ေက်ာင္းဆရာလုပ္တုန္းက တပည့္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အခုအခ်ိန္ ၿပန္ေတြ႔ႀကတဲ့အခါမွာ သူတို႔အားလံုးလိုလုိဟာ ေက်ာင္းသားမိဘေတြၿဖစ္ေနႀကၿပီ။ အိမ္နားက သံရံုးမွာဖြင့္ထားတဲ့ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းကို ကေလးေတြလိုက္ပို႔ရင္း ၀င္၀င္လာတတ္ႀကတယ္။
သူတို႔လို မၿဖစ္ေစခ်င္လို႔
တပည့္ေဟာင္းေတြနဲ႔ စကားေၿပာရင္း သိလိုက္ရတာတစ္ခုက သူတို႔အားလံုးေလာက္နီးပါးဟာ သားသမီးေတြကို အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ မထားႀကေတာ့ဘူးဆိုတာပဲ။ ႏိုင္ငံၿခားသားေတြလာသင္တယ္ဆိုတဲ့ ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းေတြမွာ ထားသူကထားႀကၿပီး စင္ကာပူကေက်ာင္းေတြသြားထားသူက ထားႀကတယ္။ ဘယ္မိဘမဆို သားသမီးကို အေကာင္းဆံုးပညာေပးခ်င္ႀကတာကေတာ့ ဘယ္ေခတ္ၿဖစ္ၿဖစ္ အတူတူပါပဲ။ တပည့္ေတြက သူတို႔လိုဘြဲ႔ရၿပီး ဘာမွမသိ၊ ဘာမွမတတ္တဲ့သူေတြ မၿဖစ္ေစခ်င္လို႔ ေငြကုန္ေႀကးက် အမ်ားႀကီးခံၿပီး သားသမီးေတြကို ပညာေပးေနရတာ ၿဖစ္ေႀကာင္းေၿပာႀကတယ္။
က်ဳရွင္က်မွသင္တယ္
ကေလးေတြ အေႀကာင္းကစၿပီး ပညာေရးအေႀကာင္းေၿပာႀကေတာ့ အစိုးရေက်ာင္းေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီ။ ဆရာဆရာမေတြက ေက်ာင္းမွာ ေကာင္းေကာင္းမသင္ဘဲ၊ က်ဴရွင္က်မွ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ႀကတယ္။ က်ဴရွင္မယူတဲ့ ကေလးေတြဆို မ်က္ႏွာေကာင္းမရဘူး။ အဲဒီ က်ဴရွင္လခနဲ႔ ၀ိုင္းက်ဴရွင္လခနဲ႔ ဂိုက္အတြက္ေပးရတာနဲ႔ အားလံုးေပါင္းလိုက္ရင္ အၿပင္ေက်ာင္းကုန္က်စရိတ္နဲ႔ သိပ္မကြာလွေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုႀကတယ္။ အစုိးရေက်ာင္းမတက္ေတာ့ တကၠသိုလ္တက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔ေမးေတာ့ ဒီက တကၠသိုလ္ေတြ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ႏိုင္ငံၿခားတကၠသိုလ္ေတြတက္ႀကမွာေပါ့တဲ့။ ၿခံဳစရာရွိလို႔ ခ်မ္းႀကတာမို႔ ဘာမွမေၿပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ၊ဆရာမေတြရဲ့ က်ဴရွင္ေႀကာင့္ အစိုးရေက်ာင္းေတြ ပ်က္တာဆိုတဲ့ စကားကိုေတာ့ တယ္ၿပီး ဘ၀င္မက်ခ်င္ဘူး။
မ တစ္ရာသားေတြ
မွန္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မူႀကိဳအရြယ္ကေန ဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အရြယ္ထိ က်ဴရွင္နဲ႔ဘယ္သူမွ မကင္းႏိုင္ႀကဘူး။ ဘြဲ႔ရၿပီးေတာ့လည္း အလုပ္ခြင္၀င္ခြင့္က်ဴရွင္ဆိုတာ တက္ႀကရေသးတယ္။ က်ဴရွင္ေတြကို ဆရာ၊ဆရာမေတြက တမင္ေမြးထုတ္လို္က္တာမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ေက်ာင္းမွာတစ္ေန႔လံုး " မ တစ္ရာသား " ေတြကို တဟဲ့ဟဲ့နဲ႔ ထိန္းေက်ာင္းခဲ့ရၿပီး၊ အနားယူရမယ့္ အခ်ိန္ကေလးမွာလည္းဆက္ၿပီး ထိန္းရင္းေက်ာင္းရင္း စာသင္ေပးရတာမ်ိဳးကို ဘယ္ဆရာ၊ ဆရာမမွ လုပ္ခ်င္ႀကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေလးေတြကို တတ္ေစခ်င၊္ ေအာင္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာႀကီးမားလြန္းလို႔သာ သင္ႀကရရွာတာပါ။
ငါ့၀မ္းပူဆာမေနသာ
က်ဴရွင္မယူရင္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတယ္ဆိုတာကလည္း " စုန္းၿပဴး " တစ္ေယာက္တစ္ေလၿဖစ္မွာပါ။ ရတဲ့လခေလး မၿဖစ္စေလာက္မို႔ " ငါ့၀မး္ပူဆာမေနသာ " တာေႀကာင့္ က်ဴူရွင္ေပးရလည္း အရင္းခံကေတာ့ ေစတနာပါ။ ဘြဲ႔ရၿပီးဘာမွမတတ္ ဘာမွမသိၿဖစ္ရတဲ့ကိစကို က်ဴရွင္အေပၚပံုခ်၊ ဆရာဆရာမေတြကို အၿပစ္ဖို႔လုပ္ရံုနဲ႔ ၿပသနာေၿဖရွင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပသနာရဲ့ အရင္းအၿမစ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ရွာေဖြႏိုင္မွ အေၿဖရမွာ ၿဖစ္တယ္။ အရင္းအၿမစ္ကို ရွာတဲ့အခါမွာလည္း အစည္းအေ၀းခန္းမႀကီးေတြထဲမွာတင္ ရွာေဖြေနလို႔ကေတာ့ ပကတိအၿဖစ္မွန္၊ အေၿခအေနမွန္ကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မရႏိုင္မသိႏိုင္ဘူး။
ေနာက္ေတာ္ပါေတြနဲ႔
ေအာက္ေၿခဆင္းတယ္ဆိုၿပီး ေနာက္ေတာ္ပါ တစ္ၿပံဳႀကီးနဲ႔ သြားႀကည့္ရင္လည္း ပကတိအေၿခအေနမွန္ကို မသိႏိုင္ဘူး။ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ပန္းပန္ၿပထားတာေတြပဲ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ တကယ့္အၿဖစ္မွန္၊ အေၿခအေနမွန္ကိုသိခ်င္ရင္ ေက်ာင္းသားမိဘေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ေတြ႔ဆံုေမးၿမန္းမွပဲ ၿဖစ္လိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းထဲမွာ အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး ေၿပာပါဆိုရံုနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူမွေၿပာမွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ အတုိင္ခံရသူေတြက ဘာမွမၿဖစ္ဘဲ၊ တုိင္ႀကားသူသာအေရးယူခံရတဲ့ အၿဖစ္မ်ိဳးေတြ ႀကံဳဖူးေပါင္းမ်ားၿပီဆုိေတာ့ လူေတြက ေရွ႔ထြက္ၿပီး လူစြမ္းေကာင္း မလုပ္ခ်င္ႀကေတာ့ဘူး။ ဥပေဒအထက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိဆိုတာကလည္း သိသိသာသာၿဖစ္လာတာ မေတြ႔မၿမင္ရေသးဘူး။
အဆင့္ၿမင့္ပါတယ္
ဆရာ၊ဆရာမေတြရဲ့ က်ဴရွင္ေႀကာင့္ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ ၊ ၿပ႒ာန္းတဲ့သင္ရိုးညႊန္းတမ္းစာအုပ္ေတြေႀကာင့္လား ဆိုၿပီး သူငယ္တန္းကေန ဆယ္တန္းအထိစာအုပ္ေတြ လွန္ေလွာႀကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ စာအုပ္ေတြမွာပါတဲ့ သင္ခန္းစာေတြဟာ အေတာ္ကို အဆင့္အတန္းၿမင့္ႀကပါတယ္။ မူလတန္းစာအုပ္ထဲက စာေတြဟာ မူလတန္းအရြယ္ကေလးေတြနဲ႔ေတာင္ မလိုက္ေအာင္ အဆင့္ၿမင့္ပါတယ္။ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္းမွာသင္တဲ့ သခၤ်ာ၊ ဓာတု၊ ရူပ သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႔ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္ အိုင္အက္စ္စီ (စီနီယာ)တန္းေရာက္မွ သင္ရတာေတြ ၿဖစ္တာေတြ႔ရတယ္။ တကသိုလ္အတန္းအသီးသီးက စာေတြလည္း အဆင့္မနိမ့္ပါဘူး။
ေလ့လာဆန္းစစ္ဖို႔လို
ဆရာေတြနဲ႔ က်ဴရွင္ေႀကာင့္လည္း မဟုတ္၊ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေႀကာင့္လည္း မဟုတ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာေႀကာင့္ ဒီေန႔ လက္ရွိအေၿခအေနမ်ိဳး ၿဖစ္ေနရတာလဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက်ေလ့လာ ဆန္းစစ္ႀကဖို႔ လိုပါတယ္။ ပညာေရးဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ ေက်ာင္းသားမိဘေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြအားလံုး ပါ၀င္တက္ေရာက္တဲ့ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြ၊ ၀ပ္ေရွာ့ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ႀကဖို႔ တုိက္တြန္းလိုတယ္။ ေဘးကပညာေရး စိတ္၀င္စားသူတစ္ေယာက္ရဲ့ အၿမင္ကို ေၿပာရရင္ေတာ့ ဟုိနားနည္းနည္းၿပင္လိုက္၊ ဒီနားနည္းနည္းဖာေထးလိုက္လုပ္ရံုနဲ႔ လံုေလာက္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ အလံုးစံုတစ္ခုလံုးကို ၿပင္ပစ္မွာပဲ ရေတာ့မယ္လို႔ထင္မိတယ္။
အားလံုးေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ား
ေနာက္ေတာ္ပါ ေၿခြရံသင္းပင္းေတြ တစ္ၿပံဳႀကီးနဲ႔ စစ္ေဆးေရးသြားတဲ့အက်င့္ေတြ လံုး၀ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ လို္သလို၊ လူႀကီးလာမယ္ဆိုမွ အက်ည္းတန္ေတြအားလံုး သနပ္ခါးလိမ္း၊ ပန္းပန္၊ မရွိတာေတြ အရွိလုပ္ၿပ၊ ေမးသမွ် ေမးခြန္းတိုင္း အားလံုးေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ား လုပ္ႀကတဲ့ ၀န္ထမ္းလက္စြဲ အစဥ္အလာအားလံုး ကိုလည္း ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔လိုတယ္။ ဒါ့အၿပင္ ၿမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္မွာ အက်င့္ပါခဲ့ႀကတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို ထစ္ခနဲဆို ပါတီကေခၚခိုင္း၊ အေရးအေႀကာင္းဆို ေကာင္စီက ေခၚခိုင္း၊ ဘာမွခိုင္းစရာမရွိရင္ ေကာင္စီမွာ ကင္းေစာင့္ ခိုင္းတယ္။ တယ္လီဖုန္းေစာင့္ခိုင္းဆိုတဲ့ ေခါက္ရိုးက်ိဳးစိတ္ဓာတ္ေတြလည္း လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔လို္တယ္။
အားနာနာနဲ႔ေၿဖရတာ
ၿမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ တစ္ေခတ္လံုး ဆရာ၊ဆရာမေတြမွာ ေက်ာင္းအလုပ္နဲ႔ မဆိုင္တာေတြနဲ႔ခ်ည္း အခ်ိန္ကုန္ ေနရတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းမွာ စာေကာင္းေကာင္း မသင္ႏိုင္ခဲ့ႀကဘူး။ ၿပီးေတာ့ အတန္းတစ္တန္းမွာ လူ၆၀၊ ၇၀ ၿပြတ္သိပ္ညပ္ေနတာေတြလည္း ၿပဳၿပင္ဖို႔လိုတယ္။ ဗလာစာအုပ္၀ယ္ရ ေရာင္းရ၊ ေက်ာင္း၀တ္စံု ၀ယ္ရ ေရာင္းရ၊ စာသင္ခံုေတြ ရွာရေဖြရ ၊ ေၿမၿဖဴခဲေတြရွာရ ဆိုတဲ့ ဒုကေပါင္းစံုကလည္း ကင္းလြတ္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔လုိတယ္။ ဒါဆိုရင္ ရၿပီလား၊ ေကာင္းသြားမွာလားေမးရင္ ဒီေလာက္နဲ႔လည္း မရေသးဘူးလို႔ အားနာနာနဲ႔ ေၿဖရတာကို ခြင့္လႊတ္ပါ။
တြန္းအားေပးႀကဖို႔
စနစ္တစ္ခုက တစ္ခုကို ေၿပာင္းမယ္ဆိုရင္ တစ္ေနရာတည္း တစ္ခုတည္းကြက္ၿပီး ေၿပာင္းလို႔မရႏိုင္ဘူး။ တစ္စံုလံုးေၿပာင္းပစ္မွၿဖစ္မွာ။ ပ်က္တာကလည္း ပညာေရးတစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘူး။ အားလံုးၿပဳၿပင္ဖို႔ လိုေနတာ ခ်ည္းပဲ။ ဒါေႀကာင့္ အားလံုးတစ္စံုလံုး ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမႈ မလုပ္ဘဲနဲ႔ ပညာေရးက႑တို႔၊ က်န္းမာေရးက႑တို႔ခ်ည္း ကြက္ၿပီးလုပ္ဖို႔မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အားလံုးၿပင္ႏိုင္ေအာင္ ၀ုိင္းၿပီး တြန္းအားေပးႀကဖို႔ အထူးလိုအပ္ေႀကာင္း တင္ၿပလိုက္ရပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း
ဒီ "အရင္းစစ္ေတာ့ စနစ္တစ္ခုလံုးၿပင္ရမွာ " ေဆာင္းပါးက ၂၆-၀၂-၂၀၁၂အပတ္ ထုတ္ေ၀တဲ့ True News Journal မွာ ပါတဲ့ ေဆာင္းပါး ၿဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment
အခုလို လာေရာက္အားေပးၾကတာ အထူးပဲ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ား ... ။ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ေက်ာ္ထက္၀င္း နည္းပညာ (ဘားအံ)
www.kyawhtetwin.blogspot.com