ငယ္ဘ၀
ဦးရာဇတ္သည္ (၁၈၉၈-၁၉၄၇) တိုက္ပိုင္အင္စပိတ္ေတာ္ မစၥတာ ေအ၊ ရာမန္ႏွင့္ ေဒၚျငိမ္းလွတို႔မွ ေမြးဖြားေသာ သားသမီး ၁၃-ေယာက္အနက္ စတုထၳသားျဖစ္သည္။ မိထၳီလာျမိဳ႕တြင္ ၁၈၉၈-ခုႏွစ္ ဇန္၀ါရီလ ၂၀-ရက္၊ တနလၤာေန႔တြင္ ဖြားျမင္သည္။ပညာေရး
မိထၳီလာမွ မႏၲေလးသို႔ မိသားစုအလုပ္အတြက္ႏွင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ရေသာအခါ မႏၲေလးျမိဳ႕ ၀က္စလီယန္ မိန္းကေလးေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္းမွ စတင္ေက်ာင္းတက္သည္။ စတုတၳတန္း ေအာင္ျမင္ေသာအခါ ၀က္စလီယန္ေယာက်ၤားကေလးေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ခဲ့သည္။ အ႒မတန္းသို႔ ေရာက္လွ်င္ စာသင္ခန္းထဲတြင္ ထူးခြ်န္သျဖင့္ဆရာၾကီးက တကၠသိုလ္ ၀င္တန္းသို႔အတန္းေက်ာ္ တင္ေပးသည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲ၀င္ေရာက္ ေျဖဆိုရာ ေကာင္းစြာေအာင္ျမင္သည္။ကိုရာဇာတ္ကို သူ႔မိဘမ်ားက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေကာလိပ္သိပၸံေက်ာင္းသို႔လႊတ္ကာ ပညာ ဆက္လက္သင္ၾကားေစသည္။ ၀ိဇၨာတန္းတြင္အဂၤလိပ္စာဂုဏ္ထူး ယူခဲ့သည္။ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းပညာဆည္းပူေနစဥ္ အဂၤလိပ္စာစီစာကံုးျပိဳင္ရာ ပထမရရွိသျဖင့္ ဘိုင္ျမား ေရႊတံဆိပ္ကိုဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သည္။
ကိုရာဇာတ္သည္ ပညာဘက္တြင္သာထူးခြ်န္သည္မဟုတ္ေသး တင္းနစ္၊ ခရစ္ကတ္၊ လက္ေ၀ွ႔၊ ေဘာလံုးစသည့္ အားကစားဘက္တြင္လည္း ေျပာင္ေျမာက္ေလသည္၊ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ေဘာလံုးအသင္းတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ေလသည္။
၁၉၂၀-ျပည့္ႏွစ္ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ အေရးေတာ္ပံုၾကီးတြင္ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ ပါ၀င္ေလသည္။ သပိတ္ေမွာက္ေကာင္စီမွ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ား ပညာေရးတြင္ မနစ္နာေစရန္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးရွိျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးသည့္ေနာက္ ကိုရာဇတ္သည္ မႏၲေလးျမိဳ႕ ဗဟိုအမ်ိဳးသားအထက္တန္းေက်ာင္းၾကီး အဂၤလိပ္ဘာသာႏွင့္ ပါဠိဘာသာျပ အထက္တန္းျပဆရာအျဖစ္ ၁၉၂၁-ခုႏွစ္မွစတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။
၁၉၂၁-ခုႏွစ္တြင္ပင္ အမ်ိဳးသားပညာေရးေကာင္စီမွ ၾကီးမွဴးက်င္းပေသာ ဘီေအ စာေမးပြဲကို၀င္ေရာက္ေျဖဆိုရာ ေကာင္းစြာေအာင္ျမင္ေလသည္။ ဗဟိုအမ်ိဳးသားေက်ာင္း တြင္ ၁၉၂၃-ခုႏွစ္မွစတင္၍ ေက်ာင္းဆရာၾကီးအျဖစ္၎၊ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္၎ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။
ဦးရာဇာတ္သည္ အဂၤလိပ္စာအေရးအသား အစီအကံုးေကာင္း၍ အသနားခံစာ စသည္တို႔ကို တစ္ပါးသူအတြက္ ေရးသားေပးေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ “ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေလွ်ာက္လႊာစာေရးၾကီး” ဟုပင္ ခ်စ္စႏိုးေခၚေ၀ၚၾကသည္။
တစ္ခါက အႏၵိယ နယူးတိုင္း မဂၢဇင္းသို႔ ရွမ္းျပည္နယ္၌ အထူးေက်ာ္ၾကားေသာ ၃၆-ေကာင္ထီ အေၾကာင္းကို ေၾကးစႏၵီနတ္႐ုပ္ႏွင့္ တကြ အတိတ္ေပးပံု၊ ကပ္တိတ္၊ အနီး ေဖၚျပၿပီးလွ်င္ ေပးပို႔ခဲ့ရာ ပထမတန္း ေဆာင္းပါးဆုကို ရရွိခဲ့ဖူးေလသည္။
ဆရာၾကီးသည္ အဂၤလိပ္စာသာမက ျမန္မာစာလည္းကြ်မ္းက်င္သူျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏွင့္ ပါဠိဘာသာရပ္မ်ားကိုေက်ာင္း သင္ၾကားခဲ့ရျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားအတြင္း မႏၲေလးျမိဳ႕၊ နန္းေတာ္ေရွ႕တိုက္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္၊ ခင္မကန္ ေက်ာင္းတိုက္၊ အတုမရွိေက်ာင္းတိုက္ စသည့္ေက်ာင္းတိုက္မ်ားရွိ တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္မ်ားထံ၌ သြားကာေလ့လာသင္ ယူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
၁၉၃၈-ခုႏွစ္တြင္ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလံုး ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါ မႏၲေလးျမိဳ႕ရွိ ဥေရာပတိုက္သား ပညာ၀န္ႏွင့္ အေရးပိုင္ၾကီးတို႔သည္ ဆရာၾကီး ဦးရာဇာတ္အုပ္ခ်ဳပ္ရာ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းသို႔ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ထိုေနာက္အရာရွိၾကီးမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းကို သပိတ္ေမွာက္ မေမွာက္ေမးၾကရာ ဆရာၾကီးက ‘က်ဳပ္ေက်ာင္းကို က်ဳပ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ သပိတ္မေမွာက္' ဟုေျဖဆိုလိုက္သျဖင့္ ၀မ္းသာကာျပန္သြားၾကသည္၊
ထို႔ေနာက္ နာရီ၀က္ခန္႔အၾကာတြင္ ေခါင္းေလာင္းတီးျပီး သပိတ္ေမွာက္သြား ၾကေလသည္။ ထိုအခါ အထက္ေဖာ္ျပပါအရာရွိၾကီးႏွစ္ဦးသည္ ဆရာၾကီးထံ ျပန္သြားၾကျပီးလ်င္ ဆရာၾကီးညာတယ္။ လိမ္တယ္ ဟုေျပာၾကသည္။ ဆရာၾကီးသည္ သူတို႔အား မည္သို႔မွ်မေျဖၾကားဘဲ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢဥကၠဌကိုေခၚလိုက္ေလသည္။
သမဂၢဥကၠဌေရာက္လာေသာအခါ ဆရာၾကီးက “မင္းတို႔ ငါ့ေက်ာင္းကိုသပိတ္ေမွာက္ ၾကတာလား” ဟုေမးလိုက္ရာ သမဂၢဥကၠဌက “ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆရာၾကီးကို ဘယ္ေတာ့မွ သပိတ္မေမွာက္ပါ။ ယခုသပိတ္ေမွာက္ျခင္းမွာ ပညာေရးစနစ္ကို ေမွာက္ျခင္းျဖစ္သည္”ဟု ေျဖၾကားသည္။ အရာရွိႏွစ္ဦးလည္း သေဘာေပါက္ကာလက္ေလွ်ာ့ျပန္ရေလသည္၊
[ျပင္ဆင္ရန္] လူမႈဆက္ဆံေရး
ဦးရာဇာတ္သည္ ဖခင္၏ အစၥလာမ္အယူ၀ါဒကို လက္ခံေသာ္လည္း မိခင္၏ ကိုလည္း မပစ္ပယ္ေခ်။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆရာၾကီးသည္ ဗုဒၶအယူ၀ါဒီ ရဟန္းရွင္လူမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶ အယူ၀ါဒခင္မင္ရင္းႏွီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶအယူ၀ါဒကို အထူးေလးစားေသာ မႏၲေလးျမိဳ႕ကဲ့သို႔ေသာ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕ရွိ အမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္္ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ အမႈထမ္းစဥ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္လက္က်န္းမာေရးအတြက္ ကြင္းဆင္းခ်ိန္၌ ကြင္းမဆင္းသူမ်ားႏွင့္ နံနက္တိုင္း ဘုရားရွိခိုးခ်ိန္တြင္ ဘုရားရွိခိုးမတက္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႀကိမ္လံုးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ၾကပ္မတ္ေပးေလ့ရွိသည္။ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္သည္ ဂုဏ္ရည္တူသူမ်ား၊ အထက္တန္းက်သူမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံ ရာတြင္ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ႏွင့္ ဆက္ဆံေလ့ရွိေသာ္လည္း တပည့္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ အျမဲလိုလိုပင္ ေဆးေပါ့လိပ္ၾကီးကိုခဲကာ မဲ့ျပံဳးကေလး ျပံဳးလ်က္ဆက္ဆံေလ့ ရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက ဆရာၾကီးကို အျမဲတေစ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကသည္။
ဦးရာဇတ္ႏွင့္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္
ေက်ာင္းဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ဦးရာဇာတ္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ပညာကိုသာမက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ကိုပါသြတ္သြင္းေပးေလ့ရွိသည္။ သူကား ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ေဆးလိပ္၊ စီးကရက္ကို ေသာက္ေလ့မရွိ။ ျပည္တြင္းျဖစ္ မလွမင္းေဆးေပါ့လိပ္ အတုတ္ၾကီးကို အျမဲလိုလို ေသာက္ေလ့ရွိျခင္းက သူ႕မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို ထင္ရွားေစသည္။ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သမဂၢဖြဲ႕စည္းေစျပီး၊ ထိုစဥ္က ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ မစၥတာရာရွစ္ ဦးရာရွစ္ စသည္တို႔ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ၁၉၃၇-ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ေက်ာင္းသားကြန္ဖရင့္ မႏၲေလးျမိဳ႕တြင္ က်င္းပရာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔အလာတြင္ ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္ အမွဴးျပဳေသာ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းဆရာမ်ားက လက္ဖက္ရည္ပြဲျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံ ၾကိဳဆိုခဲ့ေလသည္၊
ဆရာၾကီးသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတို႔ကို ခ်စ္ခင္သူျဖစ္သည့္အတိုင္း ဗမာ-မြတ္ဆလင္ ဟူေသာအမည္ကို စတင္၍ အသံုးျပဳခဲ့ေလသည္။
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ
ရမည္းသင္းျမိဳ႕တြင္ျပဳလုပ္ေသာ ဗမာမြတ္ဆလင္ညီလာခံ၏ ဥကၠဌအျဖစ္ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံရေလသည္။ မႏၲေလးျမိဳ႕ အေပ်ာ္တမ္း ရဲတပ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းရာတြင္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဗိုလ္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရသည္။ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဆရာၾကီးသည္ ေထာင္သြင္းအက်င္းခ်ျခင္းခံခဲ့ရဖူးရာ သူ႔အား ေရႊဘိုမွ-မႏၲေလး ေထာင္သို႔ အေျပာင္းတြင္ တပည့္မ်ားက မိမိတို႔အသက္ကိုစြန္႔လႊတ္၍ လုယူကယ္ဆယ္ရန္ ၾကံစည္ခဲ့ဖူးသည္၊ သို႔ေသာ္ဆရာၾကီးက ထိုအၾကံကို ခြင့္ မျပဳခဲ့ေခ်။
ဦးရာဇာတ္သည္ ၁၉၄၅-ခုႏွစ္မွ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ မႏၲေလးခရိုင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ (ဖတပလ)တြင္ ပထမဦးစြာ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။
၁၉၄၇-ဧျပီလတြင္တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေသာအခါ မႏၲေလး ျမိဳ႕မ အေရွ႕ပိုင္းအမတ္အျဖစ္ေရြးေကာက္ ျခင္းခံရသည္။
ထိုေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕တြင္ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဌာန၀န္ၾကီးအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္တြင္ မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ကို ဒီကရီေကာလိပ္အျဖစ္ တိုးျမင့္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာလည္း ဆရာၾကီး ဦးရာဇာတ္၏ ၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉-ရက္ေန႔တြင္ ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ အျခားႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ အတူလုပ္ၾကံခံရေလသည္။ ထိုအခါက သူ႔အားေသြးအိုင္ထဲမွေပြ႕ပိုက္ထူမေပးေသာ အခါ “ကြ်န္ေတာ္က အေရးမၾကီးပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ သခင္ျမတို႔က ပိုဆိုးပံုရတယ္။ သူတို႔ကိုသာ ဂရုစိုက္ၾကပါ” ဟုေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။
No comments:
Post a Comment
အခုလို လာေရာက္အားေပးၾကတာ အထူးပဲ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ား ... ။ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ေက်ာ္ထက္၀င္း နည္းပညာ (ဘားအံ)
www.kyawhtetwin.blogspot.com