သခင္ထြန္းအုပ္ ( ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ )

ထက္ျမက္ေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ျပည္၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာကိုသာ သင္ယူ၍ ဗိုလ္ဘြဲ႕မခံယူခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ေနာင္တြင္ မိမိအခြင့္အေရးရ႐ွိေရးအတြက္ လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္၍ သစၥာျပဳထားသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ အဆိုး႐ြားဆံုးသစၥာေဖာက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕အလိုေတာ္ရိျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္းတိမ္ျမႇဳပ္သြားခဲ့ရေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။

 

သခင္ထြန္းအုပ္ကို ၁၉၀၇ခုႏွစ္ဒီဇင္ဘာလ၇ရက္ စေနေန႔နံနက္ ၁နာရီတြင္ ျပည္ခ႐ိုင္ သဲကုန္းၿမိဳ႕နယ္ သိုက္ေတာ႐ြာ၌ ေျမပိုင္႐ွင္ ဦးေ႐ႊ၊ ေဒၚေ႐ႊသားတို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ အမည္အရင္းမွာ ကိုထြန္းအုပ္ျဖစ္ၿပီး တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးအဖြဲ႕သို႔ ဝင္ေသာအခါ သခင္ထြန္းအုပ္ ျဖစ္လာသည္။ ဂ်ပန္၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာသင္စဥ္က ဂ်ပန္အမည္မွာ အိခ်ီဟာရအိ႐ွိေရာ (Ishihara Ishiyo)ျဖစ္သည္။ အသက္၄ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ မိခင္ကြယ္လြန္၍ အသက္၁၄ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ ဖခင္ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။

ငယ္စဥ္က သုိက္ေတာ႐ြာ အလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ စတင္ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ၇တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၄ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ၇တန္းစာေမးပြဲကို ျပင္ပမွဝင္ေရာက္ေျဖဆိုခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တုိင္းရင္းသား ဆရာျဖစ္သင္(ေနာ္မန္)ေက်ာင္းတြင္ အစိုးရအေထာက္အပံ့ျဖင့္ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ဆရာျဖစ္သင္စာေမးပြဲကို ေျဖဆိုရာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ၾကည့္ျမင္တုိင္႐ွိ ဦးေမာင္ေမာင္ အလြတ္ ပညာသင္ေက်ာင္းတြင္ ဆက္လက္ပညာသင္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၂၇ခုႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္(ယခုသီရိလကၤာ)ႏိုင္ငံ ကိုလံဘိုၿမိဳ႕ စိန္ဂ်ိဳးဇက္ေကာလိပ္ တြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး စီနီယာကင္းဘရစ္တန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေနစဥ္ ကိုလံဘိုၿမိဳ႕႐ွိ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအသင္းတြင္ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ထိုမွတဆင့္ ဟာနနာေကာလိပ္ (Hanana College)တြင္ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။

၁၉၃၀ျပည့္ႏွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း(ယခင္စပတ္လမ္း)႐ွိ စိန္႔ဂ်ိဳးဇက္ ေကာ္မာ႐ွယ္ေကာလိပ္တြင္ ဆက္လက္ပညာသင္သည္။ ၁၉၃၁ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းမွထြက္၍ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ လူငယ္မ်ား အစည္းအ႐ုံးသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၂ခုႏွစ္တြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသို႔ဝင္၍ သခင္အမည္ခံယူသည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၃၄ခုႏွစ္တြင္ သဲကုန္းၿမိ႕၌ “ၿမိဳ႕စား(လယ္သမား)ၿမီ႐ွင္(လယ္ပိုင္႐ွင္)ေစ့စပ္ဖ်န္ေျဖေရးအသင္း”ကို ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္း၍ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ ရန္ကုန္မွ သခင္ဗစိန္၊ သခင္ေလးေမာင္၊ ႐ွင္အရိယ (ဦးဥတၱမ၏ ညီကိုရင္ႀကီး) တို႔သည္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးအတြက္ ပုတီးကုန္းသို႔ ေရာက္႐ွိလာရာ တရားပြဲကို တာဝန္ခံက်င္းပေပး ခဲ့သည္။ တို႔ဗမာဝါဒျဖန္႔ ခ်ိေရးအတြက္ ျပည္ခ႐ိုင္အတြင္းသာမက ေအာင္လံ၊ သရက္၊ မင္းဘူး၊ ေရနံေခ်ာင္း၊ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မ်ားအထိ သခင္ဗစိန္ႏွင့္အတူ လုိက္ပါ စည္း႐ုံးတရားေဟာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သခင္အသင္းအတြက္ အခ်ိန္ျပည့္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။

၁၉၃၅ခုႏွစ္ မတ္လ၃၀ရက္ေန႔တြင္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာ ပထမအႀကိမ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးညီလာခံမွ ႒ာနခ်ဳပ္ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၏ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၃၆ခုႏွစ္ ဇြန္လ၂၇ရက္မွ ၂၉ရက္ေန႔အထိ ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ ကိုးခန္းတန္ေဆာင္းႀကီး၌ က်င္းပေသာ ဒုတိယအႀကိမ္တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးညီလာခံမွ ႒ာနခ်ဳပ္အလုပ္အမႈေဆာင္ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျဖစ္လည္းေကာင္း တင္ေျမႇာက္ခံရသည္။

ယင္းေနာက္ ၁၉၃၇ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၁၀ရက္ေန႔တြင္ ဥပေဒႏွင့္ၿငိစြန္းေသာ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးတရားေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္၆လ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းခံရသည္။ သို႔ေသာ္ ေမလ၂၁ရက္ေန႔တြင္ ဆ႒မေျမာက္ ေဂ်ာ့ဘုရင္ဘိသိက္ပြဲ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးခဲ့ရာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။ ၁၉၃၈ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ၁၆ရက္ေန႔တြင္ တရားေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေထာင္ဒဏ္၁ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံရျပန္သည္။ အက်ဥ္းက်ခံေနရစဥ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႏွစ္ျခမ္း ကြဲသြားခဲ့သည္။ ၁၉၈ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ၁၉ရက္ေန႔တြင္ အက်ဥ္းလြတ္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ သခင္ဗစိန္ဂိုဏ္း တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၌ ပါဝင္လႈပ္႐ွားခဲ့သည္။

၁၉၃၈ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ရက္ေန႔ မွ ၂၄ရက္ေန႔အထိ သာယာဝတီခ႐ိုင္ သံုးဆယ္ၿမိဳ႕ ပန္းဆြဲ႐ြာတြင္ က်င္းပေသာ စတုတၳအႀကိမ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးညီလာခံတြင္ သခင္ဗစိန္ဂိုဏ္း တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရသည္။

၁၉၃၉ခုႏွစ္ မတ္လ၁ရက္ေန႔တြင္ ‘သခင္’သတင္းစာ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ အယ္ဒီတာမွာ သခင္ညီ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၏ ဦးေလး)ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ ဧၿပီလ၁၆ရက္ေန႔တြင္ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ပၪၥမအႀကိမ္ညီလာခံတြင္လည္း ဥကၠ႒အျဖစ္ သခင္ထြန္းအုပ္ကိုပင္ ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဖ်ာပံုညီလာခံတြင္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း အဂၤလိပ္ဘက္မွ ဝင္ေရာက္၍ စစ္ေရး အကူအညီမေပးေရး၊ အဂၤလိပ္တို႔အား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ အကူအညီရယူေရးႏွင့္ ဂ်ပန္ျပည္မွ လက္နက္အကူ အညီမ်ားရ႐ွိခဲ့လွ်င္ သေဘာၤျဖင့္ တင္ယူ၍ ဖ်ာပံုခ႐ိုင္ ပင္လယ္ကမ္းေျခေဒသတစ္ခုတြင္ သေဘာၤဆုိက္ၿပီး လက္နက္မ်ား သယ္ခ်ရန္၊ ဖ်ာပံု႐ွိ သခင္ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ အတည္ျပဳခ်မွတ္ခဲ့ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၿဗိတိသွ်တို႔ကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရန္ ဂ်ပန္ဆရာဝန္ စူဇူကီးမွတဆင့္ ဂ်ပန္စစ္ေကာင္စစ္ဝန္ မစၥတာဖူကိုင္းေခၚ မစၥတာဟုမၼာႏွင့္ ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ေကာင္စစ္ဝန္၏ အႀကံေပးခ်က္အရ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ဗမာ့လက္႐ုံးတပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သခင္လွေဖ(ပင္ျဖဴ)ကို ထုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ေစလႊတ္ရန္ ႀကိဳးစားရာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။

၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လ၁၀ရက္ေန႔တြင္ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ဂ်ဴဗလီေဟာ (ယခုစစ္သမိုင္းျပတုိက္)၌ ဂ်ပန္သြားစိုက္ဆရာဝန္ မစၥတာ ကိုကုဘု (Mr. Kokubu)ႏွင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဂ်ပန္တို႔ထဲမွ အကူအညီရရန္ ထပ္မံေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ေဆြးေႏြး ၿပီးေနာက္ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ သခင္ဗစိန္အား ထိုင္းႏိုင္ငံဆုိင္ရာ ဂ်ပန္စစ္သံမွဴးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရန္ ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ လဆန္းတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သခင္ဗစိန္သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ရန္ႀကိဳးစားစဥ္ ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ၁၃ရက္ေန႔တြင္ ၿဗိတိသွ် စံုေထာက္မ်ား၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။

သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ သခင္ေအာင္သန္း(ေနာင္ဗိုလ္စႀကၤာ)အား ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထပ္မံေစလႊတ္ ခဲ့သည္။ သခင္ေအာင္သန္းသည္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ထုိင္းႏိုင္ငံဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သို႔ ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္႐ွိသြားၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕႐ွိ ဂ်ပန္ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ေဆာင္႐ြက္ကာ သခင္ထြန္းအုပ္ထံ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕ သံုးေလးဖြဲ႕မွ လူငယ္၄၀ခန္႔ စစ္ပညာ သင္ရန္အတြက္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာေစလႊတ္ေပးရန္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ သခင္ေအာင္သန္း၏ အေၾကာင္းၾကားခ်က္ အရ ၁၉၄၁ခုႏွစ္ ေမလတြင္ သခင္သစ္(ေနာင္ဗိုလ္ေစာေနာင္)ႏွင့္ သခင္ေက်ာ္စိန္ (ဗိုလ္မိုးညိဳ) တို႔အား ထုိင္းႏိုင္ငံသို႔ ေစလႊတ္ခဲ့ရာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ သခင္ျမတို႔ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဆူဇူကီးတို႔ ဆက္သြယ္မိၿပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ စစ္ပညာသင္ၾကားရန္ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္လူငယ္မ်ား ေစလႊတ္ေနခ်ိန္တြင္ ဂ်ပန္သံအမတ္က သခင္ထြန္းအုပ္ကိုယ္တုိင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္ရန္ တုိက္တြန္းသည့္အတြက္ ျမန္မာလူငယ္ စတုတၳအသုတ္ႏွင့္အတူ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ၁၉၄၁ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ၈ရက္ေန႔တြင္ ကိုရိယုမာ႐ူး (Koriyu Maru) သေဘာၤျဖင့္ ရန္ကုန္မွ ထြက္ခြာခဲ့သည္။ ၁၉၄၁ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၂ရက္ေန႔တြင္ ႐ွန္ဟိုင္းသို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့သည္။ ႐ွန္ဟိုင္းမွ ေလယာဥ္ျဖင့္ ဂ်ပန္က်ဴ႐ႈးကၽြန္း နာဂါစကီၿမိဳ႕အနီး႐ွိ ေရတပ္စခန္းသို႔ ဇူလိုင္လ ၂၄ရက္ေန႔တြင္ ေရာက္႐ွိခဲ့သည္။

စတုတၳအသုတ္ လူငယ္၁၀ဦး တိုက်ိဳမွတဆင့္ ဟိုင္နန္ကၽြန္းသို႔ ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔တြင္ ထြက္ခြာသြားေသာအခါ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာမ်ားကိုသာသင္ၾကားရန္ တိုက်ိဳၿမိဳ႕၌ ေနရစ္ခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာရပ္သာ သင္ၾကားခဲ့မႈေၾကာင့္ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ က်န္ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ားကဲ့သို႔ ဗိုလ္ဘြဲ႕မခံယူခဲ့ေပ။

ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးစီးေသာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီအိုင္ေအ)စစ္႒ာနခ်ဳပ္ႏွင့္ ဂ်ပန္တပ္မ်ား ေမာ္လၿမိဳင္စစ္ ေၾကာင္းျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ခ်ီတက္ဝင္ေရာက္ရာတြင္ သခင္ထြန္းအုပ္ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၂ခုႏွစ္ မတ္လ၈ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္ေျခလ်င္တပ္မႀကီးအမွတ္ ၂၁၅ႏွင့္ ဘီအိုင္ေအတပ္တို႔ နံနက္၁၀နာရီတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ဧၿပီလ ၇ရက္ေန႔တြင္ မီနာမီကီကန္အဖြဲ႕ဥကၠ႒က ဘီအိုင္ေအတပ္ဖြဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႒ာနမွဴး သခင္ထြန္းအုပ္အား ျမန္မာႏိုင္ငံဗဟိုအစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာ႐ွိခ်ဳပ္ အျဖစ္ ဂ်ပန္တို႔၏ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အမွတ္၈၊ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းလမ္း (ယခုပန္းခ်ီပန္းပုျပခန္း၊ ရန္ကုန္)တြင္ ႐ုံးထုိင္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံအမိန္႔ျပန္တမ္းအမွတ္(၁)ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ယင္းအမိန္႔၌ ျမန္မာႏိုင္ငံဗဟိုအစိုးရ၏ အမႈထမ္းအရာထမ္းအားလံုးကို တရားဝင္အၿမဲတမ္းဝန္ထမ္းအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳသည္။ ထို႔အျပင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို ႐ုတ္တရက္မျပဳျပင္ဘဲ ေလာေလာဆယ္တြင္ အဂၤလိပ္ေခတ္က စနစ္အတိုင္း ေဆာင္႐ြက္သြားမည္ စသည္တို႔ ပါဝင္သည္။ ဗဟိုအစိုးရတြင္ ႒ာန ၁၀ခု ခြဲေဝဖြဲ႕စည္းၿပီး ႒ာနမွဴးမ်ားကို ခန္႔အပ္ထားသည္။ ႒ာနမွဴးအသီးသီးတို႔သည္ တခ်ိန္တည္း၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာ႐ွိခ်ဳပ္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို စီရင္စုနယ္(ခ႐ိုင္)၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳ႕မ၊ ေက်း႐ြာဟူ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ အဆင့္ဆင့္ခြဲ၍ ဒီမိုကေရစီစနစ္အရ လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ၾကရသည္။

ယင္းေနာက္ ဂ်ပန္တို႔သည္ ျမန္မာျပည္ကို စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္အရ အုပ္စိုးသြားရန္ ရည္႐ြယ္၍၊ ၁၉၄၂ခုႏွစ္ ဇြန္လ၄ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္႐ွိ ဂ်ပန္တပ္မ်ား၏ စစ္ေသနာပတိ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအီးဒါးက “စစ္ဘက္ဆိုင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ ဗမာႏိုင္ငံဗဟိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစီစဥ္ မႈအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းျခင္း”ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာ္မတီအဖြဲ႕လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ အဖြဲ႕ဥကၠ႒ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအျဖစ္ ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္၊ သခင္ျမ၊ သခင္ထြန္းအုပ္၊ ဗႏၶဳလဦးစိန္၊ သခင္ႏု၊ ဦးဘသိန္း(ဓားမတပ္ဗိုလ္) ဦးလွေဖ၊ သခင္ဗစိန္တို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့သည္။ ထိုေန႔မွာပင္ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္႐ုံးက သခင္ထြန္းအုပ္ဦးစီးသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဗဟိုအစိုးရအဖြဲ႕ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ကို အမွတ္၁၅တပ္မေတာ္ ေသနာပတိလက္ေအာက္ခံနယ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္၍ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မည္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ဇြန္လ၁၀ရက္ေန႔တြင္ မီနာမီကီကန္ (Minami Kikan) အဖြဲ႕ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္လုိက္သည္။

၁၉၄၁ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၁ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္စစ္ေသနာပတိ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အီးဒါးက ဂ်ပန္စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အမိန္႔အမွတ္၁၂ကို ထုတ္ျပန္၍ ျမန္မာျပည္အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွာ-

(၁)ေဒါက္တာဘေမာ္                     -           ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး

(၂)ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္                -           ဘဏၰာေရးဝန္ႀကီး

(၃)သခင္သန္းထြန္း                      -           စိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီး

(၄)သခင္ထြန္းအုပ္                        -           သစ္ေတာေရးဝန္ႀကီး

(၅)ဦးလွေဖ                                 -           ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးႏွင့္စက္မႈလက္မႈဆုိင္ရာဝန္ႀကီး

(၆)သခင္ဗစိန္                              -           ခရီးလမ္းအဆက္အသြယ္ႏွင့္ဆည္ေျမာင္းဘက္ဆုိင္ရာဝန္ႀကီး

(၇)ဦးဘဝင္း                                -           ပညာေရးႏွင့္က်န္းမာေရးဝန္ႀကီး

(၈)ဦးထြန္းေအာင္                         -           တရားေရး႒ာနဝန္ႀကီး

(၉)ဗႏၶဳလဦးစိန္                            -           လမ္းပန္းအေဆာက္အအံုဆုိင္ရာဝန္ႀကီး

(၁၀)သခင္ျမ                               -           ႒ာနလက္ကိုင္မ႐ွိဝန္ႀကီး

တို႔ျဖစ္ၾကသည္။

၁၉၄၂ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၉ရက္ေန႔တြင္ သခင္ဗစိန္၊ သခင္သန္းထြန္းဦးစီးေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႏွင့္ ေဒါက္တာဘေမာ္ဦးစီးေသာ ဆင္းရဲသားဝံသာႏုအဖြဲ႕တို႔ ပူးေပါင္း၍ ျမန္မာ့အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီး(တို႔ဗမာဆင္းရဲသားအစည္းအ႐ုံး)ကို တဖြဲ႕၊ တေသြး၊ တသံ၊ တမိန္႔စနစ္ (အာဏာ႐ွင္စနစ္)ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းၿပီး အဖြဲ႕၌ အာဏာ႐ွင္၏ အတုိင္ပင္ခံအဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၃ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၁ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္အား ဂ်ပန္တို႔က အတုအေယာင္ေ႐ႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရး ေပးေသာအခါ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ အစိုးရအဖြဲ႕၌ မပါဝင္ရေတာ့ဘဲ ၁၉၄၃ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၁၁ရက္ေန႔တြင္ သခင္ဗစိန္ႏွင့္အတူ သခင္ထြန္းအုပ္အား ဂ်ပန္အာဏာပိုင္တို႔က စကၤာပူသို႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးခဲ့သည္။ စကၤာပူတြင္ စစ္ၿပီးသည္အထိ ေနထိုင္ခဲ့ရၿပီး ၁၉၄၅ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၅ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္တို႔ လက္နက္နက္ခ်ၿပီးေနာက္ စကၤာပူၿမိဳ႕မွ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ၿဗိတိသွ်စစ္ေလယာဥ္ျဖင့္ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ၁၉ရက္ေန႔တြင္ ဘုရင္ခံေဒၚမန္စမစ္သည္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၆ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ၃၀ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဘုရင္ခံဆာေဒၚမန္ စမစ္က အမႈေဆာင္ေကာင္စီ (ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕)ကို ေရးဆြဲဖြဲ႕စည္းကာ သခင္ထြန္းအုပ္အား အမ်ိဳးသားစီမံကိန္း႒ာန (Planning Department)တြင္ ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္ မတ္လ၂၁ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ဘုရင္ခံ၏ ဥပေဒျပဳေကာင္စီ ပထမဆံုးအစည္းအေဝးတြင္ ဝန္ႀကီး သခင္ထြန္းအုပ္က ထ၍ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (B.I.A)၏ တပ္ဖြဲ႕မ်ား တနသၤာရီမွ ဗမာျပည္ေျမာက္ပိုင္းသို႔ ခ်ီတက္ၾကစဥ္ သထံုခ႐ိုင္ ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္ သဲျဖဴကုန္း႐ြာ၌ ၿဗိတိသွ်ဘက္ေတာ္သား မူဆလင္႐ြာသူႀကီး အဗၺဒူရာ႐ွစ္အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သတ္ခဲ့ ေၾကာင္း စြပ္စြဲေလသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ထိုစဥ္က ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ရာထူးႏွင့္ စစ္ဦးစီးအရာ႐ွိရာထူးကို ထမ္း႐ြက္ေနစဥ္ ျဖစ္သည္။ သူ႔အထက္တြင္ ဂ်ပန္အရာ႐ွိ(၂)ဦးသာ ႐ွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဖမ္း၍ ႐ုံးတင္စစ္ေဆးသင့္သည္ဟု ၄င္းက အဆိုျပဳသည္။ လူသတ္မႈတြင္ သူသည္ မ်က္ျမင္သက္ေသျဖစ္၍ တရားဆိုင္ရာတြင္ သူ႔အေနျဖင့္ သက္ေသခံမည္ဟုလည္း ဆုိခဲ့သည္။

လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္၍ သစၥာျပဳထားသည္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးအေပၚ အဆိုး႐ြားဆံုးသစၥာေဖာက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ဘုရင္ခံႏွင့္ အတိုင္အေဖာက္လုပ္ခဲ့ေသာ သခင္ထြန္းအုပ္အား တျပည္လံုးက အံ့ၾသသြားၾကသည။္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ပါ ဂယက္႐ုိက္သြားသည္။ မိမိ ေကာင္းစားေရး ရာထူးရ႐ွိေရးအတြက္ နယ္ခ်ဲ႕အလုိက် လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တဦးအား ေသတြင္းႏႈတ္ခမ္းဝသို႔ အၾကင္နာကင္းစြာ တြန္းပို႔ လုိက္ေသာ သူ႔လုပ္ရပ္အတြက္ တျပည္လံုးက ေအာ့ႏွလံုးနာၾကသည္။ စက္ဆုပ္႐ြံ႐ွာၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သခင္ထြန္းအုပ္၏ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းသည္လည္း ေကြးသြားခဲ့ေလသည္။

သခင္ထြန္းအုပ္က အေရးယူရန္ တုိက္တြန္းလာေသာအခါ ယင္းသတင္းသည္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏွစ္႒ာနစလံုးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသည္။ သတင္းစာမ်ားကလည္း အေရးတယူေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။ ဘုရင္ခံက ပုလိပ္(ရဲ)အဖြဲ႕ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးအေရးယူရန္ ၫႊန္ၾကားသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ အဂၤလန္႐ွိ ျမန္မာျပည္ဆုိင္ရာ အတြင္းဝန္ထံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအားဖမ္းရန္ ခြင့္ျပဳမိန္႕ကို ဘုရင္ခံက ေတာင္းခံခဲ့ သည္။

ျမန္မာျပည္ဆုိင္ရာ အတြင္းဝန္က ေလာေလာဆယ္ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ဖမ္းဆီးရန္ အေရးယူေဆာင္႐ြက္ျခင္းကို ဆန္႔က်င္သည္ဟု အေၾကာင္းျပန္သည္။

 ၁၉၄၆ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၁၈ရက္ေန႔ထုတ္ ဟံသာဝတီသတင္းစာ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ‘ကၽြႏု္ပ္လိပ္ျပာမွာ အၿမဲသန္႔႐ွင္း လ်က္’ ေဆာင္းပါးေရးသားကာ ဘီအိုင္ေအ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ခ်ီတက္လာစဥ္ ႐ြာသူႀကီးတစ္ဦးအား သတ္သည့္ကိစၥႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ႐ွင္းလင္းခဲ့သည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ သခင္ထြန္းအုပ္ကိုယ္တုိင္ အၾကမ္းဖက္မႈတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း အဂၤလိပ္တို႔စံုစမ္းသိ႐ွိသြားသည္။ ၁၉၄၃ခုႏွစ္က သခင္ထြန္းအုပ္ကိုယ္တုိင္ေရးသားထုတ္ေဝေသာ “ကၽြႏ္ုပ္၏စြန္႕စားခန္း” စာအုပ္တြင္ သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း  ထက္ပင္ အဂၤလိပ္အစိုးရကို ပိုမိုျပင္းထန္စြာ ဆန္႔က်င္သူျဖစ္ေၾကာင္း အဂၤလိပ္တို႔သိ႐ွိသြားသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းဆီးရန္ က်င္းပခဲ့ေသာ မတ္လ၂၇ရက္ေန႔ ဘုရင္ခံအိမ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွာ ေသာင္မတင္ေရမက်ျဖင့္ ၿပီးဆံုးသြားေလသည္။

ယင္းေနာက္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ၂၆ရက္ေန႔တြင္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္သည့္ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီဝန္ႀကီးအဖြဲ႕၌ သခင္ထြန္းအုပ္မပါဝင္ေတာ့ေခ်။

၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ၁၉ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံရၿပီးေနာက္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၃ရက္ေန႔တြင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဥပေဒ ပုဒ္မ၅ျဖင့္ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ သခင္ဗစိန္တို႔ႏွင့္အတူ အဖမ္းခံရၿပီး ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ၂၄ရက္ေန႔တြင္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ သည္။

၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ၄ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ျပည္သူ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ေပါင္းစံုတြင္ ပါဝင္၍ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၁ခုႏွစ္ ပထမအႀကိမ္ပါလီမန္ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ေတာင္ပိုင္းမဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ေပါင္းစံုအမတ္ေလာင္းအျဖစ္ ဝင္ေရာက္အေ႐ြးခံရာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ခုႏွစ္တြင္ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကို ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၅၅ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ အတုိက္အခံေပါင္းစံုမဟာမိတ္အဖြဲ႕ (အမအ) ဖြဲ႕စည္းရာ တြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၂၇ရက္ေန႔တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ပါလီမန္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္မဲဆႏၵနယ္ႏွင့္ သဲကုန္းမဲဆႏၵနယ္ေျမမွ အမ်ိဳးသားမဟာမိတ္အမတ္ေလာင္းအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၀ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၆ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ သိမ္ျဖဴေတာင္ပိုင္းမဲဆႏၵနယ္ေျမႏွင့္ တြံေတးမဲဆႏၵနယ္ေျမတို႔မွ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးအမတ္ေလာင္းအျဖစ္လည္းေကာင္း ဝင္ေရာက္ ယဥ္ၿပိဳင္ရာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ေလသည္။

သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ေန ဦးဘတင္၊ ေဒၚစံရင္တို႔၏ ဒုတိယသမီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္တုတ္ႏွင့္ ၁၉၃၂ခုႏွစ္တြင္ လက္ထပ္ခဲ့ေသာ္လည္း သားသမီးမထြန္းကားခဲ့ေခ်။ ေဒၚခင္တုတ္၏ ညီမေဒၚခင္ႏုကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္အစ္ကို ဦးေအာင္သန္းက လက္ထပ္ ခဲ့၍ သခင္ထြန္းအုပ္ႏွင့္ ဦးေအာင္သန္းတို႔သည္ မယားညီအစ္ကိုေတာ္ေလသည္။ သခင္ထြန္းအုပ္၏ေမာင္ ဗိုလ္မွဴးေဇာ္သန္း (ၿငိမ္း)၏သား၊ ေမာင္နန္းျမင့္ကို ေမြးစားခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ အေမ့ခံဝါရင့္ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ၁၉၇၀ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ၂၄ရက္ စေနေန႔တြင္ ၄င္းငွားရမ္းေနထိုင္ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကီလီလမ္း(ယခုဝါးတန္းလမ္း) အမွတ္(၂၀၈)ေနအိမ္၌ စိတ္ေရာဂါျဖင့္ မထင္မ႐ွားကြယ္လြန္ သြားခဲ့ရေလသည္။ ကြယ္လြန္စဥ္က ဇနီးေဒၚခင္တုတ္ႏွင့္ ေမြးစားသားေမာင္နန္းျမင့္တို႔ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ႂကြင္းက်န္ေသာ ႐ုပ္ကလာပ္ကို လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္႐ွိ ထိန္ပင္သုသာန္၌ ဂူသြင္းသၿဂၤိဳဟ္ထားသည္။

သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ကိုလိုနီေခတ္ ၁၉၄၃တြင္ အဂၤလိပ္ေခတ္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ “ကၽြႏ္ုပ္၏စြန္႕စားခန္း” စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။

သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ၁၉၅၉ခုႏွစ္ မတ္လ၂၇ရက္၌ ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်ီးျမႇင့္ေသာ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္ (တတိယအဆင့္)တံဆိပ္ကို ရ႐ွိခဲ့သည္။