ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာတရား (တရားကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ျပည္သူ)

တရားမွ်တလြတ္လပ္ၿခင္းႏွင့္မေသြ၊ တို႔ေၿပ တို႔ေၿမ ဟူသည္မွာ တို ့ဗမာအစည္းအရံုး စတင္ထူေထာင္စဥ္က တို႔ဗမာသီခ်င္း၏ အစပိုဒ္ၿဖစ္သည္။ ခုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ၿဖစ္လာၿပီ။တရားမွ်တၿခင္း၊ လြတ္လပ္ၿခင္းသည္ လူသားတိုင္း၏ ဘ၀မွာ အလိုခ်င္ဆံုး၊ အေတာင့္တဆံုးအရာၿဖစ္ပါသည္။

တရားမမွ်တၿခင္း၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿခင္းသည္ လူတို႔အမုန္းဆံုး၊ မလိုခ်င္ဆံုးအရာၿဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ထိုတရားမွ်တၿခင္း၊ လြတ္လပ္ၿခင္းကို လူတို႔ဘယ္လို ရယူႏိုင္ပါမည္လဲ။

ထိုတရားမမွ်တၿခင္း၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿခင္းကို ဘယ္လို တြန္းလွန္ႏိုင္ပါမည္လဲ။ ဥစၥာရင္လို၊ ဥစၥာရင္ခဲ တဲ့။ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ကိုယ့္ဘာသာဘဲ ရေအာင္ယူရမည္ ဟူသည္မွာ ေလာက၏ ဥပေဒသ။မတရား၊ မမွ်တမႈဆိုသည္ကို အနည္းငယ္ ဆန္းစစ္ႀကည့္ခ်င္ပါသည္။

တရားဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ စကားတစ္ခု ရွိသည္။

“အၿပစ္ရွိသူတစ္ရာ လြတ္သြားလွ်င္ ရွိေစ၊အၿပစ္မရွိသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ မွားယြင္း အၿပစ္မေပးမိေစရ”

ဟူ၏။ အၿပစ္ရွိသူသည္ မေသခ်ာလွ်င္၊ သို ့မဟုတ္ အၿပစ္က်ဴးလြန္ေႀကာင္း အၿပည့္အ၀ ခိုင္လံုမႈမရွိလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ အၿပစ္က်ဴးလြန္တာ ဟုတ္ပါမည္လားဟူ၍ အနည္းငယ္မွ် သံသယရွိသည္ဆိုလွ်င္ သံသယရွိသည္ဆိုလွ်င္ ထိုသံသယအက်ိဳးကို တရားခံက ခံစားရသည္။ မေသခ်ာဘဲႏွင့္ အၿပစ္ေပးလို ့မရ။

ဒါက အေတာ္ပင္ အေရးႀကီးသည့္ မူၿဖစ္သည္။ ဒါက ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာ တရားၿဖစ္သည္။ ဒီရြာက ရြာသားတစ္ဦး သူပုန္ႏွင့္ ဆက္သြယ္သည္ဟု သတင္းရသည္ႏွင့္ တစ္ရြာလံုး၊ ကေလး၊လူႀကီး၊ ေယာကၤ်ား၊ မိန္းမ မက်န္ အားလံုး ႏွိပ္စက္သတ္ၿဖတ္ကာ ရြာကိုမီးရိႈ ့သည့္ အၿဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြ ႀကားဖူးခဲ့ႀကၿပီ။

အၿပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္ လြတ္မသြားလွ်င္ ေတာ္ၿပီ၊ က်န္သူေတြ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ အၿပစ္မရွိသူတစ္ရာ ထိခိုက္သြားလည္း အေရးမႀကီး၊ ဟူေသာ သေဘာ။ ဒါကို ဖက္စစ္၀ါဒ ဟု အမည္တပ္ခဲ့ႀကသည္။ ထို ့ေႀကာင့္ ဂ်ပန္ေခတ္ကာလမွာ အမႈတစ္ခုၿဖစ္လွ်င္ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ဟုဆိုကာ လူအမ်ားအၿပားကို ဖမ္း၏။ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္၍ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္း၏။ လူပံုအလယ္မွာသတ္၏။ ေနပူလွန္း၏။ က်ဴးလြန္သည့္အၿပစ္ႏွင့္ စီရင္သည့္အၿပစ္ဒဏ္ မမွ်မတ ေပးခ်င္သလိုေပး၏။

တရားဥပေဒအရ တရားမ််တစြာ စစ္ေဆးစီရင္ အၿပစ္ေပးေသာစနစ္မၿဖစ္လွ်င္ အရိုင္းအစိုင္းနည္း၊ အရိုင္းအစိုင္းစနစ္၊ ဖက္ဆစ္နည္း ဖက္ဆစ္စနစ္ဘဲ ၿဖစ္မည္။ စီးပြားေရးတြင္လည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ပင္ ၿဖစ္သည္။ တန္းတူညီမွ်စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ႀကဖို႔လိုသည္။ နည္းစပ္ရာ အုပ္စုဖြဲ႔အခြင့္အေရးယူ စီးပြားေရးလုပ္ေနၿခင္းက မတရားမမွ်တေသာ စီးပြားေရးယွဥ္ၿပိဳင္မႈဘဲ ၿဖစ္မည္။

အမွန္က “မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မတရားသၿဖင့္ ထိခိုက္နစ္နာ ပ်က္ဆီးဆံုးရံႈးမႈ မၿဖစ္ေစရန္" က လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္းမွာ လူတိုင္းေစာင့္ေရွာက္ရမည့္တရား ၿဖစ္သည္။ မိမိေႀကာင့္လည္းမၿဖစ္ေစရ၊ အၿခား တစ္စံုတစ္ဦးေႀကာင့္ ၿဖစ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း သိသူတိုင္းက ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္တရား ၿဖစ္၏။ လူတိုင္းလူတိုင္း ထိုအသိတရားၿဖင့္ မတရား မမွ်တမႈကို ကာကြယ္ရမည္၊ တရားမွ်တၿခင္းကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႀကရမည္။ ဒါမွသာ မိမိကိုယ္တိုင္အပါအ၀င္ေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းမွာ ၿဖစ္သည္။ မတရား မမွ်တမႈကို သိေန၊ ၿမင္ေနပါလ်က္ႏွင့္ မသိက်ိဳးကၽြန္ၿပဳေနလွ်င္၊ မိမိႏွင့္ မဆိုင္သလိုေနလွ်င္၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္တြင္ ထို မတရား၊ မမွ်တမႈက ကိုယ့္အလွည့္ၿဖစ္လာလိမ့္မည္။

ထို႔ေႀကာင့္ မိမိသိရွိေနေသာ၊ ၿမင္ေတြ႔ေနေသာ တရားမမွ်တမႈမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ်၊ အင္အားရွိသမွ်ကာယကံေၿမာက္ၿဖစ္ေစ၊ ပါ၀င္ တားဆီးကာကြယ္ရမည္။ မတတ္ႏိုင္ပါက “ဒါဟာ တရားမမွ်တမႈဘဲ”ဟူ၍ႏွလံုးသြင္းေနရမည္။

ဒီအမႈကို ငါသေဘာမတူ “နေမတံ ခမတိ” ဟူ၏။ ဒါက ဗုဒၶၿမတ္စြာဘုရား၏ တရားၿဖစ္သည္။ မတရားမႈ၊ မမွန္ကန္မႈကို အတင္းအက်ပ္ ၿပဳလုပ္လာသည့္အခါ မည္သို႔မွ မေရွာင္လႊဲႏိုင္သည့္အခါမ်ိဳးတြင္ အနိမ့္ဆံုးအားၿဖင့္ မိမိ၏ စိတ္အတြင္းမွ ၿငင္းဆန္ကန္႔ကြက္ရမည္။ စိတ္ထဲတြင္ နေမတံ ခမတိကို တဖြဖြေရရြတ္ဆို ရင္း ဆန္႔က်င္ရမည္ ဟူ၏။

မိမိ မတတ္ႏိုင္ေသာ အေနအထား ၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ မတရားမႈကို တရားသေယာင္ ေလွ်ာ့ေပါ့ကာကြယ္၍ မိမိစိတ္ကို လိမ္ညာဖံုးကြယ္ေပးေနလွ်င္ ထို မတရားမႈက မိမိထံသို႔မႀကာမီ ေရာက္လာေတာ့မည္။

လူ၏ ပင္ကိုယ္စိတ္မွာ တရားမွ်တမႈကို လိုလား၏။ အမွန္တရားကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိုး၏။ မဟုတ္ မတရားတာကို မခံခ်င္စိတ္ ရွိႀက၏။ မတရားမႈကို တြန္းလွန္လိုစိတ္ ရွိ၏။ ဒါက လူပီသေသာ စိတ္ဘဲ ၿဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ သည္ေတာ့ မိမိပတ္၀န္းက်င္၏ တရားမွ်တမႈ၊ မွန္ကန္မႈတို ့အတြက္ ၿပည္သူအားလံုးတြင္ တာ၀န္ရွိေနသည္။

တကယ္ေတာ့ သည္တရားက ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာတရားၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ လူတိုင္းလူတိုင္းက လိုက္နာရမည့္ တရားၿဖစ္သည္။ မတရားမႈမ်ား ၿဖစ္ေပၚလာလွ်င္ ၿပည္သူလူထုက လက္မခံေႀကာင္း ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတို ့အားၿဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ၿပသၿခင္းၿဖင့္ တရားကို ၀ိုင္း၀န္းေစာင့္ေရွာက္ႀကရန္ လိုသည္။

ထိုအထဲတြင္ အာဏာရွိသူ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူမ်ား၊ ႀသဇာႀကီးသူမ်ားအေနၿဖင့္မူ ပို၍ ႀကီးေသာေလးနက္မႈၿဖင့္ လိုက္နာရမည့္ တရားၿဖစ္သည္။ တန္ခိုးအာဏာ ႀသဇာႀကီးသူမ်ားအတြက္ အေရးႀကီးဆံုးအေၿခခံမူက

“မိမိေႀကာင့္ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မတရားသၿဖင့္ ထိခိုက္နစ္နာ ဆံုးရံႈးပ်က္ဆီးမႈမၿဖစ္ေစရ”

ဟူေသာမူ ၿဖစ္သည္။ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးပါ အ၀ိဟိသံ - ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းမႈ မၿပဳၿခင္းႏွင့္အ၀ိေရာဓန - ၿပည္သူတို႔ႏွင့္ မဆန္႔က်င္ၿခင္း ဆိုတာကလည္း ဒါဘဲ ၿဖစ္သည္။ ၿပည္သူလူထု၏ အစိုးရ
အၿဖစ္ တာ၀န္ယူသူမ်ား အေနၿဖင့္မူ တရားမွ်တမႈကို အသက္ႏွင့္လဲ၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔တာ၀န္ရွိသည္။ ထိုတာ၀န္ကို ပ်က္ကြက္လွ်င္ ၿပည္သူလူထုအား အုပ္ခ်ဳပ္ေသာအစိုးရ မၿဖစ္ထိုက္ဟု ထင္ၿမင္ယူဆမိပါသည္။


ၿပည္သူ ့ေခတ္အယ္ဒီတာ

၃၁ ေမ ၂၀၁၁