က်မဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးလွဒင္နဲ႔ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚႏွင္းၿမိဳင္တို႔မွ ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီး ၈ ဦးအနက္ တတိယေျမာက္ သမီးျဖစ္ပါတယ္။
အန္တီလွၿမိဳင္ရဲ့ အစ္ကို ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးနဲ႔ အန္တီတုိ႔ မိသားစု အေၾကာင္းကိုလည္း နည္းနည္းေျပာျပေပးပါ။ ဗမာနာမည္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ သိခ်င္တာက ခ်င္းလူမ်ဳိးစစ္စစ္ပဲလား။
အစ္ကိုျဖစ္သူ ဆလိုင္း ကိုတင္ေမာင္ဦးဟာ ကၽြန္းဆြယ္အေရးအခင္း၊ အလုပ္သမားအေရးအခင္း၊ ဦးသန္႔အေရးအခင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ က်ဆံုးၿပီး၊ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ရရွိဖုိ႔အတြက္ ျပည္သူလူထုေတြရဲ့ ဆႏၵကို ဦးေဆာင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ စစ္အာဏာပိုင္ေတြက သူ႔ကို ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ခဲ့တယ္။ ၀ရမ္းထုတ္ထားတဲ့ ၾကားထဲက ဆလိုင္း ကိုတင္ေမာင္ဦးဟာ ေနာက္မဆုတ္ဘဲ ဆက္လက္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊ မႈိင္းရာျပည့္ အေရးအခင္းအတြက္ အျခားေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ အတူ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ ၁၉၇၆ ခု၊ မတ္လ ၂၂- ရက္ေန႔မွာ သူ႔ကို စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက လက္ရဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။
၁၉၇၆ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ စစ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ လက္ပါးေစေတြဟာ မိသားစု ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကိုေတာင္ အသိမေပးပဲ လွ်ဳိ႕၀ွက္ႀကိဳးေပးသတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔က အင္းစိန္ေထာင္တြင္းမွာ တာ၀န္က်တဲ့ ေထာင္၀ါဒါတစ္ဦးရဲ့ မ်က္ျမင္ေျပာျပခ်က္နဲ႔၊ အဲဒီအခ်ိန္က အင္းစိန္ေထာင္တြင္းမွာ ဖမ္းဆီးခံထားခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ၾကားသိရတာေတြ ေျပာျပခ်က္အရ ကိုတင္ေမာင္ဦးဟာ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ပိုင္းအထိ စစ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ လက္ပါးေစေတြကို သတၱိေျပာင္စြာ ျပန္ခ်ရင္းနဲ႔ "မင္းတုိ႔ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ငါဘယ္ေတာ့မွ ဒူးမေထာက္ဘူး။ မင္းတို႔နဲ႔ ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကို သတ္လို႔ ရေပမယ့္ ငါ့ရဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သတ္လို႔မရဘူး။" ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ရဲ၀ံ့စြာ ရင္ဆုိင္သြားခဲ့တယ္။
ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးရဲ့ မိဘႏွစ္ပါးကိုလည္း ေထာင္ငါးႏွစ္စီ ခ်ခဲ့တယ္။ က်မကိုလည္း ကိုတင္ေမာင္ဦးမပါ၀င္လိုက္ရတဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အေရးအခင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ေထာင္ ၉ ႏွစ္ ခ်ခဲ့တယ္။ အျခားေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ဖမ္းၿပီး ေထာင္ ၇ ႏွစ္ ခ်ခဲ့တယ္။ မိဘႏွစ္ပါးကိုပါ အေၾကာင္းမဲ့ ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ခ်ခဲ့တာေၾကာင့္၊ အျပင္မွာ အသက္ ၅ ႏွစ္မွ ၁၁ ႏွစ္အတြင္း ရွိၾကတဲ့ ေမာင္ငယ္၊ ညီမငယ္ေလး ေလးဦးဟာ ဒုကၡအခက္အခဲ မ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကရတယ္၊ ၁၉၈၈- ခုႏွစ္ လူထု ဆႏၵျပပြဲကို အာဏာရွင္ေတြ အၾကမ္းဖက္ အႏုိင္ယူၿပီးေနာက္ က်မတုိ႔ မိသားစုဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေ၀းရာ ကေနဒါႏုိင္ငံမွာ ေနထုိင္လ်က္ ရွိပါတယ္။
က်မဟာ ခ်င္းလူမ်ဳိး အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္- သံတြဲ၊ ေတာင္ကုတ္၊ ေျမပံုဘက္မွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ေျမျပန္႔ အရႈိခ်င္းလူမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ အခ်ဳိ႕ အရႈိခ်င္းေတြဟာ ျပည္ခရိုင္၊ သရက္ခရုိင္တုိ႔မွာလည္း ေနထုိင္ၾကတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ၿပီး၊ က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ ရန္ကုန္တုိင္း၊ သမုိင္းၿမိဳ႕နယ္မွာ ေမြးတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါ မိဘက ဗမာနာမည္ေတြပဲ မွည့္ေပးခဲ့တယ္။ အရႈိခ်င္းလူမ်ဳိးေတြဟာ ေျမျပန္႔ခ်င္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဗမာနံမည္ေတြ မွည့္တာ မ်ားၾကတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး ႏုိင္ငံေရး စိတ္ဓါတ္ေတြ ႏုိးၾကားလာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမလဲ။
မိဘေတြဟာ စား၀တ္ေနရးအတြက္ ႏွစ္ဦးစလံုး ရုန္းကန္ရတာေၾကာင့္၊ ေက်ာင္းအားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိဘမ်ားကို အိမ္မႈတာ၀န္မ်ား ကူညီကာ ေမာင္ငယ္၊ ညီမငယ္ေလးမ်ားကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရင္းနဲ႔ အေျခခံပညာ အထက္တန္းအဆင့္ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မရဲ့ အစ္ကိုအႀကီးဆံုးျဖစ္သူ ဆလိုင္း ကိုတင္ေမာင္ဦးဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ရပ္ဆုိင္းၿပီး၊ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ေပၚထြန္းေရးအတြက္ လူထု ဆႏၵျပပြဲေတြကို ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသား ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ဦးေဆာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာေၾကာင့္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၂-ရက္ေန႔မွာ ဖမ္းခံခဲ့ရတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးကိုလည္း ဖမ္းဆီးသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မဟာ ေျဖဆိုေနဆဲ အေျခခံပညာ အထက္တန္း စာေမးပြဲကို ထားခဲ့ၿပီး၊ က်မရဲ့ အစ္ကိုႀကီးျဖစ္သူ ဆလိုင္း ကိုတင္ေမာင္ဦး မပါ၀င္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးအခင္း၊ လူထုဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့အတိုင္းဘဲ မႈိင္းရာျပည့္ အေရးအခင္းမွာ ေမာင္ျဖစ္သူ တစ္ေယာက္နဲ႔အတူ တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေထာင္ ၉ ႏွစ္ ျပစ္ဒဏ္ ခ်ခံခဲ့ရတယ္။ က်မရဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ေထာင္ထဲ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုၿပီး ႏုိးၾကားလာခဲ့တယ္။ မိမိ ေထာင္ထဲမွာ ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရခဲ့ပါဘူး။ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္ မိမိတတ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာကေန အုတ္တခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင့္ ပမာ ပါ၀င္ခဲ့ရလို႔ ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ၊ သံတုိင္ေတြၾကားမွာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အျခားအက်ဥ္းသူ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ ဘ၀ေတြကို လက္ေတြ႔ အနီးကပ္ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အမိႏုိင္ငံ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ မိမိအသက္၊ မိမိဘ၀၊ မိမိအခ်ိန္ေတြ ေပးဆပ္သြားခဲ့ၾကတဲ့ အျခားေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြအတြက္လည္း ဂုဏ္ယူမိတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ကိုလည္း ပိုမိုနာက်ည္း မုန္းတီးလာခဲ့သလို၊ ႏုိင္ငံေရး စိတ္ဓါတ္ေတြ ပိုမိုႏိုးၾကားလာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးအေနနဲ႔ စၿပီး ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈထဲ ပါ၀င္လာရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ကို ေျပာျပေပးပါ။ က်မအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈထဲ ပါ၀င္လာရတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုကို အၿမဲတမ္း လက္နက္နဲ႔ အႏုိင္က်င့္ ဘုိက် အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မရဲ့ အစ္ကိုႀကီး ျဖစ္သူ ဆလိုင္း တင္ေမာင္ဦးဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက မဟုတ္မခံ၊ မတရားတာကို မျမင္ခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိခဲ့တယ္။ သူဟာ အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ႏုိင္ငံေရးဆိုင္ရာ စာအုပ္ေတြ၊ နာမည္ႀကီး ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြရဲ့ စာအုပ္ေတြကို အၿမဲဖတ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္မွာ ဒီစာအုပ္ေတြ ေတြ႔ရတာေၾကာင့္ က်မလည္း ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အစ္ကိုႀကီးဟာ သူ႔ရဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို ေမာင္ႏွမေတြကို အၿမဲတမ္း ေျပာျပခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ၊ ျပည္သူလူထုေတြရဲ့ အခြင့္အေရးေတာင္းဆို ဆႏၵျပမႈေတြကို ေသြးထြက္သံယိုမႈေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္း ၿဖိဳခြင္းခဲ့တာေတြ၊ ဆင္းရဲၿပီး ဒုကၡေရာက္တဲ့ ျပည္သူလူထုေတြ၊ လူတန္းစား ကြာဟေနမႈေတြ၊ ဒီစစ္အာဏာရွင္ရဲ့ တရားဥပေဒမဲ့ အႏုိင္က်င့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ က်မေမြးဖြားျဖတ္သန္းလာခဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ က်မရဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုး လံုး၀ရပ္ဆိုင္းၿပီး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ ရရွိထိုက္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး လူတုိင္းရရွိခံစားႏုိင္ဖုိ႔၊ အာဏာဟာ ျပည္သူလက္ထဲမွာရွိၿပီး၊ ႏုိင္ငံရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကို ျပည္သူဟာ လြတ္လပ္ တရားမွ်တစြာ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ အေတြ႔အႀကံဳေတြထဲက အၿမဲ အမွတ္ရေစမယ့္ အေတြ႔အႀကံဳ အခ်ဳိ႕ကို မွ်ေ၀ေပးပါ။
ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ အၿမဲတမ္း အမွတ္ရေစမယ့္ အေတြ႔အႀကံဳ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အေရးအခင္းတုိင္းမွာ ျပည္သူေတြဟာ အၿမဲတမ္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အတူ လက္တြဲခဲ့တယ္။ ပါ၀င္အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ တတ္ႏုိင္သမွ်ကို အကူအညီ ေပးၾကတယ္။ သူတို႔မွာ ပါလာသမွ်ေငြ၊ ခႏၶာကိုယ္မွာ ၀တ္ထားတဲ့ လက္ေကာက္၊ ဆြဲႀကိဳး၊ နားကပ္ေလးကို ခၽြတ္လွဴၾကတယ္၊ အလွဴထည့္ၾကတယ္၊ တခ်ဳိ႕လည္း အစားအေသာက္ေတြ လာပို႔ၾကတယ္၊ မတ္လ ၂၃ ရက္ မႈိင္းရာျပည့္ အေရးအခင္းမွာ ေက်ာင္းသား ျပည္သူေတြ ကန္ေတာ္မင္ ပန္းၿခံမွာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကို ဂါရ၀ျပဳၿပီး အျပန္မွာ သားေပ်ာက္လို႔ ရွာေနတဲ့ မိခင္ တစ္ဦးဟာ ဦးသန္႔အေရးအခင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ သားဟာ ဒီေန႔ထက္ထိ ဘယ္မွာမွ စံုစမ္းလို႔ မရဘူး၊ အိမ္ကိုလည္း ျပန္မလာဘူး၊ သားတို႔ သမီးတို႔ စံုစမ္းေပးၾကပါဆိုတဲ့ မိခင္တစ္ဦးရဲ့ ငိုယိုေျပာဆို ေတာင္းခံေနတဲ့ ျမင္ကြင္းနဲ႔ အသံကိုေတာ့ က်မ အၿမဲ သတိရေနမွာပါ၊ ျပည္သူေတြ လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီကို မေပးဘဲ၊ ျပည္သူေတြရဲ့ ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး၊ အၿမဲတမ္း ေသြးထြက္သံယုိမႈေတြ၊ ဖမ္းဆီးမႈေတြနဲ႔ အႏိုင္ယူေလ့ရွိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြဟာ က်မသာမက၊ ျပည္သူေတြအားလံုးအတြက္ အၿမဲတမ္း အမွတ္ရေနေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မႈိင္းရာျပည့္ အေရးအခင္းက စလို႕ အန္တီပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ သက္တမ္း တေလွ်ာက္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ ႏုိင္ငံေရး ႏိုးၾကား တက္ၾကြမႈအေပၚ ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။
ဦးသန္႔ အေရးအခင္း၊ အလုပ္သမား အေရးအခင္း၊ မႈိင္းရာျပည့္ အေရးအခင္း၊ ၈၈- အေရးအခင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းေတြ အားလံုးမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ ႏုိင္ငံေရး တက္ၾကြမႈဟာ တကယ္ အားရဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ ျပည္သူကို အႏုိင္က်င့္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ကို တြန္းလွန္တဲ့ေနရာမွာ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔အတူ မိမိအသက္ကို ပဓာနမထားပဲ ေရွ႕တန္းကေန အတူတကြ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။ မိမိတတ္ႏုိင္တဲ့ ေနရာကေန အၿမဲတမ္း ႏိုးၾကား တက္ၾကြခဲ့ၾကတယ္။ ၈၈- အေရးအခင္းမွာ က်မ မ်က္စိေရွ႕မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္တစ္ခုဟာ ကိုယ့္မ်က္စိေတာင္ ကိုယ္မယံုႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ လွည္းတန္းနားမွာ စစ္တပ္က ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္တဲ့ေန႔ တစ္ေန႔မွာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူေလး တစ္ဦးကို ေသနတ္ ထိမွန္ခဲ့တယ္။ အျခား ေက်ာင္းသူေလး တစ္ဦးက အေသခံၿပီး ၀င္ဆြဲခဲ့တယ္။ ရက္စက္တဲ့ လက္မရြံ႕စစ္သားေတြဟာ သတၱိရွိလွတဲ့ ဒီေက်ာင္းသူေလးကိုပါ ထပ္ပစ္တယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ကိုယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ က်မဟာ ဘာေျပာလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ အျဖဴနဲ႔ အစိမ္းကို ၀တ္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူေလးေတြဆိုတာ သိႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ရရွိဖုိ႔အတြက္၊ ဒီမုိကေရစီ ရရွိဖုိ႔အတြက္ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံၿပီး ႏုိင္ငံေရး ႏိုးၾကား တက္ၾကြသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေထာင္က်ခံခဲ့ရဖူးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေထာင္က်ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္ အမ်ဳိးသမီးငယ္ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ေထာင္တြင္း အေတြ႕အႀကံဳ တခ်ဳိ႕ကို ဖလွယ္ေပးပါ။
၁၉၇၆ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၃ ရက္ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးအခင္းမွာ တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေထာင္ ၉ ႏွစ္ က်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အပါအ၀င္ အက်ဥ္းသားေတြအားလံုးရဲ့ ေထာင္တြင္း အေျခအေနဟာ မဆီေလ်ာ္ေအာင္ နိမ့္က်လြန္းလွတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ရွိခဲ့တယ္။ ဒီကေန႔ လက္ရွိ ေထာင္တြင္း အေျခအေနဟာလည္း မထူးျခားပါဘူး။ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ဆိုးရင္ ဆိုးေနပါလိမ့္မယ္။ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ လူ႔အခြင့္အေရးကို တန္ဖုိး မထားတဲ့၊ လူ႔အခြင့္အေရး မက်င့္သံုးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေထာင္မေျပာနဲ႔၊ အျပင္ေလာကမွာ ရွိေနၾကတဲ့ လူေတြမွာေတာင္ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းဟာ အလြန္ နိမ့္က်လွပါတယ္။
၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ကာလ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသူေတြအျပင္၊ အျခားပုဒ္မေတြနဲ႔ ေထာင္က်ရွိေနခဲ့ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ အေျခအေနကို ခ်ဳိးလင္းျပာ အမ်ဳိးသမီး မဂၢဇင္းမွ တဆင့္ ဖလွယ္လိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဖမ္းဆီးျခင္းခံရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္းမွာ အလုံပိတ္ သီးသန္႔ တုိက္ခန္းေတြ ရွိတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ တစ္ေပါက္ကေန သစ္ပင္နဲ႔ ေကာင္းကင္ကလြဲလို႔ ဘာမွ မျမင္မေတြ႔ႏုိင္တဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ ေထာင္ဗူး၀ကေန ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ပထမဦးဆံုး ရင္ဆုိင္ရတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ေရနဲ႔ အစားအေသာက္ ျဖတ္ထားၿပီး၊ ေန႔ေရာညပါ ဆက္တုိက္ စစ္ေဆးမႈ ခံရျခင္းပါပဲ။ စစ္ေဆးသူေတြဟာ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို သူတို႔ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မရွိ စစ္ေဆးၾကတယ္။ သူတို႔ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ တုိက္ခန္းထဲ ပို႔ေပးတယ္။ တုိက္ခန္းထဲကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ အခန္းရဲ့ ေဒါင့္တစ္ေနရာမွာ ခဲတံေလးနဲ႔ ျခစ္ၿပီး ေရးထားတဲ့ စာေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းက က်မအတြက္ အင္အားေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဒီစာေၾကာင္းေလးကေတာ့ "ဒုိ႔အလွည့္ေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ၊ မင္းအလွည့္ ေရာက္လာၿပီ" ဆိုတဲ့ စာသားေလးပါပဲ။ ဒီအခန္းထဲမွာ က်မလိုဘဲ အမွန္တရားအတြက္ ေပးဆပ္သြားခဲ့တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ အမ်ဳိးသမီးေတြ ေနခဲ့တယ္။ ငါတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ေထာင္အမႈထမ္း အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရ ဦးသန္႔ အေရးအခင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသူေတြကို ဒီအခန္းထဲမွာ ပိတ္ထားခဲ့ေၾကာင့္ သိခဲ့ရတယ္။
တိုက္ပိတ္ထားျခင္း ခံရတာေၾကာင့္ အ၀တ္တစ္စံုပဲ ရွိတယ္။ သံုးလေက်ာ္ တုိက္ပိတ္ထားခဲ့တဲ့ ကာလမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးအေနနဲ႔ အ၀တ္တစ္စံုထဲနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ကာလဟာ၊ တကယ့္ကို ခက္ခဲတဲ့ ကာလျဖစ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ အဲဒီ အ၀တ္တစ္စံုကို မေလွ်ာ္ရင္ မျဖစ္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေထာင္အမႈထမ္း အမ်ဳိးသမီးကို ဒီကေန႔ ေရခ်ဳိးရင္ ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္ကို ေလွ်ာ္ႏုိင္ရန္ ေရခ်ဳိး အခ်ိန္ပိုေပးပါလို႔ ေျပာၿပီး ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္ကို ေလွ်ာ္ရတယ္။ ဒီအ၀တ္တစ္စံု ေျခာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ ေစာင္ပတ္ေနရတယ္၊ ဆံပင္က ခါးေက်ာ္ေအာင္ ရွည္ေနတာေၾကာင့္ ေခါင္းဖီးစရာ ဘီးမရွိတာရယ္၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ဖုိ႔ ဆပ္ျပာ မရွိတာရယ္ေၾကာင့္ တစ္ေခါင္းလံုး သန္းေတြ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တယ္။ ကုတင္ေပၚမွာလည္း ၾကမ္းပိုးေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္၊ တစ္ေန႔လံုး အိပ္ထားတာေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညေတြမွာ ေခါင္းေပၚက သန္းေတြနဲ႔ ကုတင္မွာရွိတဲ့ ၾကမ္းပိုးေတြကို လက္နဲ႔ ရွင္းရင္းနဲ႔ သံုးလဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတုိင္းအတာကို ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့တယ္။
ေက်ာခ်င္းကပ္ေနတဲ့ အျခားအခန္းေတြမွာလည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ႏွစ္ဦးကို ပိတ္ထားေၾကာင္း သိခဲ့ရတယ္၊ တစ္ေန႔မွာ အခန္းတံခါးကို လာဖြင့္ၿပီး အေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ သာယာ၀တီေထာင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း ခံခဲ့ရတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ အျခားေက်ာင္းသားမ်ား ေျပာျပခ်က္အရ အစ္ကိုျဖစ္သူ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုတင္ေမာင္ဦးကို ႀကိဳးေပးမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မိသားစုမ်ားကို ေထာင္ေတြ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ေၾကာင္း သိခဲ့ရတယ္။
အင္းစိန္ေထာင္တြင္းမွာ ရွိတဲ့ စစ္ခံုရံုးမွာ ေထာင္ ၉- ႏွစ္ခ်ျခင္းခံရၿပီးေနာက္ လြတ္ေျမာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ အေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ သာယာ၀တီေထာင္မွာ ေနခဲ့ရတယ္။ သာယာ၀တီေထာင္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ေထာင္မွဴး၊ ေထာင္ပိုင္ေတြက အေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေထာင္၀ါဒါေတြရဲ့ လက္ကိုင္ဒုတ္ျဖစ္တဲ့ တန္းစီးအလုပ္လုပ္ဖုိ႔ တာ၀န္ေပးတယ္။ အေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းဆိုခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ အေမက ေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့ အက်ဥ္းသူေတြရဲ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ေထာင္ဆရာ၀န္ကို ကူညီခဲ့တယ္။ အေမဟာ သားဖြားဆရာမ တစ္ဦး ျဖစ္တာေၾကာင့္ အက်ဥ္းက် အမ်ဳိးသမီးေတြကို ကေလးေမြးဖြားေပးခဲ့တယ္၊ က်မကေတာ့ အက်ဥ္းက်မိခင္ေတြနဲ႔ အတူ ပါလာၾကတဲ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြကို ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္တဲ့အထိ စာသင္ေပးခဲ့တယ္၊ အစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုတင္ေမာင္ဦးရဲ့ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈကို အေၾကာင္းျပၿပီး က်မရဲ့ မိဘႏွစ္ပါးစလံုးကို ဖမ္းဆီးထားတာေၾကာင့္ အျပင္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ လူမမယ္ ေမာင္ငယ္၊ ညီမငယ္ေလးေတြ ေနရာမွာ အက်ဥ္းက် မိခင္ေတြနဲ႔ ပါလာၿပီး ေထာင္တြင္းမွာ ဒုကၡ ေ၀ဒနာေတြ ခံစားေနရတဲ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေတြကို စာေရး၊ စာဖတ္ တတ္ရံုတင္မကဘဲ သီခ်င္းေလးေတြ၊ ကဗ်ာေလးေတြကိုလည္း သင္ေပးရင္းနဲ႔ ၅- ႏွစ္နီးပါး အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့တယ္။ သားသမီးခ်င္း စာနာတတ္တဲ့ ေထာင္ပိုင္ေလး တစ္ဦးက ကေလးေတြအတြက္ ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔ ဖတ္စာအုပ္ကေလးေတြ အကူအညီေပးခဲ့တယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးကို က်င့္သံုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ကေလးေတြဟာ မိခင္နဲ႔အတူ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံရတယ္ဆိုတာ ထံုးစံ မရွိပါဘူး။ ကေလးေတြကို လိုေလေသးမရွိ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ေနရာေတြ ရွိတယ္၊ ကေလးအႀကီးက ကေလးအငယ္ကို ထိန္းခြင့္ မရွိပါဘူး၊ ကေလးထိန္း ငွားႏုိင္ရန္ အစိုးရက မိဘကို ေငြေထာက္ပံ့တာေၾကာင့္ မိဘေတြဟာ အလုပ္ကို စိတ္ခ်က္လက္ခ် သြားႏုိင္ၾကတယ္၊ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္က အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ လူမဆန္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ။
တခ်ဳိ႕ ေထာင္၀ါဒ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ေထာင္က် အမ်ဳိးသမီးေတြကို တရားမရွိ အႏုိင္က်င့္တတ္ၾကတယ္၊ သာယာ၀တီေထာင္မွာ က်မ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ကာလမွာ ေထာင္၀ါဒါ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ေထာင္က်အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းမဲ့ အႏိုင္က်င့္တာကို ၀င္ေျပာလို႔ တုိက္တစ္ရက္ အပိတ္ခံခဲ့ရတယ္၊ ေနာက္တစ္ရက္မွာ အျဖစ္မွန္ကို သိတဲ့ ေထာင္ပိုင္ေလးက တိုက္ပိတ္ရာမွ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သာယာ၀တီေထာင္တြင္းမွာ က်မေနခဲ့ရတဲ့ ကာလမွာအ မွန္ကို ၀င္ေျပာ ရပ္တည္တတ္တဲ့ က်မေၾကာင့္ ေထာင္အမႈထမ္း အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အေၾကာင္းမဲ့ အႏုိင္က်င့္တာေတြ မေတြ႔ခဲ့ရေတာ့ပါဘူး။
၅- ႏွစ္နီးပါး ေထာင္တြင္းမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ ကာလမွာ အမ်ဳိးသမီး အက်ဥ္းသူေတြရဲ့ သနားစရာ၊ ရင္နာစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြလည္း ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အမ်ားစုဟာ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္မွာ စား၀တ္ေနေရး ခက္ခဲလြန္းတာေၾကာင့္ မျဖစ္ေလာက္တဲ့ ျပစ္မႈေတြနဲ႔ ေထာင္က်ေနၾကတာ မ်ားတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ဆန္ကို နယ္ေက်ာ္ၿပီး ေရာင္းတယ္ဆိုၿပီး ေထာင္ထဲေရာက္လာသလို၊ တခ်ဳိ႕လည္း အႀကံမရေတာ့တဲ့အဆံုး ေဆးေျခာက္ေရာင္းလို႔ ေထာင္ထဲေရာက္ရတယ္၊ တခ်ဳိ႕လည္း ေငြလိမ္လည္လုိ႔ ေရာက္ရတယ္၊ သာယာ၀တီေထာင္တြင္းမွာ သနားစရာ၊ ေၾကကြဲစရာ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ အျဖစ္ေတြကို မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ မေမ့ႏုိင္တဲ့ အျဖစ္တစ္ခုကေတာ့ အသက္ ၂၈-ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးတဲ့ မေအးျမင့္ဆိုတဲ့ ေဆးေျခာက္ ေရာင္း၀ယ္မႈနဲ႔ ေထာင္ ၅- ႏွစ္က်ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ အျဖစ္ကေလးတစ္ခုပါ၊ ေယာက္်ားေသဆံုးၿပီးေနာက္ ကေလးသံုးေယာက္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႀကံရာမရ ရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။ ဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ သူ႔ရဲ့ ကေလးမ်ားနဲ႔ အျမန္ ျပန္ေတြ႔ႏုိင္ရန္ ေထာင္ထဲမွာ မိန္လာကိုင္ရင္ ဆုမွတ္ရက္ ပိုရတယ္ဆိုၿပီး မိန္လာအလုပ္လုပ္တယ္၊ အဆင့္အတန္း နိမ့္က်လြန္းတဲ့ ဒီ သာယာ၀တီေထာင္ရဲ့ မိန္းမေဆာင္မွာ လက္အိတ္မရွိတာေၾကာင့္ ပလပ္စတစ္အိတ္အေဟာင္းေတြ ၀တ္ၿပီး မိန္လာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္တယ္၊ ၾကာေတာ့ ေသြး၀မ္းကိုက္ ေရာဂါျဖစ္လာတယ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အျပည့္နဲ႔ လြတ္မယ့္ရက္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးဟာ ေထာင္ကေန ေသထြက္ ထြက္သြားခဲ့ရတယ္၊ ေထာင္ထဲမွာ မေသသင့္ပဲ ေသသြားခဲ့ရတယ္၊ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္ ေထာင္တြင္း၊ ေထာင္ျပင္မွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ ရင္နာစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိပါတယ္။
အမ်ဳိးသမီးေတြ ႏုိင္ငံေရးထဲ ပါ၀င္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အန္တီ့ရဲ့ အျမင္ကို ေဆြးေႏြးေပးပါ။ ဒီဘက္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ အေပၚမွာလည္း ေ၀ဖန္သံုးသပ္ေပးပါ။
ဒီကေန႔ အမ်ဳိးမသီးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္မႈတာ၀န္၊ သားသမီးတာ၀န္ေတြအျပင္၊ စား၀တ္ေနေရး တာ၀န္ေတြကိုပါ ရုန္းကန္ေနၾကရတယ္။ အထူးသျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စား၀တ္ေနေရးစရိတ္ အလြန္ႀကီးမားလွတာေၾကာင့္၊ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ မိမိ မိသားစု ဘ၀ ဆက္လက္ရပ္တည္ႏုိင္ေရးအတြက္၊ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ပါ အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္၊ အခ်ိန္မအားလပ္ေအာင္ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ၾကားက ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမွာပါ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အမွန္တကယ္ ေလးစား ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းပါတယ္၊ မိမိ အိမ္ေထာင္ မိသားစုသာမကဘဲ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ အေတြးအေခၚပိုင္း၊ စိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ျမင့္မားၾကသူေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီရရွိႏုိင္ရန္ မိမိ တတ္ႏုိင္ရာ ေနရာကေန၍ ႀကိဳးစားေနၾကသူမ်ား ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ရရွိဖုိ႔အတြက္ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာလည္း အေရးႀကီးတဲ့ က႑တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ပမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာလည္း သူတုိ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့ ဘက္မွ ဆက္လက္ ႀကိဳးစားေနတာကို ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲ၊ ေဟာေျပာပြဲ၊ ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြ တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ လႈပ္ရွားေနၾကတာေတြကို အေျမာက္အျမား ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။
အခု လက္ရွိ ေက်ာင္းသူေလးေတြ၊ လူငယ္အမ်ဳိးသမီးေတြကို ႏုိင္ငံေရး ႏုိးၾကားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္တဲ့ အမွတ္တရ စကားေလးကို ေျပာျပေပးပါ။
အခု လက္ရွိ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသူေလးေတြ၊ လူငယ္ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြကို အမွတ္တရ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေလးတစ္ခုကေတာ့ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ရဲ့ လူမ်ဳိး ေကာင္းစားေရးကို ၾကည့္ဖုိ႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီစိတ္ဓါတ္ဟာ အင္မတန္မွ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေလ်ာ့တဲ့ သတၱိရွိတဲ့ ခြပ္ေဒါင္း စိတ္ဓါတ္ရွိဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဥပမာျပရရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အေတြးအေခၚ၊ စိတ္ဓါတ္၊ သတၱိနဲ႔ အနစ္နာခံမႈေတြဟာ ျမန္မာသာမက၊ တစ္ကမၻာလံုးက ေလးစား အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံရတဲ့ စံနမူနာယူစရာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို စံနမူနာယူၿပီး မိမိက်ရာေနရာမွာ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ႀကိဳးစားၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီရရွိဖုိ႔ လက္တစ္ကမ္းမွာပဲ ရွိပါတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးဆိုတဲ့ အေပၚ အန္တီလွၿမိဳင္ရဲ့ သေဘာထားကိုလည္း ေျပာျပပါ။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ က်င့္သံုးတဲ့ မဟာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို တုိက္ဖ်က္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ စစ္မွန္ သာယာ လွပတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ျဖစ္ဖုိ႔ လိုက္တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္မႈဟာ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား တစ္မ်ဳိးနဲ႔ တစ္မ်ဳိး အျပန္အလွန္ ေလးစားဖို႔၊ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးရဲ့ ဓေလ့ ထံုးစံကို ေလးစားဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တစ္ခုလံုး လိုလားေနတဲ့ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တစ္ခု ျဖစ္ဖုိ႔ ဆိုတာ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစားတဲ့၊ အာမခံခ်က္ အျပည့္အ၀ရွိတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒဆိုတာ လိုအပ္လွပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္း ေျပာခဲ့တဲ့ ပင္လံု စိတ္ဓါတ္ရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူ လူထု အားလံုး ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူမ်ဳိးတိုင္း တန္းတူ အခြင့္အေရး ရရွိရန္အတြက္ ျပည္သူအမ်ား လိုလားေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု စနစ္ျဖင့္ တည္ေဆာက္သြားၾကမယ္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စစ္မွန္သာယာ လွပတဲ့၊ ေသြးစည္းညီညာတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာမွာ မုခ်မလြဲျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment
အခုလို လာေရာက္အားေပးၾကတာ အထူးပဲ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ား ... ။ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ေက်ာ္ထက္၀င္း နည္းပညာ (ဘားအံ)
www.kyawhtetwin.blogspot.com