ဗိုလ္ဆိုတာ ဘာလဲ

အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၌ ထုတ္ေဝေသာ စာအုပ္မွ စာမ်က္ႏွာ ၁၈၆ - ၁၉၁ ကို ျမန္မာျပန္သည္။ ဗိုလ္ဟူေသာ ေဝါဟာရမွာ အစိုးရရံုးအသံုးအႏႈန္းတြင္ ၾကည္းတပ္မွ ဗိုလ္ သို႔မဟုတ္ “လက္ဖ္တင့္နင့္” ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမ်ားသံုးစကားတြင္ စစ္အရာရွိမ်ား၊ အမိန္႔ေပးသူ မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို “ဗိုလ္” ဟု ေခၚေလ့ရွိပါသည္။

တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မည္ ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ တက္ႂကြေနေသာ ထြန္းသစ္စ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ့ေျမေပၚေျခခ်လာသည္ႏွင့္ ၎တပ္မွ အရာရွိမ်ားကို ရာထူးမေရြး “ဗိုလ္” ဟု ေခၚေဝၚခဲ့ၾကပါသည္။ လူအမ်ားစိတ္ဓာတ္အရွိန္ျမင့္မား၍ ေဘးအႏၱရာယ္ ထူေျပာေသာ စစ္တြင္းကာလတြင္ လူစြမ္းေကာင္းမ်ား ေဈးေကာင္းေလရာ “ဗိုလ္” တိုင္းကို စြဲမက္ဖြယ္ရာ စိတ္ကူးယဥ္ပံုျပင္ဆန္ဆန္ မသဲကြဲေသာ အေတြးျဖင့္ ႐ႈျမင္ၾကပါသည္။

၎တို႔အနက္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထင္ေပၚေနသူမွာ ေအာင္ဆန္းျဖစ္ပါသည္။ အသက္ (၂၇) ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသးဘဲ စိတ္ဓာတ္အလြန္ျပင္းထန္ၿပီး ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္သျဖင့္ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ စစ္ေသနာပတိအသြင္ေဆာင္ေနရာ ၎ႏွင့္ပတ္သက္၍ သီခ်င္း၊ ကဗ်ာမ်ား ေရးစပ္ရာ၌ စိတ္ကူးကြန္႔ျမဴးလာၾကပါသည္။

ငါတို႔ျမန္မာျပည္မယ္ မိဘတိုင္းကကြယ္
ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို အာဇာနည္အစစ္ေတြ ေမြးၾကရမယ္
- ရာဇဝင္အတၳဳပတၱိလည္း ရွိရမယ္
ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္

ဤကဲ့သို႔ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းေၾကာင့္ ပို၍ အသက္အားျဖင့္၎၊ အေတြ႕အႀကံဳအားျဖင့္၎ ပိုမိုသူမ်ားပင္လွ်င္ ယစ္မူးသြားႏိုင္ေသာ္လည္း ေအာင္ဆန္းမွာမူ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ တည္ၾကည္ခိုင္ၿမဲ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာျဖင့္ လံုးဝစိတ္ထားမွန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ပါသည္။ ထိုစဥ္က က်င္းပေလ့ရွိေသာ အခမ္းအနားတခုတြင္ ေအာင္ဆန္းအား ကမာၻ႕သမိုင္းတြင္ ထင္ရွားမည္ဟု ခ်ီးမႊမ္းေသာဩဘာစာကို ဖတ္ၾကားေသာအခါ ကမာၻ႕သမိုင္းတြင္မဆိုႏွင့္၊ ဗမာ့သမိုင္း၌ပင္ ေနရာမရေသးပါ ဟု ေအာင္ဆန္းက ႂကြတ္ဆပ္ဆပ္ မွတ္ခ်က္ခ်သြားခဲ့ပါသည္။

 ေတာ္လွန္ေရးလႈပ္ရွားမႈတေလွ်ာက္တြင္ စစ္တပ္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပန္လည္တည္ေထာင္လိုက္ေသာ ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ဘုရင္ခံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီတြင္ ဒုဥကၠဌအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရေသာအခါ၌ပင္ ေအာင္ဆန္းက “က်ဳပ္တို႔ အခု မစရေသး၊ မလုပ္ရေသဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခ်ီးမြမ္းစရာရွိလည္း အခုခ်ီးမြမ္းမခံခ်င္ေသးဘူ။” ဟု ေျပာေနတုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္အခ်ိန္က ၎သည္ အမ်ိဳးသားလူစြမ္းေကာင္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတဝွမ္းတြင္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ဟု သိရွိၾကကာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံေနရသူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ဟူသည္မွာ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေအာက္တြင္ရွိေသာ အဆင့္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအာင္ဆန္းက ရယူလိုက္ေသာအခါ ယင္းရာထူးအဆင့္သည္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္ အတုမရွိ၊ ထူးျခားအေရးပါေသာ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္မႈရွိလာပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟူသည္မွာ တပ္မေတာ္၏ ဖခင္၊ အင္အားႀကီးေသာ ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ ေဝါဟာရအဓိပၸာယ္အရ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ” ဟု သေဘာရပါသည္။

“ဗိုလ္” ပါဠိစာလံုး “ဗလ” (ခြန္အား) မွ လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်ီးက်ဴးထိုက္ေသာ ခြန္အားႏွင့္ မလိုလားအပ္ေသာ အင္အားကို ခြဲျခားရသည္မွာ မလြယ္ကူလွပါ။ “ကာယ” ျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ “ဗလ” တို႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ပါက ဗလသကၠာယ အၾကမ္းဖက္ျခင္းျဖစ္လာပါသည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ လက္ခံႏိုင္ေလာက္ေသာ အကန္႔အသတ္ အတိုင္းအတာထက္ေက်ာ္လြန္၍ ခြန္အားကို အသံုးျပဳေသာအခါ ဖ်က္ဆီးျခင္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။

ဤအႏၱရာယ္ကို ကိုယ္က်င့္တရားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း မျပဳပါက ႏိုင္ငံေရး သို႔မဟုတ္ လူမႈေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားေၾကာင့္ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈတိုက္ပြဲကို ဦးစီးဦးကိုင္လုပ္ခဲ့ရသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းထြက္ ျဖစ္သျဖင့္ ၎သည္ စိတ္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္တို႔၏ စြမ္းအားႏွင့္ဆိုင္ေသာ သေဘာတရားကို ငယ္စဥ္ကပင္ သိရွိမည္ ျဖစ္၍ ဗလငါးပါး (ဣေႁႏၵငါးပါး သို႔မဟုတ္ စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသာတရားမ်ား) ကိုလည္း ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၎တို႔မွာ သဒၶါ၊ ဝိရိယ၊ သတိ၊ သမာဓိႏွင့္ ပညာတို႔ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကီအလိုအရ ဗလငါးတန္ျဖစ္ေသာ ကာယ၊ ဥာဏ၊ ေဘာဂ၊ မိတၱ၊ စာရိတၱဗလတို႔သည္ ေလာကုတၱရာအက်ိဳးေဆာင္ ဗလမ်ားထက္ နိမ့္က်ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာ အက်ိဳးေပးမည့္အင္အားမ်ားျဖစ္လာႏိုင္ရန္ ၎တို႔ကို စိတ္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားရမည္ျဖစ္ပါသည္။

တာဝန္ရွိေသာ စစ္အဖြဲ႕အစည္တခုႏွင့္ ေပါင္းစပ္ရမည့္ ေပၚထြန္းစ စစ္တပ္၏ စစ္ေသနာပတိအျဖစ္၎၊ မတည္ၿငိမ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါဝငိေနသည့္ အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္၎ စည္းကမ္းျဖင့္ မထိန္းထားေသာ အင္အား၏ လက္ေတြ႕အႏၱရာယ္မ်ားကို ၎က ေကာင္းစြာသိရွိထားသူပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ ၎တည္ေထာင္ထားေသာ တပ္မေတာ္ကို စည္းကမ္းႀကီး၍ ဂုဏ္က်က္သေရရွိေသာ အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ ရည္မွန္းထားပါသည္။

အနစ္နာခံျခင္း၊ ကိုယ့္စည္ကိုယ္ထိန္းျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္မႈကင္းျခင္း စေသာ ေက်ာက္သားပကတိခိုင္မာသည့္ ျမင့္ျမတ္ေသာဂုဏ္အဂၤါမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာတပ္မေတာ္၊ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ တိုင္းျပည္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ မိမိ၏ခြန္အားကို လံုးဝေပးလႉထားေသာ တပ္မေတာ္သာျဖစ္ရမည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ယူဆပါသည္။

လက္နက္အင္အားကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရာ ပစၥည္းကိရိယာ အျဖစ္ ထင္မွတ္ေစမည့္ သေဘာထားမ်ား၊ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားကို ေရွာင္က်ဥ္ပါရန္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားအား ေအာင္ဆန္းက တိုက္တြန္းဆံုးမခဲ့ပါသည္။ အားႀကီးသူက အားနည္းသူကို အႏိုင္က်င့္လိုေသာ လူ႔သဘာဝကို ေထာက္ျပ၍ မတရားျပဳက်င့္ေသာ အားႀကီးသူတို႔အား မေၾကာက္မရြံ႕ဆန္႔က်င္ရန္ႏွင့္ အားနည္းသူတို႔အေပၚတြင္ ေျဖာင့္မွန္တရားမွ်တစြာ ျပဳက်င့္ရန္ ေအာင္ဆန္းက တိုက္တြန္းခဲ့ပါသည္။

“ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ဒီႏိုင္ငံ၊ ဒီလူမ်ိဳးအတြက္၊ ဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ၊ လဲေလ်ာင္းရာ၊ ဆည္းကပ္ရာဆိုတဲ့ အေနမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာျဖစ္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီတပ္မေတာ္ကို တည္ေထာင္ထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ အလကားပဲျဖစ္မယ္” ဟုလည္း သတိေပးခဲ့၏။ (၃၀-၁-၄၄)။

တိုင္းျပည္က ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ထိုက္ေသာ ထူးခြၽန္သည့္တပ္မေတာ္ျဖစ္လာေစရန္ အဆက္မျပတ္ ႀကိဳးပမ္အားထုတ္ေနရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထူးခြၽန္သျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးရန္ အထူးအခြင့္အေရးရွိေသာ လက္ေရြးစင္လူတစု ျဖစ္လာရမည္ မဟုတ္ပါ။ တပ္မေတာ္သည္ လူတဦးတေယာက္အတြက္၊ တဖြဲ႕၊ လူတစု၊ အပါတီအတြက္ တည္ေထာင္းထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ တျပည္လံုးအတြက္ တည္ေထာင္ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေျပာဆိုထားပါသည္။ ၎တို႔၌သာလွ်င္ ျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိႏိုင္သည္ဟူေသာ အယူအဆကို ခံယူထားၾကသည့္ စစ္မႈထမ္းမ်ား၏ ေသးသိမ္ေမွးမွိန္ေသာ အျမင္ကိုလည္း ေအာင္ဆန္းက ပယ္ခ်ပါသည္။

“တျခား စစ္သားမဟုတ္ေပမဲ့ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအနစ္နာခံ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးစြန္႔စားလုပ္တဲ့ လူေတြလည္း ရွိတာပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ စစ္သားမွ စစ္သားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းၾကရမယ္” (၁၃-၃-၄၄)။

ေအာင္ဆန္းက စစ္သားမ်ားကို တင္းမာျပင္းထန္စြာ သတိေပးဆံုးမေနရသည့္အခ်က္မွာ တပ္မေတာ္ကို ႏွိမ္လိုေသာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ “ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လည္း မတရားမလုပ္၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္သူေတြမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးသေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းပဲ” ဟု ကိုယ္တိုင္မိန္႔ၾကားခဲ့ပါသည္။ (၁၃-၃-၄၄)။

တိုင္းျပည္၏ ဂုဏ္သိကၡာဟူသည္မွာ ျပည္သူတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာျဖစ္သည္၊ ျပည္သူတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္ ၎ႏွင့္ ၎စစ္သားမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ခြဲျခား၍မရဟု ေအာင္ဆန္းက ယံုၾကည္ထားပါသည္။ သူလိုလားေသာ စံျပလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ဆိုသည္မွာ စစ္မႈထမ္းတိုင္း၏ အျပဳအက်င့္တို႔သည္ ၁၈ ရာစု နန္းတြင္းစာဆိုေတာ္ လက္ဝဲသုႏၵရ (၁၇၂၃-၁၇၉၉) ေရးသားဖြဲ႔ဆိုထားေသာ နႏိၵေသနပ်ိဳ႕ပါ သေဘာတရားျဖင့္ ျပည့္ဝေနမည္ျဖစ္ေသာ တပ္ဖြဲ႕ပင္ျဖစ္ရေပမည္။

စစ္နည္းဗ်ဴဟာ၊ ဘယ္လိုသာလည္း
စြဲကိုင္လက္နက္၊ ဘယ္လိုထက္လည္း
ျပည္သူ႔ႏွလံုး၊ မသိမ္းႀကံဳးလွ်င္
ျပည္သူ႔ခြန္အား၊ မကိုးစားလွ်င္
ဓါးသြားလည္ေႂကြ၊ လွံလည္းေခြအံ့။
(လက္ဝဲသုႏၵရ၊ နႏိၵေသနပ်ိဳ႕မွ)

လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွာမႈ အျမင့္မားဆံုးအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျပည္သူ႔စိတ္ႏွလံုးကို သိမ္းႀကံဳး၍၊ ျပည္သူ႔အင္အားကို ကိုးစားေၾကာင္း ပို၍ သိသာထင္ရွားလာပါသည္။

“လူတဦးတေယာက္သည္ မည္မွ်ေလာက္ စြမ္းပကားရွိေစကာမူ လူထု၏ အားေပးရိုင္းပင္းမႈမရွိဘဲလ်က္ ရာဇဝင္တြင္ေလာက္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ိဳးကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္” ဟု ယံုၾကည္သည့္အေလ်ာက္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ ျပည္သူတို႔ကို ၎ေနာက္မွ ၿမဲၿမံစြာ ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ခိုင္ ရပ္တည္ၾကပါရန္ ပန္ၾကားခဲ့ပါသည္။ မဟုတ္မမွန္ေသာ ကတိမ်ားေပး၍၎၊ ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆို၍၎၊ ေထာက္ခံမႈရယူေသာနည္းကို ၎က မသံုးပါ။

စစ္ေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ပ်က္စီးေနရသည့္ ေျမေပၚတြင္ လြတ္လပ္ေသာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ တိုင္းႏိုင္ငံကို တညီတၫႊတ္တည္း ဝိုင္းဝန္းတည္ေထာင္ရန္ ၎ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအၾကား အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ရိုေသေလးစားမႈတို႔၏ တခုတည္းေသာအေျခခံမွာ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ပြင့္လင္းမႈပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ယူဆပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမႈ၊ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈတို႔ကို ဦးစားေပး က်င့္သံုးေနျခင္းသည္ ျပည္သူလူထုကို ေစာ္ကားရာေရာက္သည့္အျပင္ မိမိ၏ သိကၡာသမာဓိကိုလည္း ေဖာက္ဖ်က္ရာေရာက္ပါသည္။ ျပည္သူျပည္သားအမ်ားစုသည္ အသိတရားျဖင့္ အမွားထက္အမွန္ကိုသာ တန္ဖိုးထားၿပီး အမွားအမွန္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္ရွိသည္ဟု ယူဆ၍ ေအာင္ဆန္းက လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

ယင္းယူဆခ်က္သည္ မွားယြင္းျခင္းမရွိပါ။ ၎၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို ျပည္သူလူထုက အျပည့္အဝ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကၿပီး စည္းလံုးညီညာစြာ ေထာက္ခံအားေပး၍ တံု႔ျပန္သျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၌ က်င္းပေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး (ဖဆပလ) အဖြဲ႔မွ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္သူအမ်ားစု အႏိုင္ရခဲ့ပါသည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ အစိုးရအာဏာ၏ အဆင္အယင္၊ အေဆာင္အေယာင္မ်ားကို ဂရုစိုက္လွသူမဟုတ္ေသာ္လည္း ျပည္သူတို႔က ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည့္ဂုဏ္ကိုမူ ရိုးသားစြာျမတ္ႏိုးသူပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈတာဝန္မ်ားကို ေအာင္ဆန္း ေလးေလးနက္နက္ ခံယူထားပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္မွာ ေသရမည္ သို႔မဟုတ္ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်မည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိဘဲ မိမိမွန္သည္ဟု ယူဆေသာကိစၥကို သတၱိရွိရွိျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရဲသျဖင့္ လူထုက ယံုၾကည္စြာ ေပးအပ္ထားေသာ အရာျဖစ္သည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ျမင္ပါသည္။

တိုင္းျပည္အေပၚတြင္ထားရွိရမည့္ ၎၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ား ပ်က္ကြက္ပါက ေပးထားေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ျပည္သူက ျပန္လည္သိမ္းယူရမည္ဟုလည္း လက္ခံပါသည္။ ၎ႏွင့္ ၎၏ အစိုးရအဖြဲ႕ကို တိုင္းျပည္က ရိုေသေလးစားျခင္းမရွိေတာ့ေသာအခါတြင္ ၎တို႔ ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြက္မည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ေျပာေသာအခါ အေျပာသက္သက္မဟုတ္ဘဲ ဖ်က္မည္မဟုတ္ေသာ ကတိကို ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ျပည္သူတို႔က သိရွိၾကပါသည္။

အင္အားဆိုသည္မွာ တရားမွ်တမွန္ကန္ေသာ ဦးတည္ခ်က္အတြက္ အသံုးျပဳမွသာလွ်င္ တန္ဖိုးရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ေသာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ စစ္သည္တဦးအဖို႔ ဂုဏ္သိကၡာမရွိဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာမဟုတ္ပါ။ ျပည္သူ႔လူစြမ္းေကာင္းဟူသည္ ျပည္သူ၏ ေမွ်ာ္မွန္းေတာင့္တခ်က္ကို ကိုယ္စားျပဳပါသည္။

လက္ေတြ႔ဘဝရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာမူ ျပည္သူတို႔၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားအား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးႏိုင္မည့္ အတိုင္းအတာကိုသာ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနၾကပါသည္။ ႀကံဳခဲလွေသာ သမိုင္းအခ်ိန္အခါမ်ားတြင္ ေမွ်ာ္မွန္းေတာင့္တခ်က္ႏွင့္ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝတို႔ တထပ္တည္း တိုက္ဆိုင္သြားေသာအခါ၌ ျပည္သူလူထုသည္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ အင္တိုက္အားတိုက္ အစြမ္းကုန္လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း ညီၫႊတ္ၾကပါသည္။ ယင္းအခ်ိန္အခါကို သတိရေနျခင္းျဖင့္ သိကၡာမဲ့၍ ေအာင္ျမင္မႈေျခာက္ခမ္းေသာ ကာလမ်ားတြင္ အားေမြး၊ ဂုဏ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္ေသာ တိုေတာင္းလွသည့္ ကာလအတြင္း၌ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ ၎တို႔ကိုယ္၎တို႔ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ယံုၾကည္အားကိုးခြင့္ရၾကသူမ်ားတြင္ရွိေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္ေသာ အင္အားမ်ားျဖင့္ ျပည့္ၿဖိဳးေနၾကပါသည္။ ၎တို႔၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ၎တို႔ကို စည္းကမ္းႏွင့္ လံု႔လဝိရိယမရွိဟူ၍ သူ႔ဝသီအတိုင္း တံုးတံုးတိတိ ျပစ္တင္ႀကိမ္းေမာင္း ဆူပူသည့္အခါ၌ပင္ ၎တို႔သည္ စိတ္ပ်က္ျခင္းမရွိၾကဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မိမိ၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို မိမိကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္ရန္ ဆႏၵရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔ကိုလည္း ၎တို႔၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို ျပင္ေစလိုသည္ဟု အေသအခ်ာသိရွိထားၾကသျဖင့္ ပို၍ပင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ေပါက္လာၾကပါသည္။

“ဘဝဟူသည္မွာ အမွန္တရားႏွင့္ အျပစ္ကင္းစင္မႈကို ရွာေဖြေသာ မြန္ျမတ္သည့္ ခရီးစဥ္” ဟု ေအာင္ဆန္းက ယူဆထားပါသည္။ ဤသို႔ ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရာတြင္ သူႏွင့္အတူ တိုင္ျပည္ကိုပါ သယ္ေဆာင္သြားရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ လက္ေတြ႕မက်ေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားသည္ဟု ဆိုရေလာက္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာ၌ အံ့ဩဖြယ္ရာေအာင္ျမင္မႈမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ အရည္အခ်င္းကို၎၊ ေျပာသည့္အတိုင္းလုပ္၍ သိကၡာသမာဓိႏွင့္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈသည္ လက္ေတြ႕ႏိုင္ငံေရး၏ ထိေရာက္ေသာ အေျခခံျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းျပသခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္း၏ စြမ္းရည္ကို၎ ဂုဏ္ျပဳရာေရာက္ပါသည္။

ေအာင္ဆန္းသည္ စစ္သည္ေတာ္တဦးျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ တိုက္ခိုက္ရမည္ဆိုလွ်င္ အေသအခ်ာတိုက္သူျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တိုက္ပြဲၿပီးေသာအခါတြင္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိဘဲ လက္နက္ကို ေဘးဖယ္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းကို လိုက္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ၎၏ လက္ထဲသို႔ ႏိုင္ငံေရးအာဏာ ေရာက္ရွိလာေသာအခါတြင္လည္း “က်ဳပ္က ေမတၱာႏွင့္ သစၥာကို ေရွ႕ထားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္မယ္” ဟု ဟန္မလုပ္ဘဲ ရိုးသားစြာေျပာႏိုင္သူပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၎အား ေထာက္ခံသူမ်ားက ၎သည္ မိမိတို႔၏ အသက္၊ မိမိတို႔၏ ခ်မ္းသာမႈႏွင့္ မိမိတို႔၏ ယံုၾကည္မႈတို႔ကို မဆင္မျခင္ အက်ိဳးမဲ့ေအာင္ လုပ္မည္မဟုတ္ဟု စိတ္ခ်ႏိုင္ၾကပါသည္။

သူ၏ စကားအတိုင္း ဆိုရလွ်င္ ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္ကို “အရမ္းမဲ့ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္” လုပ္မည့္ “ႏိုင္ငံေရး စတန္႔မင္းသား” မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူလူထုက ၎၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ယံုၾကည္မည္ဆိုပါက တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာရယူမည္ဟု ရဲရဲႀကီး အာမခံခဲ့ပါသည္။ “က်ဳပ္ဟာ က်ဳပ္ကတိကို မဖ်က္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ သိတယ္မဟုတ္လား”။ ဤစကားကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီ (၄) ရက္ေန႔တြင္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအား လြတ္လပ္ေသာ သမတႏိုင္ငံဟု မေၾကညာမီ (၁၁) လတိတိအလိုက ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါတြင္ ေအာင္ဆန္း ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ပါသည္။ သူတပါးအား ဆင္ျခင္တံုတရားကို လက္ခံ၍ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း အစစ္အမွန္ကို တံု႕ျပန္တတ္ေသာ အသိဥာဏ္ရွိသည္ဟု ယူဆသည့္ အေျခခံသေဘာထားရွိသူ ေအာင္ဆန္းသည္ အာဏာရရွိေရးကို ကိုယ္က်င့္တရားထက္ပို၍ ဂရုျပဳၾကေသာ ႏိုင္ငံေရးၿပိဳင္ဖက္တို႔၏ သစၥာတရားကင္းမဲ့ျခင္း၏ ဒဏ္ကို ခံသြားရပါသည္။ ျမန္မာျပည္အတြက္ ၎ထားရွိေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ ဂရုတစိုက္စဥ္းစားေတြးေခၚ အႀကံဥာဏ္မ်ားထုတ္သကဲ့သို႔ ၎၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာလံုၿခံဳမႈအတြက္ ဂရုတစိုက္ရွိခဲ့ပါက ေအာင္ဆန္းသည္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံရမည္မဟုတ္ဟု ေျပာသူမ်ားရွိၾကပါသည္။

သို႔ေသာ္ သူသာ ထိုကဲ့သို႔ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့သူျဖစ္ခဲ့ပါက “ေခါင္းေဆာင္သည္ ႏိုင္ငံ၏အင္အားျဖစ္သည္” ဟူေသာထံုးကို အသက္သြင္းေပးလိုက္ေသာ ဗိုလ္တကာ့ဗိုလ္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားက ‘ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္’ ဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ။