သံတိုင္ၾကားက မိန္းကေလးမ်ား The Girls that from Jail

အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကို ငဲ့ညွာၿပီး  တစ္ဖက္မွလည္း ေၾကာက္ရြံ႕ရသည့္အတြက္ မိမိခံစားခ်က္၊ မိမိသိရွိထင္ျမင္ခ်က္၊ မိမိ ေတြ႔ႀကံဳခ်က္တုိ႔ကို မေျပာရဲ၊ မေဖာ္ထုတ္ရဲသည့္ မိန္းမသားတို႔ ဘ၀မွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။

ကြယ္လြန္သူ ႏုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာမ မိုးမိုး (အင္းလ်ား)၏ မ၀ံ့မရဲစိတ္ေၾကာင့္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ရပံုကို သတိရမိပါသည္။ ၁၉၈၆-၈၇၊ ၈၈ မတိုင္မီကာလမ်ားက ျဖစ္ပါသည္။ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) ဘ၀မုန္တုိင္း ထန္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။  သူစံထားထိုက္သူ၊ သူျမတ္ႏုိးသူ၊ သူယံုၾကည္အားကိုးသူ၊ တစ္ဘ၀လံုး ပံု၍ သူခ်စ္ရသူ၊ သူေလးစားသူက ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ လုပ္သည့္အတြက္ ရွက္လည္းရွက္၊ အမ်က္လည္းႀကီး၊ ရင္လည္းနာ၊ ၀မ္းလည္းနည္း၊ ေၾကလည္းေၾကကြဲ၊ အသည္းလည္း ကြဲေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။

ခင္ပြန္းသည္က တပါးေသာသူ တစ္ဦးထံ စိတ္ညႊတ္ရံုသာမက၊ မေနာကံသာမက၊ ၀စီကံသာမက၊ ကာယကံႏွင့္ပါ ျပစ္မွား က်ဴးလြန္သည့္အခါ မိုးမိုး (အင္းလ်ား)က ခြင့္လႊတ္ခ်င္လည္း ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္၊ နားလည္ႏုိင္ေသာ္လည္း ဒါမ်ဳိး ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု သိေသာ္လည္း သူ႔ခင္ပြန္းမို႔ ဒါမ်ဳိး အျဖစ္မခံႏုိင္၊ သို႔တေစ ျဖစ္သည္ကျဖစ္၍ ၿပီးေနၿပီ၊ သူမတတ္ႏုိင္။

စင္စစ္ေတာ့ ဇနီးက စာေရးဆရာ၊ ခင္ပြန္းက ထုတ္ေ၀သူ၊ အႏုပညာအရေရာ၊ ေစ်းကြက္အရေရာ ခင္ပြန္းႏွင့္ ဇနီး တြဲဘက္ညီသည္။ ေရာင္းအေကာင္းဆံုး စာရင္း၀င္ စာေရးဆရာေပမယ့္ ခင္ပြန္းႏွင့္ တစီးပြားတည္းလိုလို ျဖစ္ေနသည္မို႔ စာမူခက တသီးတျခား ရွိမေနလွ်င္ မိုးမိုး (အင္းလ်ား က အေရးမဆို။ ခင္ပြန္းႏွင့္၊ သားႏွင့္ သမီးႏွင့္၊ သူ႔အႏုပညာႏွင့္ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ေသတပန္ သက္တဆံုး ေနႏုိင္ေရးသည္သာ သူ႔ဘ၀၏ ရည္မွန္းခ်က္။

ကိုယ္တုိင္က မသတ္မွတ္ဘဲ ေ၀ဖန္ေရးဆရာမ်ားႏွင့္ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္တို႔က သူ႔အား ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ စာေရးဆရာဟူ၍ ပညတ္လိုက္ၾက၍ သူ႔ပတ္လည္တြင္ ထိုဘ၀သရုပ္ေဖာ္ဟူေသာ တုိင္မ်ား ၀န္းရံ စိုက္ထူလိုက္သည္ကို ခံစားရသည္ဟု မိုးမိုး(အင္းလ်ား)က ရင္ဖြင့္ဖူးသည္။ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္သူျဖစ္၍ ေခတ္ၿပိဳင္ဘ၀မ်ားကို လက္ေတြ႔ ေလ့လာရသည္။ ဘ၀အေၾကာင္း၊ လူမ်ားအေၾကာင္း၊ လူတန္းစား အလႊာစံုအေၾကာင္း၊ အိမ္ထဲေန၍ သူေရးဖြဲ႔မရ။ လက္ေတြ႔နယ္ပယ္ထဲ ဆင္းရသည္။ လူထုၾကား တိုးေ၀ွ႔ရသည္။ ညအိပ္ညေန ခရီးထြက္ရသည္။ ေရးမည့္အေၾကာင္းကို သုေတသန ျပဳရသည္။ ဂီတအေၾကာင္း ေရးမည္ စိတ္ကူးလွ်င္ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)သည္ ကိုယ္တုိင္ ဂီတာတီးသင္သည္။ သူ႔စာမွာ မွန္းဆခ်က္၊ ရမ္းေရးခ်က္တုိ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် မပါေစရ။

သူကိုယ္တိုင္ ကြင္းဆင္းေလ့လာ၍ ၀တၳဳေရးသည္။ သူ႔ထံ ရင္ဖြင့္လာသူတုိ႔၏ ဘ၀အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုလည္း အေျခခံ၍ ၀တၳဳမ်ား ေရးဖြဲ႔ခဲ့သည္။ "ေမတၱာကမ္းနား အခ်စ္သစ္ပင္"ဆိုလွ်င္ ကိုယ္ကာယ အလွ သင္တန္းဆရာမ မာလာတင္၏ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကုန္ၾကမ္းလည္း ရွာရင္း ဖိုင့္ဖုိင့္အိုင့္အိုင့္ ျဖစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္မွ အဆီမ်ားခ်ရင္း သူကိုယ္တုိင္ မာလာတင္၏ သင္တန္းတက္ခဲ့သည္။ သင္တန္း ဆရာမႏွင့္ သင္တန္းသူတုိ႔ အင္မတန္ ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ မာလာတင့္ သင္တန္းမွ "ေမတၱာကမ္းနား အခ်စ္သစ္ပင္" လို ၀တၳဳလံုးခ်င္း ထြက္လာသလို "ပိန္ခ်င္လြန္းလို႔ေတာ္ေရ့" ဆိုသည့္ ၀တၳဳတိုလည္း ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ စံပယ္ျဖဴ အမ်ဳိးသမီး မဂၢဇင္း ပထမဆံုး စာအုပ္၊ အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၁)တြင္ ထို၀တၳဳတို ပါခဲ့သည္။ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈရရန္၊ အဆီက်ရန္၊ ကိုယ္ကာယလွရန္ မာလာတင့္ သင္တန္းကို ေငြကုန္ခံ၊ အခ်ိန္ကုန္ခံ လာတက္ၾကကုန္သူတုိ႔ကို အာရုဏ္မတက္မီ အခ်ိန္ကတည္းက လမ္းေပၚေရာက္ၿပီး ၀မ္းစာ ရွာရသည့္ ပဲျပဳတ္သည္က အံ့ၾသဟန္ႏွင့္ဆိုသည့္ စကားကို ဖြဲ႕သီသည့္ ဇာတ္လမ္းသာ ျဖစ္သည္။

မွတ္မိပါေသးသည္။ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) သည္ စာမူ အေတာင္းခံရဆံုးေသာ စာေရးဆရာမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူ႔ထံ စာမူေတာင္းလာလွ်င္ ႀကိဳးစားပမ္းစားနဲ႔ ေရးတတ္ပါသည္။ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ပါေသာ စာမူမ်ားအတြက္ သူစာမူခရသည္။ စာမူခေၾကာင့္ သက္သက္ရယ္မဟုတ္ပဲ အျခားအျခားေသာ စာေရးဆရာမ်ားနည္းတူ စာေပခ်စ္စိတ္ျဖင့္ စာမူေရး၊ စာမူေပးျခင္းျဖစ္သည္။ မိုးမိုးသည္ စာမူလာေတာင္းသူတို႔ကို ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ စာမူလာယူပါဟု ရက္ခ်ိန္းေပးလွ်င္ ေပးတတ္သည္။ "ပိန္ခ်င္လြန္းလို႔ေတာ္ေရ့" စာမူေပးသည့္ေန႔က သူ႔ခင္ပြန္းသည္ပါ သူႏွင့္အတူ ရွိေနသည္။ မိုးက သူေရးသည့္ စာမူကို စာမူလာယူသူထံ ခ်က္ခ်င္းမေပး။ ခင္ပြန္းသည္ကို သူ႔စာမူ အရင္ျပသည္။ ေခါင္းညိတ္လိုက္မွ စာမူကို ေခါင္းစဥ္တပ္၍ စာမူလာယူသူထံ အပ္လိုက္သည္။ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာမတစ္ဦး၏ ခင္ပြန္းသည္အေပၚ ေလးစားေသာ ပံုရိပ္၊ ခင္ပြန္းသည္ကို အေရးတယူလုပ္ေသာ စိတ္ထားတုိ႔ကို လွစ္ဟျပျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အမ်ားအျမင္တြင္ အေပးအယူမွ်ေသာ၊ ေရွ႕သြားေနာက္လိုက္ ညီေသာ၊ ေမာင္တထမ္း မယ္တရြက္ စာေပတာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေသာ မိုးမိုးတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံၾကား သစၥာပ်က္ယြင္းမႈက ၀င္ေႏွာက္ေတာ့သည္။

ေမာင့္မ်က္ႏွာ တစ္ကမၻာထင္ေသာ မိုးမိုး၏ ကမၻာပ်က္သည့္ ရက္စြဲမ်ားတြင္ လင္မယား ရန္တက်က္က်က္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး စကားလည္း အမွားမခံေတာ့၊ ေနာက္... ခင္ပြန္းသည္က မိုးမိုးႏွင့္ တေလာကသားထဲက လူ၊ မုိးမုိး စကားဟလွ်င္ "ဘာ" ဆိုသည္ကို ဒက္ခနဲ သိသည္။ မိုးမိုး အစစ အရာရာ ဆင္ျခင္ရသည္။ ေနာက္... စာေရးမမွားဖုိ႔။

မိုးမိုး၏ ေလာကကတြင္ စာေပ စိစစ္ေရး တံတိုင္းႀကီး ႏွစ္ခု ကာဆီးလ်က္ ရွိလာေတာ့သည္။ တံတုိင္းတစ္ခုက ျပည္ထံေရး ၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္က စာေပစိစစ္ေရး၊ သူ႔ေစာင္းေျမာင္းေရးသည္ဟု ထင္မွာစိုး၍ ေရးခ်င္လ်က္ လက္ေရွာင္ရသည့္အတြက္ ခင္ပြန္းသည္က ေနာက္ စာေပစိစစ္ေရး တံတိုင္း တစ္ခု ျဖစ္လာသည္။ စာေပစိစစ္ေရး ရံုးက စာစစ္မွဴးတစ္ဦးက မိုးမိုး မ်က္ရည္က်ေလာက္ေအာင္ အစစ္ၾကမ္းသည္။ လယ္သမားမ်ား ဘ၀ကို ေဖာ္က်ဴးေသာ လံုးခ်င္း၀တၳဳတြင္ စာေပစိစစေရးမွဴးက မ်ဥ္းနီမ်ား ဒရစပ္တားသည္။ ဟုိစာလံုးက ဒီအဓိပၸါယ္၊ ဒီ၀ါက်က ဒီသေဘာ ျပင္ရန္၊ ျဖဳတ္ရန္ အေရးဆိုသည္။ စာအုပ္အမည္က "သံုးလြန္းတင္မွ ႀကိဳး" ဟု ထင္ပါသည္။ မိုးမိုးသည္ သူတပါးအား ထိခိုက္ နစ္နာမည့္ အေရးအသားမ်ဳိးကို အထူးေရွာင္သည့္ စာေရးဆရာမ ျဖစ္သည္။ စိစစ္ေရး မတင္ခင္ကတည္းက လႊတ္ေလာက္မည့္ စာမ်ဳိးကို ႀကိဳတင္ ခ်င့္ခ်ိန္ေရးသားပါလ်က္ တကယ္တမ္း စာမူတင္ေတာ့ စိစစ္ေရးက ခ်က္ခ်င္း ခ်မေပး။ ဟိုစာပိုဒ္ျဖဳတ္၊ ဒီစာပိုဒ္ျပင္ ညႊန္ၾကားသည္။ တစ္ခါျပင္သည္၊ စာေပစိစစ္ေရးက မလႊတ္။ ေနာက္တစ္ခါျပင္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္သလုိ ျဖစ္မလာ။ အထပ္ထပ္ အခါခါ ျပင္လုိက္၊ ျဖဳတ္လုိက္၊ ျဖည့္လိုက္ လုပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး စာလံုးတစ္လံုးတည္းႏွင့္ ထစ္ျပန္သည္။ မိုးမိုးကုိ စာေပစိစစ္ေရးမွဴးက "ရ" တစ္လံုးတည္းႏွင့္ ဒုကၡေပးျပန္သည္။ .... ေရာင္းရသည္ဟု မိုးမုိးက ေရးသည္၊ ဟုတ္သည္ေလ၊ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔က ကိုယ္စိုက္သည့္ စပါး၊ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ စီမံခန္႔ခြဲပိုင္ခြင့္မရွိ၊ သတ္မွတ္စပါးကို သတ္မွတ္ေစ်းႏွင့္ ေရာင္းၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။ "ရ" တစ္လံုးေထာက္သည့္အခါ မိုးမိုး မ်က္ရည္က်ရသည္။

"ေရႊတိဂံုကိုျမင္လွ်င္" လံုးခ်င္း စာအုပ္ ထုတ္စဥ္ကလည္း စာအုပ္အဖံုးကို စိစစ္ေရးက ထုတ္ေ၀ေစဟု ခြင့္မျပဳမခ်င္း ဗဟန္းက စာေပစိစစ္ေရးရံုးကို ေျခတိုေအာင္ သြားခဲ့ရသည္ဆိုသည္။ ပန္းခ်ီေဖညြန္႔ေ၀က မ်က္ႏွာဖံုးဆြဲသူမို႔ ပန္းခ်ီဆရာကလည္း သူႏွင့္အတူ ပါရသည္။ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္း ေစာင့္သလို စိစစ္ေရးအေျဖေစာင့္ရန္ လမ္းေဘး ထမင္းဆိုင္မွာ ၀င္စားရသည္။ ေျပးရလႊားရမို႔ တကၠစီငွားခ ကုန္သည္။ စိစစ္ေရးက ခြင့္ျပဳမွ "ဟင္း" ခ်ရသည္ ဆုိသည္။

ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ားက မိုးမိုး(အင္းလ်ား) သာမက ျမန္မာစာနယ္ဇင္း ေလာကသား အားလံုးလိုလို ရင္ဆိုင္ရသည့္ စာေပ အမႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ မိုးမိုး၏ ေနာက္ စိစစ္ေရးက ခင္ပြန္းသည္၊ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပ ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ဘာပဲေရးေရး မိုးမိုး ပို သတိထားရသည္။ စိစစ္ေရး ႏွစ္ခုစလံုးကို ေခါင္းထဲ ထည့္ထားရသည္။ သူ႔ထံ ရင္ဖြင့္လာသူတုိ႔အေၾကာင္း သူ႔၀တၳဳမ်ားတြင္ တေစ့တေစာင့္ ထည့္ေရးရသည္။ သုိ႔တေစ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈအေၾကာင္း သူ မေရးရဲ။ တခါေတာ့ သူ႔ခံစားခ်က္ကို ခ်မေရးရလွ်င္ မေနႏုိင္၍ ခ်ေရးသည္။ ထုိ၀တၳဳသာ ပါလာလွ်င္ မဂၢဇင္း တစ္ေစာင္ေစာင္မွာ ထည့္ပါဟု မွာၾကားခဲ့သည္။ ေအာက္တိုဘာ ၂၄ ရက္၊ ကုလသမဂၢေန႔ဖြား မိုးမုိး(အင္းလ်ား) သည္ ၁၉၉၀ ျပည့္၊ မတ္လ ၁၃ ရက္၊ ဖုန္းေမာ္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တြင္ ႏွလံုးေရာဂါႏွင့္ ကြယ္လြန္သည္။ "အဆိပ္" ကို တလႊာမဂၢဇင္းတြင္ ထည့္ရန္ အခြင့္သာခဲ့သည္။ ပံုႏွိပ္ၿပီးပါမွ၊ ထုတ္ေ၀ခါနီးပါမွ ခင္ပြန္းသည္၏ တားျမစ္ခ်က္အရ "အဆိပ္"သည္ အဆုတ္ခံရသည္။

၀တၳဳက အတို၊ အင္မတန္ ခ်စ္ၿပီးမွ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ျဖစ္သည့္ ႏွလံုးေရာဂါသည္ ေယာက်္ားကို အမုန္းႀကီးမုန္းေနသည့္ မိန္းမတစ္ဦး၏ ခံစားမႈကို ဖြဲ႔သည္။ ႏွလံုးေရာဂါထလာတုိင္း ခင္ပြန္းသည္ေသာက္သည့္ ေဆးကို ဇနီးက ေနရာေရႊ႕လုိက္သည္။ ခင္ပြန္းသည္က သူ႔အတြက္ အသက္ဆက္သည့္ ေဆးကို ႏွလံုးေရာဂါ ထလာခ်ိန္တြင္ ရွာသည္၊ ရွာမရ၊ လဲက်သြားသည္။ ၀တၳဳေက်ာရိုးက ဤသို႔။ "အဆိပ္"ကို စာဖတ္သူတုိ႔ ဖတ္ခြင့္မရ၊ ဒါက မိုးမိုးေသလြန္ၿပီးမွ ျဖစ္သည့္ကိစၥ၊ မိုးမုိးေရးျဖစ္သည့္ ၀တၳဳ။

မိုးမိုးေရးခ်င္လ်က္ မေရးရသည့္ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္ ရွိေသးသည္။ တေန႔ မိုးမိုးထံ အမ်ဳိးသမီးႀကီး တစ္ဦးက ရင္ဖြင့္လာသည္။ အန္တီ့အေၾကာင္း ေရးစမ္းပါဟု ဆိုသည္။ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက အရာရွိႀကီး တစ္ဦး၏ ဇနီးျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္သက္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ခင္ပြန္းသည္က အငယ္အေႏွာင္း တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္  ေျပာင္းထားသည္။ အမ်ဳိးသမီးခမ်ာ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး စိတ္ညစ္ရသည္။ သားမ်ား၊ သမီးမ်ား မ်က္ႏွာေထာက္၍ လင္မယား ကြာရွင္းလိုလ်က္ မကြာရွင္းခဲ့ရ။ တသက္လံုး စိတ္ဆင္းရဲသမွွ် ခင္ပြန္းသည္ ကြယ္လြန္သည့္ရက္မွ စ၍ ၀ဋ္ကၽြတ္သည္။ ခင္ပြန္းသည္ အသုဘခ်သည့္ေန႔က တကိုယ္လံုး အလွအပဆင္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ရဲေတာက္ေနေအာင္ ဆိုးၿပီး အသုဘပို႔ေၾကာင္း...။

"ဒါမ်ဳိး ၀တၳဳလုပ္ေရးရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲ၊ သူ႔ေၾကာက္လုိ႔ မေရးရဘူး" ဟူ၍ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)က မခ်င့္မရဲ ေျပာဖူးပါသည္။

သည္ထက္မကေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိပါလ်က္ လက္တြန္႔ေနရ၍ သူ႔ကေလာင္  ကြန္႔ျမဴးမလာေသာ မိုးမိုး(အင္းလ်ား) ၀တၳဳမ်ားစြာ ရွိႏုိင္ပါေသးသည္။ မိုးမိုးခံစားရခ်က္မ်ားမွ ဥပမာအခ်ဳိ႕သာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ေသာ၊ အမ်ဳိးသား စာေပဆုမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ရေသာ၊ စာေပသမားမ်ားသာမက စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားကပါ ေလးစားေသာ မိုးမိုး၏ အျပင္ဘန္း အေဆာင္အေယာင္မ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ စာေပစိစစ္ေရးအျဖစ္ မိန္းမသားဘ၀ အရိပ္က ကပ္ပါလာ၍ သူ႔အႏုပညာပါ ထိခိုက္ရသည္မွာ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းလွပါသည္။