တို ့ဗမာ အစည္းအရံု သမိုင္းစာအုပ္

တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး သမိုင္း စာအုပ္

တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး သမိုင္း

စာေပ ဗိမာန္က ၁၉၇၆ မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို လူပုဂိ္ၢဳလ္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္က ျပဳစုခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သက္ရိွထင္ရွား ရိွေနေသးတဲ့ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး၀င္ သခင္၊ သခင္မေဟာင္းႀကီးေတြ အားလံုး နီးပါးက ၀ိုင္း၀န္း ျပဳစုခဲ့ၾကတယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘက္စံုေထာင့္စံု ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ သမိုင္း မွတ္တမ္းႀကီး ျဖစ္လာရတာပါ။

၁၉၆၄ မွာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး နာယက ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ စ်ာပန အခမ္းအနားကို အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္က သခင္၊ သခင္မႀကီးေတြ တက္ေရာက္လာ ၾကတယ္။ ခုလို လူစံုတုန္းမွာပဲ ညီလာခံ ဆန္ဆန္ ေဆြးေႏြးပြဲႀကီး တစ္ခုျပဳလုပ္ၿပီး တိုဗမာ အစည္းအ႐ံုးသမိုင္းကို ျပဳစုဖို႔ အခ်ိန္ တန္ၿပီလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။


ဒီေနာက္သဘာပတိအဖြဲ႕၊ ေဆာ္ၾသသူမ်ား အဖြဲ႕၊ သမိုင္း စိစစ္ေရး ေကာ္မတီ၊    အတြင္းေရးမွဴး အဖြဲ႕၊ ဘ႑ာေရး အဖြဲ႕၊ စာမူၾကမ္း စုစည္းေရး အဖြဲ႕၊ သမုိင္းဆိုင္ရာ ပစၥည္းမ်ား ထိန္းသိမ္းေရး အဖြဲ႕ဆိုၿပီး တာ၀န္ ခြဲေ၀သတ္ မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ျပည္္လံုးအတိုင္း အတာနဲ႔ စီရင္စုေတြခြဲၿပီး သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအလိုက္ သမိုင္းျပဳစုေရး အဖြဲ႕ေတြလည္း ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ အဖြဲ႕ေတြ အားလံုး ေပါင္းရင္ လူဦးေရရာနဲ႔ခ်ီ ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ယ္ျပန္႔ၿပီး ျပည့္စံုတဲ့ မူၾကမ္းကို ရရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမူၾကမ္းကိုပဲ အခ်ိန္မ်ားစြာ ယူၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ညိႇႏိႈင္းတည္းျဖတ္ၿပီးမွ အၿပီးသတ္ အတည္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ လုပ္ငန္းစဥ္ တစ္ခုလံုး အတြက္ အခ်ိန္ ၉ ႏွာၾကာခဲ့ၿပီး ၁၉၇၃ က်မွ အၿပီးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ သံုးႏွစ္အၾကာ ၁၉၇၆ က်မွ စာအုပ္အျဖစ္ ပံုႏွိပ္ၿပီးစီး ခဲ့ပါတယ္။

ဒီသမုိင္းကို ျပဳစုရာမွာ လိုက္နာဖို႔ ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူေတြကလည္း စံနမူနာ ယူစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဆႏၵစြဲေတြ၊ ဘက္လုိက္မႈေတြ၊ အာဃာတေတြ ကင္းရမယ္။ ပုဂိ္ၢဳလ္ေရး စြပ္စြဲခ်က္ေတြ မပါေစရ။ ပုဂိ္ၢဳလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ကို ဂုဏ္ေဖာ္တာမ်ဳိး၊ ထူးခၽြန္သူေတြ အေၾကာင္းကိုလည္း လိုအပ္တာထက္ပို ၿပီး အလြန္အမင္း ခ်ီးေျမႇာက္တာမ်ဳိး မျဖစ္ေစရ။ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း သမိုင္း သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ေရးကိုသာ ဦးစားေပး ေဖာ္ျပရပါမယ္။ တိုင္းရင္းသား အားလံုးရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းအျဖစ္ ပံုေဖာ္ရမယ္။

ဒီသမိုင္း မွတ္တမ္းကို ေရးသားျပဳစုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္ အေရးကို နည္းနည္း ဦးစားေပးထားတာက လြဲရင္ အေတာ္ပဲ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေရးသား ထားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္မွာ အခန္းေတြ ခြဲၿပီး တစ္က႑စီ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းကို နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီ စနစ္ စတင္ေျခကုပ္ ယူလာတာက စၿပီး လြတ္ လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္အထိ တစ္ဆင့္ခ်င္း သ႐ုပ္ေဖာ္သြားပါတယ္။

ျမန္မာေတြဟာ ၿဗိတိသွ်တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို စတင္သိမ္းပိုက္ခ်ိန္က စၿပီး နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္တိုက္ ခိုက္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး အသင္းအဖဲြ႕ေတြ ဖြဲ႕စည္းၿပီးဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုျခင္းေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ေပမဲ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ က်ယ္ က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လႊမ္းျခံဳႏိုင္ခဲ့ျခင္းေတာ့ မရိွပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ကလည္း နယ္က်ဥ္းတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ အဂၤလိပ္ အစိုးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ မွာပဲ ပိုမို ေကာင္းမြန္တဲ့ အေနအထားကို ရရိွဖို႔နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရမယ္ဆို ရင္ ေက်နပ္လက္ခံဖို႔အထိေလာက္ပဲ ရည္မွန္းခ်က္ ထားခဲ့ၾကတာပါ။ ႏိုင္ငံ ေရးအရ အညီၫြတ္ဆံုး ဆိုတဲ့ ၀ံသာႏု ဂ်ီစီဘီေအ အဖြဲ႕ႀကီးလည္း ၿပိဳကြဲခဲ့ရတယ္။

ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းတခ်ဳိ႕ကလည္း မျပတ္မသား ေတြေ၀ ယိမ္းယိုင္ေနၾက၊ အခ်င္းခ်င္း လွည့္ၿပီး တိုက္ခိုက္ၾက၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာၾကနဲ႔ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစေပ်ာက္သလို ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ...
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ထက္သန္တဲ့ ကိုဘေသာင္းဦးေဆာင္ၿပီး လူငယ္တစ္ စုက တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးကို ၁၉၃၀၊ ေမ ၃၀ မွာ စတင္ တည္ေထာင္လိုက္ ၾကပါေတာ့တယ္။ “ဘုရင္ခံအပါအ၀င္ အစိုးရ အဖြဲ႕၀င္မ်ား၊ အရာရိွႀကီးမ်ား ဟာ လူထုက ေပးတဲ့ လခကို စားေနၾကတဲ့ တိုင္းျပည္ အေစခံေတြ(ကၽြန္ေတြ) ပဲ။ ျပည္သူလူထုကသာ သခင္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီႏိုင္ငံဟာ ငါတို႔ပိုင္တဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တို႔ဗမာမ်ားကသာ သခင္အစစ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ နာမည္ေရွ႕မွာ သခင္ဆိုတဲ့ဘြဲ႕ကို တပ္မယ္” ဆိုၿပီး သခင္ဘေသာင္း၊ သခင္ ေလးေမာင္၊ သခင္သိန္းေမာင္စသည္ျဖင့္ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရးပါပဲ။

အစပိုင္းမွာေတာ့ လူငယ္ေတြ စိတ္ကူး ယဥ္ေနတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။ စိတ္႐ူးေပါက္ၿပီး စတန္႔ ထြင္တာပါလို႔ အဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိေတြက ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း အဂၤလိပ္ကိုသခင္ေခၚၿပီး ဘုရားထူး ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သခင္ ဘြဲ႕ခံတဲ့ လူငယ္ေတြကို လန္႔သြားၾကတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းရင္ အဂၤလိပ္ အစိုးရၿငိဳျငင္မွာကို ေၾကာက္ၿပီး ေရွာင္ဖယ္ဖယ္ လုပ္လာၾကတယ္။ သခင္ဆိုရင္ အလုပ္ မခန႔္ရဲေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ အလုပ္ ျပဳတ္ကုန္တယ္။ လူငယ္ေတြကေတာ့ သေဘာက်တယ္။ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၊ ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္၊ ဦးထြန္းရွိန္တို႔လုိ မ်ဳိးခ်စ္ ပုဂိ္ၢဳလ္ႀကီးေတြကေတာ့ အားေပးေထာက္ခံတယ္။(ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ ေတာ္မိႈင္းဟာ ေနာင္မွာတို႔ဗမာအ စည္းအ႐ံုး နာယကႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္)

အဂၤလိပ္ အစိုးရ ကိုယ္၌ကလည္း အစပိုင္းမွာ သခင္ေတြကို မေလာက္ ေလးမေလာက္စားေတြလို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သခင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊ မြန္ျမတ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔အနစ္နာခံမႈ စတာေတြကို သိလာတဲ့ ျပည္သူ လူထုက တစ္ခဲနက္ အားေပး လာၾကတယ္။ လူငယ္အမ်ား အျပားလည္း အစည္း အ႐ံုးအ၀င္ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အစည္းအ႐ံုးခြဲေတြကိုလည္း ၿမိဳ႕ရြာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဖြဲ႕စည္း လာႏိုင္ခဲ့တယ္။

သူတို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကလည္း အေတာ္ထိ ေရာက္ထက္ျမက္လာတယ္။ ေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ေျပာတဲ့ ရဲရဲေတာက္မိန္႔ခြန္းေတြကလည္း အဂၤလိပ္ အစိုး ရကို ေခ်ာက္ခ်ားလာေစတယ္။ ဒီမွာတြင္ပဲ အဂၤလိပ္အစိုးရဟာ အမိန္႔ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးထုတ္ၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္လာေတာ့တယ္။ သခင္ေတြကလည္း အာဏာ ဖီဆန္ၿပီး ေရွ႕ကိုသာ ဆက္တုိးၾကတယ္။

အဂၤလိပ္ အစိုးရကလည္း ဖမ္းတာဆီးတာေတြ လုပ္ၿပီး ပိုမိုဖိႏွိပ္လာ တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေထာင္ေျခာက္လေလာက္ ခ်ေလ့ရိွတဲ့အတြက္ “သခင္ေပါက္စ ေထာင္ေျခာက္လ”ဆိုတဲ့ စာခ်ဳိးေပၚလာတယ္။ တို႔ဗမာသခင္ ေတြကေတာ့ “အေမကေမြး ေထာင္ကေကၽြး” ဆို တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို ကိုင္ဆြဲၿပီး ဆက္လက္ခ်ီတက္ေန ၾကတယ္။

ဒီေနရာမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ (တ.က.သ) နဲ႔ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္း သားမ်ားသမဂၢ (ဗ.က.သ) တို႔ဟာလည္း အေရး ပါတဲ့ အခန္းက႑က ပါ၀င္ေၾကာင္းေတြ႕ရပါ တယ္။ သခင္ဘေသာင္းဟာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္မွာ ဘာသာျပန္ နည္းျပဆရာ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အတြက္ တကၠသိုလ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေခါင္း ေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္္း၊ ကိုသိန္း ေဖ (သိန္းေဖျမင့္) ၊ ကိုဗဟိန္း စသူေတြဟာ ေက်ာင္းသား ဘ၀ကတည္းက တို႔ဗမာအစည္း အ႐ံုးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရိွေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ဟာ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့႐ံုမက ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး(၁၉၃၈)ဟာ အႀကီးက်ယ္ဆံုးန႔ဲ အေအာင္ျမင္ဆံုး တိုက္ပြဲပါပဲ။ ေရနံေျမ အလုပ္သမား သပိတ္ႀကီးေပၚေပါက္လာ တယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက တျခား အလုပ္သမားေတြ ကပါ ပူးေပါင္း ပါ၀င္တယ္။ လယ္သမားေတြက လည္း သပိတ္ေမွာက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ တတိယ သပိတ္ႀကီး ေပၚလာျပန္တယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ေက်ာင္းသား ေတြ ပူးေပါင္း ပါ၀င္လာၾကတယ္။ အတြင္း၀န္႐ံုး (ေနာင္၀န္ႀကီးမ်ား႐ံုး)ကို ၀ိုင္း၀န္ ပိတ္ဆို႔ သပိတ္ တားၾကရာမွ ျမင္းစီး စစ္ပုလိပ္ေတြက အၾကမ္း ဖက္ၿဖိဳခြင္းခဲ့လို႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကို ေအာ္ေက်ာ္ က်ဆံုးခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတယ္။ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး က မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ အျမင့္မားဆံုး အေျခအေနကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ လူထုရဲ႕ ကူညီ အားေပးမႈေၾကာင့္ အစိုးရ ယႏၲရား တစ္ခုလံုး ရပ္တန္႔လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ဟာ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္း သားသမဂၢနဲ႔လည္း ပိုၿပီးစည္းလံုးမိလာတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာလည္း တို႔ဗမာ အစည္အ႐ံုး၀င္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။

၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုႀကီး အၿပီးမွာေတာ့ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားမႈဟာ အထြတ္ အထိပ္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးကို မရရေအာင္ ယူမယ္လို႔ သႏိ္ၷ႒ာန္ ခ်လိုက္ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ဖို႔လည္း ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒုတိယကမာၻ စစ္ႀကီးျဖစ္ဖို႔ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျပလာၿပီး ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ၊ ဂ်ပန္ ၀င္႐ိုးတန္းသံုးႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္ကုိ ဥေရာပႏိုင္ငံ ေတြ ေၾကာက္လန္႔ေနၾကရၿပီ။ အဂၤလိပ္ေတြလည္း ဗ်ာမ်ားေနရၿပီ။ ဒါေၾကာင့္“အဂၤလိပ္အခက္၊ ဗမာ့ အခ်က္”ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔အတူ“ဗမာ့ထြက္ ရပ္ဂိုဏ္း”ကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ဖြဲ႕စည္းတည္ ေထာင္လိုက္ ၾကတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဖြဲ႕၊ ဂ်ပန္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး အဂၤလိပ္ကိုတိုက္ထုတ္၊ ဂ်ပန္စစ္တပ္ရဲ႕ ဖက္ဆစ္အတြင္းသ႐ုပ္ကို သိျမင္လာေတာ့ မဟာ မိတ္ အကူအညီနဲ႔ ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္၊ အဂၤလိပ္ျပန္ ၀င္လာၿပီးေတာ့ ဖဆပလအဖြဲ႕ ႀကီးေပၚလာ၊ ႏိုင္ငံ ေရးတိုက္ပြဲဆက္၊ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ လက္တစ္ ကမ္းအလို ၁၉၄၇ ဇူလိုင္ ၁၉ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ က်ဆံုး၊ ၁၉၄၈ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္မွာ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အထိ ေရးသားထားပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ထူးျခားခ်က္ေတြလည္း ေတြ႕ ရပါတယ္။
-သခင္ဘေသာင္းဟာ ကမာၻရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေ၀လ မင္းသားက ေပးတဲ့ဆုေငြတစ္ေထာင္ရတယ္။ သူက အဲဒီေငြကို ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ မသံုးဘဲ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ရန္ပံုေငြအတြက္ မတည္ ထည့္၀င္လိုက္တယ္။ ၿဗိတိသွ် အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား က ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ ဆုေတာ္ေငြကို ၿဗိတိသွ် ေနမ၀င္ အင္ပါယာႀကီးကို အန္တု စိန္ေခၚမယ့္ အဖြဲ႕အတြက္ အသံုးျပဳတယ္ဆိုတာ ေ၀လမင္းသားသာ သိသြား ရင္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲမသိ။

-အခုတိုင္ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ အာဇာနည္ ဆရာ ေတာ္ ဦး၀ိစာရရဲ႕ ႐ုပ္တုနဲ႔ ေက်ာက္တိုင္ဟာ  လြတ္ လပ္ေရး ရၿပီးမွ ဂုဏ္ျပဳ ထုလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ လူ အမ်ားက ထင္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းက ထုလုပ္ တည္ရိွခဲ့တာ ပါ။ ဦး၀ိစာရလမ္းဆိုတာလည္း အဲဒီအခ်ိန္က တည္းက မွည့္ေခၚခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

-လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ အခ်ိန္က စၿပီး အခု အခ်ိန္အထိ အသံုး ျပဳေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ဟာ ၀ိုင္အမ္ဘီသခင္တင္က တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး အတြက္ေရးေပးခဲ့တဲ့ တို႔ဗမာ သီခ်င္းကို အေျခခံ ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သီခ်င္းမွာ ပါ၀င္သင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သခင္ဘေသာင္းတို႔က အၾကံဉာဏ္ ေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ( ဒီစာအုပ္ထဲမွာ တို႔ဗမာ၊ သံုးေရာင္ ျခယ္စတဲ့ သီခ်င္းစာသားေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ ကိုယ္က်ဳိးရွာ ႏိုင္ငံေရးသမား ႀကီးေတြကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစာသားေတြနဲ႔ သီခ်င္းတစ္ ပုဒ္လည္း ပါပါတယ္။)

- ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ကို ဖြ႕ဲစည္းရာမွာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး၀င္ သခင္ေတြ ကို အမာခံထားခဲ့တာပါ။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ဟာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ အျမဳေတ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဗမာ့တပ္မေတာ္အစ-တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးက”လို႔  ဆိုပါတယ္။

- တို႔ဗမာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးႏႈန္းရျခင္း အေၾကာင္းကိုလည္း ရွင္းျပထားပါတယ္။ “ျမန္မာ”ဆိုတာ ျမန္မာလူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးတည္းကို ကိုယ္စား ျပဳတယ္။ “ဗမာ”ဆိုတာကေတာ့ တိုင္းရင္းသား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ (ခုေခတ္ အယူအဆနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။)

- တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအသင္းအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္း ႏွစ္ျခမ္းကြဲခဲ့ပါေသးတယ္။ အဂၤလိပ္ေတာ္လွန္ဖို႔ “ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္း” ကို ဖြဲ႕စည္းတဲ့အခါမွာေတာ့ သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြကို ေဘးဖယ္ၿပီး ျပန္ လည္ေပါင္းစည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါတြင္မက တစ္ခ်ိန္ကႏိုင္ငံေရး ရန္သူေတြ ျဖစ္ၿပီ အျပန္အလွန္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတဲ့ ေဒါက္တာဘေမာ္ကို ေတာင္ အာဃာတေတြ ကင္းကင္းနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ တင္ခဲ့ပါေသးတယ္။

(လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ အာဏာလုၾက၊ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ ၾက ခိုက္ၾက၊ သတ္ၾက ျဖတ္ၾကနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္ရတဲ့အထိ ျပန္လည္ ကြဲၾက ျပဲၾကျဖစ္ကုန္တာကေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာပါပဲ။)

ဒီစာအုပ္ဟာ သမိုင္းတစ္ရပ္ကို ဓမၼဓိ႒ာန္က်က်ေရးသားထားတာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုသာေစ၊ ဘယ္သူ႔ကို နာေစဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိး မပါ၀င္ေစဘဲ တကယ့္ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို အတုယူစရာ၊ သင္ခန္းစာ ယူစရာေတြ အျဖစ္ တင္ျပထားျခင္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ သမိုင္း မွတ္တမ္း ေရးခ်င္သူေတြအတြက္ စံနမူ နာ ျဖစ္ပါတယ္။

သမုိင္းမွတ္တမ္း ဆိုေပမဲ့ ေရးသားတင္ျပပံု ရသ ေျမာက္လြန္းလို႔ သမိုင္း ေနာက္ခံ ၀တၳဳရွည္ႀကီး တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရသလို စြဲမက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

စာအုပ္ႀကီးက ထူလြန္းလို႔၊ ရွာရတာခက္လို႔၊ သမုိင္းေတြ ႏိုင္ငံေရးေတြ စိတ္မ၀င္စားလို႔ မဖတ္ခ်င္ဘူး၊ မဖတ္ျဖစ္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ တို႔ဗမာအစည္း အ႐ံုးရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးမဖက္ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့တာေတြကို ေထာက္ထားေသာ အားျဖင့္ ေအာက္ပါေႂကြးေၾကာ္သံစာသားေလးကိုေတာ့ ႏွလံုးသြင္းေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာ ရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

ဗမာျပည္သည္... တို႔ျပည္။
ဗမာစာသည္... တို႔စာ။
ဗမာစကားသည္... တို႔စကား။
တို႔ျပည္ကို... ခ်စ္ပါ။
တို႔စာကို... ခ်ီးျမႇင့္ပါ။
တို႔စကားကို... ေလးစားပါ။

မင္းကိုဉာဏ္

source: http://shweamyutay.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4083&Itemid=&ed=119