တိုင္းျပည္အေျပာင္းအလဲ

"ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ ၾကားက ဒီမိုကေရစီက ဘယ္လိုရသြားတယ္ မသိဘူး" ဆိုတဲ့ ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ စကားကို ေသခ်ာ ေတြးၿပီး အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။

အရင္ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ တန္ခိုးအာဏာ ထြားေနတုန္းက “ေလွပြဲ၊ ႏြားပြဲ၊ ျမင္းပြဲ၊ မာရသြန္၊ လမ္းေဖါက္၊ တံတားေဆာက္၊ ဆည္တူး၊ စက္ရံုဖြင့္၊ ရထားလမ္းဖြင့္၊ လယ္ကြင္းေတြၾကည့္” .. အဲဒါေတြ လုပ္ၿပီး တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းေနပါတယ္။ လာဘ္စားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုလည္း အေရးယူျပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို တိုးတတ္ေနပါတယ္ဆိုၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး သက္ေသျပ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။

ဒီလို တိုးတတ္ေနပါတယ္၊ ေအးခ်မ္းေနပါတယ္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ပဲ …. တိုင္းျပည္ဟာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ … တခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္မွာ ရွိေနတဲ့ .. ဗီယက္နမ္၊ လာအို၊ ကေမာၻဒီယား.. ဆိုတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြရဲ႕ ေနာက္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ တခါမွ မစဥ္းစားဖူးတဲ့ အိႏၵိယ၊ တရုတ္၊ ယိုးဒယား စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (တနည္း) ေခတ္သစ္ ကၽြန္ဇာတ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ “က” ေနၾကရတယ္။

အခုလည္း တိုင္းျပည္က ေျပာင္းလဲ ေနပါၿပီ ဆိုၿပီး လုပ္ျပေနျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ … ျမန္မာျပည္ဟာ ဒီမိုကေရစီတိုင္းျပည္ ျဖစ္ေနပါတယ္ဆိုတာ ..

၁။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ ရွိရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး

၂။ စစ္ယူနီေဖါင္း ခၽြတ္ၿပီး ပုဆိုးဝတ္၊ ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔မရဘူး

၃။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အေယာင္ျပ လႊတ္ျပရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး

၄။ အစကတည္းက မလုပ္သင့္တာေတြကို လုပ္ခဲ့ၿပီး .. အဲဒီ မလုပ္သင့္တာေတြကို ခဏေလာက္ ရပ္ေပးလိုက္ရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး

၅။ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ စကားေျပာရံုနဲ႔လည္း ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး

၆။ ပါလီမာန္ဆိုတဲ့ အေဆာက္အအံုထဲမွာ ဟိုေမး၊ ဒီေျဖလုပ္ေနရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး

၇။ အစကတည္းက မတားသင့္တဲ့ သတင္းစီးဆင္းမႈ လုပ္ငန္းေတြ၊ ျပည္သူေတြ ေျပာဆိုခြင့္ အခြင့္အေရးေတြကို စံခ်ိန္ မမွီတမွီ ခြင့္ေပးရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး

၈။ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ နာမည္တပ္ၿပီး လူတစ္စုကို အဲဒီေကာ္မရွင္မွာ လုပ္ကြာလို႔ ေျပာရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး

၉။ တရားမဝင္ အတည္ျပဳထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို လိုက္နာပါတယ္ ေျပာရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔မရဘူး

၁၀။ အလုပ္သမား သမဂၢ (သူတို႔အဆို) အလုပ္သမား အဖြဲ႔အစည္းဖြဲ႔ခြင့္ ေပးရံုနဲ႔ သတ္မွတ္လို႔မရဘူး

အဲဒါေတြ လုပ္ျပရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္ရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ မၾကာခင္မွာ လာအို၊ ကေမာၻဒီယား၊ ဗီယက္နမ္၊ ဘဂၤလားေဒရွ္၊ ဖီလစ္ပိုင္ .. စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ကၽြန္ဇာတ္ကဖုိ႔ ဇာတ္တိုက္ထားၾကရေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္ခ်င္ရင္ …

၁။ ျပည္တြင္းစစ္ ခ်က္ျခင္းရပ္၊ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြး

(တိုင္းျပည္လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ေသခ်ာတာက တိုင္းရင္းသား တပ္ေတြက သူတို႔ ေျခကုပ္ယူထားတဲ့ ေနရာထက္ ေက်ာ္ၿပီး စစ္လိုက္မတိုက္ဘူး)

၂။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္ ဖြင့္မေနဘဲ .. ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားလို႔ သံသယ ရွိသူအားလံုးကို ခ်က္ျခင္းလႊတ္

၃။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုးကို ဒီမိုကေရးစီ ေဖၚေဆာင္ခြင့္ထဲပါ လြတ္လပ္စြာ ပါဝင္ႏိုင္ခြင့္ ဖန္တီးေပး၊ ၿပီးေနာက္ ပါဝင္လာေအာင္ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ေပး။

(ဒီမိုကေရစီဆိုတာ .. ဒီလို၊ ဟိုလို ဆိုၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူက ဝင္ၿပီး ဆရာလုပ္စရာ မလို၊ အစိုးရဆိုတာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မိဘ မဟုတ္ဘူး။ အစိုးရဆိုတာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အသံေတြ တံု႔ျပန္ ေဆာက္ရြက္ရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းသာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြက လူညံ့ေတြ မဟုတ္ဘူး။)

၄။ လြတ္လပ္စြာ အသင္းအပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ ဖန္တီးေပး

(အဲဒီ အသင္းအပင္းေတြက အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူၾကား ထိန္းညွိေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ၿပီး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ႏိုင္ငံေရးေတြကိုလည္း ထိန္းကြပ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။)

ဒါေတြ လုပ္ေဆာင္ၿပီးမွသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ ရမွာျဖစ္တယ္။