၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ( ၈) ရက္ေန ့ည (၇) နာရီတြင္ ျမန္မာ့အသံေရဒီယိုမွေန၍ အာဏာရွင္ ေန၀င္း ကေန – “က်ေနာ္ တိုင္းျပည္ တာဝန္ယူသည့္ အခ်ိန္မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဘဝကို ျပင္ရမဲ့ တာဝန္ပါ က်ေရာက္ေနလို႕ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အင္အား တစိတ္တေဒသကို သံုး၍ ေျဖရွင္း လိုက္ပါသည္” တဲ့ … “အခု ျဖစ္တဲ့ကိစၥဟာ ေက်ာင္းသားကိစၥ တခုတည္း မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရး အေမွာင့္ပေရာဂမ်ား ဖမ္းစားတယ္ ဆုိတာ ရိပ္စားမိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ကို အလုပ္ပ်က္ကြက္ေအာင္ ရည္စူးၿပီး တမင္ လုပ္ လုပ္ေနၾကတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ် မေျပာလိုပါဘူး။ ဓါးကို ဓါးခ်င္း လွံကို လွံခ်င္း ဆုိင္ဖုိ႕သာ ရွိပါတယ္” လို႕ ေက်ာင္းသားထုနဲ႕ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးကုိ မိုက္မိုက္ ႐ိုင္း႐ိုင္း ‘ဒါး ဒါးခ်င္း လွံ လွံခ်င္း’ ဆိုၿပီး စိန္ေခၚေစာ္ကားခဲ့ပါတယ္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ျပည္သူ ့အခ်ဴပ္အျခာအာဏာကို
လက္နက္အားကိုးနဲ ့ အာဏာသိမ္းခဲ့ျပီး မတရားတဲ့ ဖိႏွိပ္ခ်ဴပ္ခ်ယ္မွဳေတြကို
ျပဳလုပ္ခဲတဲ့ အာဏာ ရွင္ ေန၀င္းကို ရဲ၀န္ ့စြာ စတင္
ပုန္ကန္ေတာ္လွန္သူေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ လူသတ္ေကာင္
အာဏာရွင္ ေန၀င္းကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသားျပည္သူ
ရန္ဟန္းရွင္လူအေပါင္းကေန လူထုအားနဲ ့ ေတာ္လွန္တိုက္ထုတ္ႀကလို ့ တစ္ပါတီအာဏာ
ရွင္စနစ္နဲ ့အတူ ေန၀င္း လည္း ျပဳတ္က်ခဲ့ရပါတယ္။
သို ့ေသာ္လည္း အာဏာရွင္ ေန၀င္းကေန
ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ အာဏာရွင္ေနာက္ေပါက္ေတြ ျဖစ္ႀကတဲ့ သန္းေရႊလက္ထက္နဲ ့
ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဒီထက္ပိုမို မိုက္ရိုင္းေစာ္ကား တဲ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ ့အတူ
ေက်ာင္းသားျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူအေပါင္းကို ဆက္လက္ ညဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္
သတ္ျဖတ္လ်က္ ရွိပါတယ္။
ဒီအတြက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က ျပဳိက်ပ်က္စီးခဲ့ရတဲ့
ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လုံးရဲ ့ ကိုယ္စားျပဳရာ ဘူမိနက္သန္ ေနရာဌာေန၊
အမ်ဳိးသားတစ္ရပ္လုံးရဲ ့ သမိုင္းျပယုပ္ေနရာ ဌာနျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္း
သားသမဂၢအေဆာက္အဦး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို ့အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္တို ့
ေက်ာင္းသားျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူအေပါင္းကေန အာဏာရွင္ေတြကို ဆန္
့က်င္ဖယ္ရွားႀကပါစို ့။
အာဏာရွင္ၾကီး ေန၀င္းကေတာ့
ေသဆုံးသြားျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေန၀င္းဖန္တီးေမြးဖြားခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္စနစ္နဲ ့
အာဏာရွင္လက္သစ္မ်ား ရွိေနေသးမွဳေၾကာင့္ မတရားအမိန္ ့မွန္သမွ်
မတရားျပဳက်င့္မွဳမွန္သမွ်ကို ဆန္ ့က်င္ၾကဖို ့ ဇူလိုင္ (၇) ရက္ေန ့
ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားအေပါင္းရဲ ့ ၀ိညာဥ္ေတြကို သစၥာတိုင္တည္ျပီး
ေဆာင္ရြက္ႀကပါစို ့ ……..
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (ရ) ရက္ေန ့ႏွင့္ (၈)
ရက္ေန ့တြင္ စစ္အာဏာရွင္တို ့ရဲ့ လက္ခ်က္နဲ ့ က်ဆုံး ခဲ့ရေသာ ေနာင္ေတာ္
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား အေပါင္းအား ဦးညြတ္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။
၁၉၂၀ ခုႏွစ္ ပထမ ေက်ာင္းသား သပိတ္၊ ၁၉၃၆
ခုႏွစ္ ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္၊ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ တတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ဆိုျပီး
ေက်ာင္းသား ေတြဟာ အမ်ဳိးသားအေရး အတြက္ ေရွ ့တန္း ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္ကာ
တိုင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိး အတြက္ အသက္စြန္ ့တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ႀကတယ္။
သမိုင္း၀င္
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ႀကတဲ့
ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုႏု၊ ကိုဗဟိန္း ၊ ကိုလွေရႊတို့ဟာ
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦး အတြင္းမွာ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္
တက္ႀကြစြာနဲ ့ဦးေဆာင္မွဳ ေတြေပးခဲ့ႀကတယ္။
ဒီ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ
အေဆာက္အဦး အတြင္းမွာဘဲ တကၠသိုလ္္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားအေပါင္းဟာ
မတရားမွဳေတြကို တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့ စိန္ေခၚမွဳေတြကို ရဲရဲေတာက္
ဟစ္ေႀကြးျပီးေတာ့ ဖိႏွိပ္မွဳမွန္သမွ်ကို အႀကမ္းမဖက္ဘဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ
တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ႀကတယ္။ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ရသင့္ရထိုက္တဲ့
ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးေတြအတြက္၊ အမ်ဳိးသားေရး ေတြအတြက္ ေတာင္းဆိုခဲ့ ႀကတယ္။
ေက်ာင္းသားအေရး အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ စြန္ ့လြတ္အနစ္နာခံခဲ့ႀကတယ္။
ဒီလို ျဖဴစင္တဲ့၊ တက္ႀကြတဲ့၊ ရဲရင့္တဲ့
လူငယ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတို ့ရဲ ့ စုစည္းရာေနရာ၊ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ရာေနရာ၊
တိုက္ပြဲသပိတ္ေဖၚေဆာင္ရာေနရာ ဘူမိနက္သန္ၿဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦးဟာ သမိုင္းမွာ အထူးအေရးပါဆုံး ျဖစ္ခဲ့ျပီး
အမိ ျမန္မာျပည္ အေရးအတြက္ ဦးေဆာင္လမ္းျပရာ ဌာနႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒီလို သမိုင္း၀င္တဲ့ ထယ္၀ါခန္ ့ညားတဲ့
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦးကို ပုံေဖၚျပရမယ္ဆိုရင္
နွစ္ထပ္အေဆာက္ အဦးႀကီး ျဖစ္ျပီးေတာ့၊ ေအာက္ ထပ္ မွာ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္
ထမင္းဆိုင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္နဲ ့ ဘိလိယက္ခုံမ်ားထားရာ
အခန္းမ်ား ရွိေနခဲ့တယ္။ အေပၚထပ္မွာေတာ့ ေတာင္ဘက္အျခမ္းမွာ
စာႀကည့္ခန္းႀကီးရွိျပီး၊ ေျမာက္ဖက္ျခမ္းကေတာ့ အခန္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခန္း
ရွိတယ္။ ဒီ အခန္းက်ယ္ႀကီးဟာ ေက်ာင္းသား ေတြ စည္းေ၀းရာ တိုင္ပင္ရာ အစည္းအေ၀း
ခန္းမႀကီး ဘဲ ျဖစ္တယ္။
ဒီအစည္းအေ၀း ခန္းမႀကီးထဲမွာ ဆိုရင္
နံရံမွာကပ္ ခ်ိတ္ထားတဲ့ နီရဲေသာ ေနာက္ခံမွာ ခြပ္ေဒါင္းရုပ္ ပါတဲ့
ေက်ာင္းသား သမဂၢ ရဲ့ သမိုင္း၀င္ ခြပ္ေဒါင္း အလံေတာ္ႀကီး ရွိတယ္။
ေက်ာင္းသားတို ့ ရဲ့ ခြပ္ေဒါင္း အလံေတာ္ႀကီးဟာ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ထင္းထင္းႀကီး ေပၚလြင္ေန ျပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားအေရးအတြက္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအေပါင္းကို အားမာန္ အျပည့္ ေပးလ်က္ရွိတယ္။
ေက်ာင္းသားတို ့ ရဲ့ ခြပ္ေဒါင္း အလံေတာ္ႀကီးဟာ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ထင္းထင္းႀကီး ေပၚလြင္ေန ျပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားအေရးအတြက္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအေပါင္းကို အားမာန္ အျပည့္ ေပးလ်က္ရွိတယ္။
ဒီအစည္းအေ၀း ခန္းမႀကီးထဲမွာဘဲ
ေလးစားထိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠဌေတြအတြက္ အင္မတန္ခန္ ့ျငားလွတဲ့
ကေဒါင္းရုပ္ပုံပါ ေနာက္မွီအျမင့္နဲ ့ တည္ျငိမ္ေသာအသြင္ ကို ေဆာင္ေနတဲ့
ကုလားထိုင္ႀကီးဘဲ ျဖစ္တယ္။
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအေပါင္းတို ့ဟာ
စီစီရီရီနဲ ့ခင္းက်င္း ထားတဲ့ ခုံတန္းရွည္မ်ားေပၚမွာ စည္းကမ္း ေသ၀ပ္စြာနဲ ့
ထုိင္ေလ့ရွိႀကျပီး၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ရဲ့ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္ေျမာက္ မွဳကို
ဦးညြတ္ အေလးထား ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာခဲ့ႀကတယ္။ ဖိႏွိပ္မွဳမွန္သမွ်ကို
တြန္းလွန္ရန္ အားမာန္ယူခဲ့ႀကတယ္။
ဒို ့ေခါင္းေဆာင္ အျမန္လႊတ္၊ ပုဒ္ထီးပုဒ္မ
အလိုမရွိ စတဲ့ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြ၊ အစိုးရဟာ ကြ်န္ေတာ္ တို ့တစ္ေတြကို မတရား
ဖိႏွိပ္မွဳ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနျပီ၊ ေရႊတိဂုံဘုရားမွာ အရုိးေတြ ေတာင္လို ပုံေန
မတဲ့၊ အဲ့ဒီလို အရိုးေတြ ေတာင္လိုပုံ ေနမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို
့ေက်ာင္းသားမ်ား ရဲ့ အရုိး မ်ားဟာ ေအာက္ကေန က်ေရာက္ေနပါေစ၊ ကြ်န္ေတာ္တို
့မေလွ်ာ့တမ္း အေရးဆိုႀကရမယ္၊ တိုက္ႀကရမယ္လို ့ အားမာန္အျပည့္နဲ
့ေဟာေျပာမွဳေတြဟာ သမိုင္း၀င္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ပိုမိုအသက္၀င္ေစခဲ့တယ္။
ဒီလို အမ်ဳိးသားအေရး၊ ေက်ာင္းသားအေရးတို
့အတြက္ ဦးေဆာင္မွဳေပးရာ သမိုင္း၀င္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦးႀကီးဟာ
၁၉၆၂ခုႏွစ္ တိုင္ေအာင္ သမိုင္း ဂုဏ္ေျပာင္ ေျမာက္စြာ တည္တံ့ခိုင္ျမဲခဲ့တယ္။
ဒီ သမိုင္း၀င္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ
အေဆာက္အဦးႀကီးကေန ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားတို ့ရဲ့ မတရားမွန္သမွ်
ဆန္ ့က်င္ရဲတဲ့ ေက်ာင္းသား စိတ္ဓါတ္ ဟာ ေခတ္ အဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ မည္သည့္
အစိုးရလက္ထက္မွာ မဆို ထာ၀စဥ္ ရွင္သန္ေနဆဲ ျဖစ္တယ္။
တိုင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအတြက္ သားေကာင္းမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တယ္။
တိုင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအတြက္ သားေကာင္းမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တယ္။
သို ့ေသာ္လည္း သမိုင္း၀င္
ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦးႀကီးကေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂) ရက္ေန ့မွာ
ျပည္သူ ့အာဏာကို မတရား စတင္သိမ္း ယူခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အမည္ခံ
အာဏာရွင္ ေန၀င္း စစ္အုပ္စုေႀကာင့္ ျပိဳက် ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။ မတရားမွဳ
မွန္သမွ်ကို ဆန္ ့က်င္ရဲတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အစပိုင္းမွာထဲက
ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တယ္။
ေသြးဆာေနတဲ့ အာဏာရူးေနတဲ့ ေန၀င္း အစိုးရဟာ
အာဏာသိမ္း ပြဲဦးထြက္အေနနဲ ့ ရမ္းကား မိုက္ရိုင္း ျပခဲ့တယ္။ အစဥ္အလာ
ႀကီးမားတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္ အဦးႀကီးကို ပထမဆုံးပစ္မွတ္အျဖစ္
သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ မူလအခြင့္အေရး ေတြျဖစ္တဲ့
တကၠသိုလ္္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီမွာ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ (သမဂၢကိုယ္စားျပဳ
ကိုယ္စားလွယ္) ပါ၀င္ခြင့္ကို ရပ္စဲခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းေဆာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး
ေကာ္မီတီနဲ ့ စာဖတ္အသင္း မ်ားမွာလည္း ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ ပါ၀င္ခြင့္ကို
ရပ္စဲခဲ့တယ္။ တင္းႀကပ္ေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ စည္းကမ္းမ်ားကို ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။
ဒီလို ေန၀င္း စစ္အုပ္စုရဲ ့
ေက်ာင္းသားေတြအေပၚမွာ မတရား ဖိႏွိပ္မွဳေတြကို မႏွစ္ျခိဳက္တဲ့၊
အာဏာရွင္ဆန္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳကို မလိုလားတဲ့ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းသားအေပါင္းတို
့ဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (ရ) ရက္ေန ့မွာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း၀င္း
အတြင္း အဓိပတိလမ္း မေပၚမွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ ့ စီတန္းလွည့္လည္ ျပီး
မတရားအမိန္ ့ေတြကို၊ မတရား ကန္ ့သတ္ခ်က္ေတြ၊ ဆုံးရွဳံးေနတဲ့ ေက်ာင္းသား
အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းဆိုခဲ့ႀကတယ္။
ဒီလို ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ ့ ေတာင္းဆိုေနႀကတဲ့
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကို ေန၀င္းစစ္အုပ္စုက တုန္ ့ျပန္ခဲ့တာကေတာ့၊
ပထမဦးဆုံး ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား မ်ားသမဂၢ ရဲ ့ဥကၠဌ ကိုသက္၊
ရန္ကုန္ခရိုင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠဌ ကိုဥာဏ္၀င္းနဲ ့
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠဌ ကိုဗေဆြေလးတို ့ကို ဖမ္းဆီးခ့ဲတယ္။
ဒီ အျပင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္္
ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း အဓိပတိလမ္းမေပၚမွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ ့
စီတန္းလွည့္လည္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ေသနတ္လက္နက္ေတြနဲ ့ အဆက္
မျပတ္ ပစ္ခတ္ခဲ့တယ္။ အျပစ္မဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ
ေသြးေျမက်ခဲ့ရတယ္။
ေသြးဆာတဲ့ လက္နက္နဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္လိုတဲ့
စစ္အစိုးရတုိ ့ ထုံးစံအတိုင္း ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ တကၠသိုလ္္ ၀န္းအတြင္းထိကို
၀င္ေရာက္ျပီး၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေဆာင္မ်ားအေပၚကို ထြက္ေျပး
ေရာက္ရွိေနတဲ့သူေတြေနာက္ကို အညွဳိးႀကီးစြာနဲ ့လုိက္ျပီး ထပ္မံျပစ္ခတ္
သတ္ျဖတ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ျပစ္ခတ္မွဳေႀကာင့္ ဒဏ္ရာရေနတဲ့သူေတြကို မေသမခ်င္း
ရက္ရက္စက္စက္ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ျပစ္သတ္ခဲ့မွဳဟာ လူသား မဆန္စြာ
ရိုင္းစိုင္းယုတ္မာမွဳဘဲ ျဖစ္တယ္။
လူမ်ဳိးတူ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို ့ရဲ ့လက္ေအာက္မွာ
တိုင္းျပည္ရဲ ့ပညာတတ္၊ ျပည္သူေတြရဲ့ ရင္ႏွစ္ သည္းျခာ အနာဂတ္
ႀကယ္ပြင့္မ်ားဟာ ေႀကမြ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းရာ တကၠသိုလ္
ပညာသင္ႀကားရာဌာနႀကီးမွာ အာဏာရွင္တို ့ရဲ့ ေမာင္းျပန္ ေသနတ္သံေတြ၊
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ယမ္းေငြ ့ေတြ ဖုံးလြမ္း ေနတဲ့အျပင္၊ တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ ညဥ္းညဴသံေတြ၊ က်ဆုံးသြားတဲ့ ေက်ာင္းသူ
ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ေႀကကြဲ ၀မ္းနည္းစြာနဲ ့ေအာ္ဟစ္သံေတြဟာ အင္မတန္မွ
တုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခားေစခဲ့ရတယ္။ သူတို ့ေတြ အားလုံးအတြက္ ယူက်ဳံး
မရျဖစ္ခဲ့ေစခဲ့ရတယ္။ ႏွေျမာတသ ျဖစ္ေစခဲ့ရတယ္။ ရက္စက္လြန္းလွတဲ့
စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ေတာက္ေခါက္ ခံျပင္းေစခဲ့ရတယ္။ သမိုင္းမွာ ေမ့ေပ်ာက္ လို
့မရတဲ့ ေသြးစြန္းခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ထာ၀ရ စြဲျမဲေစခဲ့တယ္။ ေခတ္ အဆက္ဆက္
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ ့ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳေတြကို တြန္းလွန္ ဆန္ ့က်င္ေစမယ့္
၀ိညာဥ္ေတြကို ေမြးဖြား ေပၚေပါက္ေစခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသား စိတ္ဓါတ္ေတြကို
ရွင္သန္ေစခဲ့တယ္။
ေန၀င္းစစ္အုပ္စုရဲ ့ ဇူလိုင္လ (ရ)ရက္ေန ့ ေသြးဆာစြာနဲ ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ျပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္မွဳဟာ မျပီးဆုံးခဲ့ေသးဖူး။
ေနာက္ေန ့ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန ့ နံနက္မွာ၊
မေန ့က က်ဆုံးသြားခဲ့တဲ့့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ရင္နာမိတဲ့၊
ရက္စက္ယုတ္မာတဲ့ စစ္အုပ္စု လက္ကိုင္တုတ္ စစ္ေသြးႀကြေတြ ကို မေက်နပ္တဲ့
ခံျပင္းတဲ့ က်န္ရွိေနေသးေသာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားဟာ အစဥ္အလာ
ႀကီးမားတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္ အဦးႀကီးမွာ စုစည္းခဲ့ႀကတယ္။ မေန ့က
ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ေသြးစြန္းမွဳေတြကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ပါ၀င္ေတြ
့ရွိခဲ့တဲ့သူေတြက ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ႀကတယ္၊ ထပ္မံ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို ့အတြက္
ညီညီညာညာနဲ ့ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ႀကတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေသြးဆာေနဆဲ ေန၀င္းစစ္အုပ္စုဟာ
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ရန္သူသဖြယ္ အျမစ္ျပတ္ေခ်မွဳန္းဖို ့အတြက္
ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦးႀကီးကို ဒိုင္းနမိုက္ေတြ ဆင္ျပီး ေဖါက္ခြဲ
ဖ်က္ဆီးလိုက္ႀကတယ္။
ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ
အေဆာက္အဦးႀကီးအတြင္းမွာ မေန ့ညထဲက ေသနတ္ ဒါဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရထားတဲ့
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို ့ ဦးေဆာင္ႀကမယ့္သူေတြဟာ
ျပင္းထန္စြာ ေႀကမြပ်က္ဆီး ျပိဳက်သြားတဲ့ သမဂၢ အေဆာက္အဦးႀကီးနဲ ့အတူ
ပါသြားျပီး အသက္ဆုံးရွဳံးသြားခဲ့ရျပန္တယ္။
ဒီလို ေႀကမြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရတဲ့
ေခတ္အဆက္ဆက္ရဲ ့ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦးႀကီး၊ ရဲရင့္စြာနဲ ့
ဖိႏွိပ္မွဳေတြကို အသက္စြန္ ့လႊတ္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ႀကတဲ့ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ရဲ ့
တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ ဂုဏ္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ သမိုင္း၀င္
အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ အျမဲရွင္သန္ေနမွာ ျဖစ္တယ္။ ေခတ္ အဆက္ဆက္မွာ လည္း
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ ့အေသြး အသားထဲမွာ သူတို ့ရဲ့၀ိညာဥ္ေတြဟာ
ေရာက္ရွိေနမွာ ျဖစ္တယ္။ မတရားတဲ့ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ စစ္အစိုးရေတြကို
သမိုင္းေပး တာ၀န္တစ္ရပ္အျဖစ္နဲ ့ လက္ဆင့္ကမ္း တိုက္ပြဲ၀င္ေနမွာ
ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကမ ၻာေျမႀကီး တုန္ဟီးရေအာင္ အဓိဌာန္ ျပဳအပ္ေပတယ္။
၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (ရ) ရက္ေန ့ႏွင့္ (၈)
ရက္ေန ့တြင္ စစ္အာဏာရွင္တို ့ရဲ့ လက္ခ်က္နဲ ့ က်ဆုံး ခဲ့ရေသာ ေနာင္ေတာ္
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား အေပါင္းအား ဦးညြတ္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။
နစ္ေနမန္း။
No comments:
Post a Comment
အခုလို လာေရာက္အားေပးၾကတာ အထူးပဲ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ား ... ။ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ေက်ာ္ထက္၀င္း နည္းပညာ (ဘားအံ)
www.kyawhtetwin.blogspot.com