါဒီအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ့သူ (၅၀၀) ေက်ာ္တြင္ အမ်ဳိးသမီးအတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ တာ၀န္ကုိ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ စြန့္စြန့္စားစားျဖင့္ “ သခင္မ်ဳိးေဟ့ တုိ့ဗမာ၊ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္” ဟု ေၾကြးေၾကာ္လ်က္ ကြ်န္အျဖစ္မွ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ရင္း ႏုိင္ငံေရးလုပ္သက္ ၂၇-၂၈-ႏွစ္တြင္ ေမ်ာ္မွန္းခ်က္အတုိင္း လြတ္လပ္ေရးၾကီးရခဲ့သည္။

လြတ္လပ္ေရးရျပီးသည့္အခါ သခင္မ ေဒၚသိန္းတင္မွာ သမီးႏွင့္သား ခင္ပြန္းမ်ားပါ ဆုံးပါးပ်က္စီးလ်က္ သတိစြက္သံေ၀ဂဖက္ကာ အသက္(၄၂)ႏွစ္ေလာက္မွ စ၍ အတၱမာန စြယ္ျမျမကုိ ပယ္ခ်စြန့္ခြါကာ ရတနာသုံးရပ္ သာသနာဘက္သုိ့ မ်က္ႏွာမူဦးတည္လာခဲ့သည္။

၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္တာၾကီးကုိ စြမ္းစြမ္းတမံ ဇြဲသန္သန္ျဖင့္ ပရိယတၱိသာသနာအတြက္ ေန့စဥ္မပ်က္ လွဴဒါန္းေပးကမ္း စြန့္ၾကဲလ်က္ အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း “ရုပ္နာမ္ဓမၼ၊ အနတၱ၊ ဘာတစ္ခုမွ်၊ စုိးမရ။ ခ်မ္းသာသုခ၊ ႏုျမဴမွ်၊ သုံးဘုံဘ၀၊ ရွာမရ။ ျမင္ျမင္သမွ် သခၤါရ၊ စိတ္တူႏွလုံးသြင္း” ဟူေသာ တရားဘာ၀နာကုိ လက္ကုိင္ျပဳယင္း -ေအာင္ျခင္း ဓမၼစၾကာအဖြဲ့-ၾကီးကုိ ဖြဲ့စည္းတည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ဤကဲ့သုိ့ သာသနာအတြက္ အထူးျပဳစု လုပ္ေက်ြးေနစဥ္--
၁၃၂---ခုႏွစ္၊ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရေခတ္တြင္- ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ေဒၚသိန္းတင္-ဟူေသာ ေရႊတံဆိပ္ဘြဲ့ႏွင့္စလြယ္ကုိလည္းေကာင္း၊ ၁၃၂၆-ခုႏွစ္၊ နယုန္လ(၁၉၆၄-ခု၊ ဧျပီလ (၂၈)မွ ေမလအထိ (ရ)ရက္ၾကာ ေခ်ာက္ျမဳိ့တြင္ က်င္းပေသာ “အလုပ္သမားေန့ အေရးေတာ္ပုံသမုိင္း၀င္ေန့”၌ ဂုဏ္ျပဳဧည့္သည္ေတာ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ျပီး သခင္+သခင္မ(၁၁၂)ဦးတြင္ တစ္ဦးလ်င္ ရရွိေသာဆု(၅၀၀)က်ပ္ကုိလည္းေကာင္း လက္ခံရယူခဲ့သည္။

၁၃----ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ျမဳိ့၊ အမွတ္(-----)နယ္ေျမ၊ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံကာ တုိင္းျပည္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပီး ျပည္ေထာင္စု ဆုိရွယ္လစ္သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရက” ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ဒုတိယဆင့္” ဘြဲ့ႏွင့္ခ်ီးျမင့္ေငြက်ပ္(၁၅၀၀၀)ကုိ ၁၃၄---ခုႏွစ္၊ ----ရက္(၁၉၈၀-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၆-ရက္)တြင္ ျပည္ျမဳိ့နယ္ ျပည္သူ့ေကာင္စီရုံးခန္းမ၌ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရကုိယ္စား ျပည္ျမဳိ့နယ္၊ ျပည္သူ့ေကာင္စီဥကၠဌ -ဦးဘလွက သခင္မၾကီး-န၀င္း ေဒၚသိန္းတင္အားေပးအပ္သည္။

သုိ့ေသာ္ သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္သည္-
(၁) ရန္ကုန္ျမဳိ့၊ ေရႊတိဂုံဘုရားလမ္း၊ ဓမၼရကၡိတကုန္းေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ဆဲ မဟာ၀ိဇယေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးအတြက္ ယင္း (၁၅၀၀၀)က်ပ္လုံးကို သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္ကုိယ္စား လွဴေပးပါ၇န္ ျပည္ျမဳိ့နယ္၊ ျပည္သူ့ေကာင္စီဥကၠဌ-ဦးဘလွလက္သုိ့ ၄င္းအခန္းအနားမွာပင္ ျပည္လည္ေပးအပ္ခဲ့ပါသည္။
(၂) လစဥ္ရဆုေငြ ၃၀၀-က်ပ္တြင္ ၁၅၀-က်ပ္ကုိ ေရႊေတာင္ျမဳိ့ေန ေရွးသခင္မၾကီး ေဒၚခင္ခင္သုိ့လည္းေကာင္း၊ က်န္ ၁၅၀-က်ပ္ကုိ ျပည္ျမဳိ့၊ ရြာဘဲနယ္ေျမ၊ စံနန္းဦးလမ္း၊ ေရွးသခင္မၾကီး ေဒၚေစာရင္သုိ့လည္းေကာင္း ျမဳိ့နယ္ ျပည္သူ့ေကာင္စီရုံးခန္းမ၌ပင္ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့သည္။
ဘ၀တစ္သက္လုံး၊ ျမန္မာ့ဆံထုံး၊ ဖြဲ့ထုံးထိပ္ေပၚတင္။ ။
ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာတစ္ျပည္လုံး မိန္းမသားမ်ားတြင္ သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္သည္ ျမန္မာ့ဆံထံုးကုိ ထိပ္ေပၚထုံးကာျဖင့္ ဆင္ယင္မႈတစ္သက္လုံးျပဳသြားသည္မွာ ထူးျခားေနေသာ ၀ိေသသျမင္ကြင္းတစ္ရပ္ဟု သတိမူ စဥ္းစားမိသူတုိင္း သိျမင္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။

၀ိသာခါပမာ၊ ဒုတိယာ၊ မည္ရဒါယိကာ။ ။
သခင္မ ၀ိ-ဗာ တုိက္အမၾကီး ေဒၚသိန္းတင္ကား ရာဇ- ေလာက- ဓမၼ - သုံး၀ေသာအေၾကာင္း ေတာ္သည့္ေနရာတြင္ ေမာ္ကြန္းတင္ေလာက္သည့္အျပင္ ရတနာသုံးရပ္ ဆည္းကပ္သည့္ေနရာ၌ တစ္သိန္းမွာ တစ္ေယာက္ ဆုိရေလာက္ေအာင္ ရွားပါးလွေပလိမ့္မည္။ သာသနာျပဳရာမွာလည္း စိတ္ပါလက္ပါစြာျဖင့္ ဆြမ္းကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပီး နံနက္ဆြမ္း၊ ေန့ဆြမ္း၊ ညေနအေဖ်ာ္ယမကာတုိ့အတြက္ ရံခါ တစ္ေန့ (၃)ခါ လာရုံမွ်မက ပစၥည္းေလး၀ လုိသမွ်ကုိ ျဖည့္စြက္လ်က္ - သမဏာနဥၥ ဒႆန မဂၤလာ- ကုိ ျဖည့္ဆည္းခဲ့သည္။ အလွဴေရစက္ လက္ႏွင့္မကြာ ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္း ရာသီေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း ေကာင္းမႈမွန္သမွ် ျမဲစြာက်င့္သုံးရင္း သာသနာေတာ္၏ ဒုတိယ၀ိသာခါအျဖစ္ ခံယူလ်က္ရွိစဥ္------

၁၃၄၅-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္(၆) ရက္ေလာက္မွ စတင္၍ ယခင္ကစြဲကပ္ဖူး၍ ကုသေပ်ာက္ကင္းေနေသာ ရင္ၾကပ္ပန္းနာ၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္ ျပည္လည္ေပၚလာသျဖင့္ ျမဳိ့နယ္ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားႏွင့္ အိမ္တြင္ကုသေနရင္း အစားအစာျဖတ္လာေလေတာ့သည္။

သံဃာငါးပါး၊ ပရိတ္မ်ား၊ ၾကြသြားရြတ္ရာ၊ ငါးရက္ၾကာ။ ။
ထုိအခ်ိန္က ေက်းဇူးရွင္ဗာရာဏသီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ရန္ကုန္ျမဳိ့၊ ကမၻာေအး၊ ဇမၺဴဒီပေက်ာင္းေဆာင္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ့ (ဒုတိယဥကၠဌ)တာ၀န္ျဖင့္ သံဃာ့ေရးရာကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ျဖစ္သည္။ ျပည္၊ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္ရွိ တုိက္အုပ္၊ တိုက္ၾကပ္၊ ဥပတုိက္ၾကပ္၊ စာခ်၊ ဆြမ္းဘုန္းၾကီး (၅)ပါး ပင့္ျပီး တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ (၁၃-၁၄-၁၅)ရက္မ်ားႏွင့္ နတ္ေတာ္လဆန္း(၁-၂)ရက္အထိ (၅)ရက္တိုင္ ညေနတုိင္း ပရိတ္တရားနာၾကား ဓမၼသ၀နကုသုိလ္မဂၤလာ ပြါးမ်ားခဲ့သည္။

ေဆးရုံေပၚမွာ၊ ေရာက္ေသာခါ၊ ေတြ့ရာေျခေနမ်ား။ ။
သခင္မၾကီးေဒၚသိန္းတင္အား အိမ္၌ ပါရဂူသမားေတာ္ၾကီးမ်ားျဖင့္ အစြမ္းကုန္ကုသပါေသာ္လည္း ေရာဂါသည္ တျဖည္းျဖည္းတုိးလာသျဖင့္ ဆရာ၀န္မ်ား၏ ညြန္ၾကားစီစဥ္ေပးခ်က္အရ နတ္ေတာ္လဆန္း(၇)ရက္ေန့၌ ျပည္ေဆးရုံသစ္ၾကီးသုိ့ တင္ပုိ့ကုသၾကသည္။ သုိ့ေသာ္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေသာအခါ သက္သာခြင့္မရျဖစ္ေနျပန္သျဖင့္ ၄င္းနတ္ေတာ္လဆန္း(၁၃)ရက္ နံနက္တြင္ ေတာင္ၾကီးျမဳိ့-ဆရာေခြး၊ ျမင္းျခံျမဳိ့-ေဒၚေဒၚသိန္းတုိ့က ကားႏွင့္သယ္ယူကာ ရန္ကုန္၊ ေဆးရုံၾကီး၊ ႏွလုံးေရာဂါ အထူးကုခန္းသုိ့ ပုိ့၍ ကုသၾကသည္။ သုိ့ေသာ္ ေရာဂါသည္ တုိးလုိက္ေလ်ာ့လုိက္ ျဖစ္ေနသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ထုိစဥ္က ၀ိ-ဗာတုိက္အမၾကီးအား ျပည္ေဆးရုံသို့ တင္ပုိ့ကုသေနရေၾကာင္းၾကားသိသျဖင့္ ရန္ကုန္၊ ကမၻာေအး၊ ဇမၺဴဒီပမွ ေက်းဇူးရွင္ ဗာရာဏသီမဟာေထရ္သည္လည္း ျပည္သုိ့ ေခတၱျပည္ၾကြလာသည္။ တုိက္အမၾကီးကုိ ရန္ကုန္ေဆးရုံသုိ့ ပု့ိေသာေန့မွာပင္ ဗာရာဏသီမဟာေထရ္က ရထားျဖင့္ ရန္ကုန္သုိ့ ၾကြလုိက္ဖုိ့ရာျဖစ္သည္။ သုိ့ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏တူေတာ္ ကိုေက်ာ္၀င္းက အတန္တန္ပင့္ကာ ၄င္းပုိင္ကားျဖင့္ ေအာင္လံျမဳိ့၊ ဇာတိဇိန့္ရြာသို့ ပင့္ေဆာင္သြားသျဖင့္ နတ္ေတာ္လဆန္း(၁၃)ရက္ ညဥ့္တြင္ ဇိန့္ရြာ၌ က်ိန္းစက္၍ (၁၄)ရက္ေန့မွ ျပန္ၾကြလာခဲ့သည္။ ျပည္ ၀ိ-ဗာသုိ့ ျပန္ေရာက္၍ ေနာက္တစ္ေန့(၁၅)ရက္ (နတ္ေတာ္လျပည့္ )နံနက္တြင္ အျမန္ရထားျဖင့္ ရန္ကုန္သုိ့ၾကြခဲ့သည္။ ဘူတာၾကီးမွ ဆင္းသက္၍ ေဆးရုံၾကီးသုိ့ ခ်က္ခ်င္းၾကြကာ တုိ္က္အမၾကီး၏က်န္းမာေရးအေျခအေနကို ၾကည့္ရႈ့ရာ ေအာင္ဆီဂ်င္ျဖင့္ အသက္ရႈ၍ ဂလူးကိုးစ္ ပုလင္းၾကီးျဖင့္ ေဆးသြင္းထားေလသည္။ ပရိတ္တရားရြတ္ဖတ္ခ်ီးျမင့္၍ သီတင္းသုံးရာ ကမၻာေအး၊ ဇမၺဴဒီပေက်ာင္းေဆာင္သုိ့ ၾကြခဲ့ေလသည္။)
ကုိးကားခ်က္။ ။ ျပည္ျမဳိ့၊ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္၊ ေရႊရတုမဂၢဇင္းစာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။