၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ပညာေရးဆိုင္ရာ အေတြးသစ္ အျမင္သစ္မ်ားဟုဆိုကာ စစ္အစိုးရက
ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈအသြင္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္လာသည္။ ဆရာ
ဆရာမမ်ားကို မြမ္းမံသင္တန္းေတြ တက္ခိုင္း သည္။ အရည္အခ်င္းစစ္ေဆးၿပီး
ဘာသာရပ္အလိုက္ ဘာသာကိုင္စနစ္ ကိုျပန္လည္က်င့္သုံးသည္။
မြမ္းမံသင္တန္းမ်ားတြင္ အရည္အခ်င္းစစ္ေဆးလိုက္သျဖင့္
အရည္အခ်င္း မျပည့္သည့္ဆရာ ဆရာမမ်ားကို ဘာသာရပ္လႊဲေျပာင္း ျခင္း၊
အတန္းလႊဲေျပာင္းျခင္းေတြလုပ္လာသည္။
ပညာေရးေလာကတြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အသစ္တစ္ခုကို
နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ရင္ဆိုင္လိုက္ရသျဖင့္ အေတာ္ေလးတုန္လႈပ္ကုန္ၾကသည္။
အလုပ္ထြက္မည္ဟုျပင္သူေတြျပင္လာၾကသည္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈသည္
မေမၽွာ္လင့္ထားသည့္အခ်ိန္တြင္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရသျဖင့္ လႈပ္ခတ္သြားပုံရသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇာတိေျမသို႔ျပန္ေရာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေလးစားရသည့္
တိုင္းပညာေရးမႉးအဆင့္ရွိ ဆရာႀကီးတစ္ဦးႏွင့္
သြားေရာက္ေမးျမန္းစုံစမ္းခဲ့ပါသည္။
ဆရာႀကီးက ကၽြန္ေတာ္ေမးသမၽွေျဖမည္ သို႔ေသာ္ "ငါ ပင္စင္ယူမွမင္းေရး"
ဟုဆိုလာပါသည္။ ယခုဆရာႀကီးပင္စင္ယူသြားခ်ိန္တြင္ ပညာေရးဆိုင္ရာ
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၏ ႐ိုက္ခတ္မႈအရွိန္အဟုန္ကိုသိေစခ်င္သျဖင့္
မူလေျပာဆိုေဆြးေႏြးခဲ့သည့္အတိုင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
Q: ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာသင္တန္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာေဒသအသီးသီးမွာ
ျပန္လည္ပို႔ခ်တဲ့အခါမွာ အသံေတြအေတာ္ ေလးထြက္လာပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ဆရာႀကီးရဲ႕အျမင္ေတြ သိပါရေစ။
ပထမဦးဆုံး ဆရာေတြကို ေႏြရာသီမွာ ရက္ေပါင္း ၅၀ ဆိုၿပီး သင္တန္းေတြေပးတယ္။
႐ူပ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ သခ်ၤာ သုံး ဘာသာပါ။ တကၠသိုလ္က ဆရာေတြနဲ႔
ေအးေအးေဆးေဆးသင္ၾကားၾကရေတာ့ က်တဲ့လူမရွိသေလာက္ပဲ။ တစ္တိုင္းလုံးမွ ၂
ေယာက္ပဲ က်တယ္။ အဲဒီသင္တန္းကၿပီးတဲ့ ဆရာေတြကေန ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာထပ္ၿပီး
သင္တန္း ျပန္ပို႔ခ်ရတယ္။ ဒီသင္တန္းက ၅ ရက္ပဲ။ ေႏြရာသီက မတက္ရေသးတဲ့ ဆရာ
ဆရာမေတြ ျပန္တက္ရတယ္။
ဒီသင္တန္းကို အစမ္းခန္႔ေတြ၊ ကိုးတန္းသင္ၿပီး ဆယ္တန္းမသင္တဲ့ ဆရာေတြပါလာတယ္။
၅ ရက္ကို ကမန္းကတမ္းသင္လိုက္ၾကရေတာ့ ကိုးတန္းသင္တဲ့ ဆရာေတြအေနနဲ႔ ဆယ္တန္း
course ကို ဘယ္လိုမွ ကၽြမ္းဝင္သြားမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီဆရာေတြကိုတစ္ခါ
ရက္နည္းနည္းနဲ႔သင္ၿပီး စာေမးပြဲျပန္စစ္ခ်လိုက္ေတာ့ အမွတ္ ၄၀ ေအာက္ တို႔ ၄၀
နဲ႔ ၅၀ ၾကားတို႔ရတာေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ၄၀
ေအာက္ကေတာ့ ၂ ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္လို႔ၾကားတယ္။ ၄၀ နဲ႔ ၅၀ ၾကားက အေယာက္ ၄၀
ေက်ာ္ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အမ်ားႀကီးက်ကုန္တယ္။ ဒါကို ပညာေရးဌာနက ဒီဆရာေတြဟာ
အရည္အခ်င္းမျပည့္မီဘူးလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ တယ္။
ဌာနအေနနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ဟုတ္တယ္။ ၅၀ ေတာင္မရသူေတြကို
အရည္အခ်င္းမမီသူေတြလို႔ ေျပာ ရင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပန္သုံးသပ္ရမွာက ၅
ရက္တည္းေပးတဲ့ သင္တန္းနဲ႔ အရည္အခ်င္းကိုသုံးသပ္မႈပဲ။ ဘယ္လိုမွ
မထိေရာက္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ကိုးတန္းသက္သက္သင္တဲ့ဆရာဟာ ဆယ္တန္းကို
ဘယ္လိုမွ ရင္း ႏွီးကၽြမ္းဝင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဆရာေတြဘက္က ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း ေက်ာင္းေတြမွာလိုအပ္ခ်က္အရ
ဝင္ၿပီးေတာ့ျဖည့္ဆည္းေပးရင္း ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဆရာေတြျဖစ္လာၾကရတာ အမ်ားႀကီး။
အခ်ိဳ႕ဆိုသင္ခ်င္လို႔ သင္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူး ေက်ာင္းအုပ္ ေတြက သင့္ေတာ္လို႔
တာဝန္ ေပးလို႔ သင္ေနၾကရတာ။ ဆရာမရွိလို႔ အစားထိုးၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးေနၾကရတာ။
ဒီဆရာေတြက တစ္ခါ စာေမးပြဲက်တယ္ဆိုၿပီး တြဲဘက္သင္႐ိုးမ်ားသာသင္ရန္လို႔
ဆိုလိုက္ေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ အ ျမင္နဲ႔ၾကည့္ၾကည့္ ေက်ာင္းသားေတြဘက္ကၾကည့္ၾကည့္
ဒီဆရာ သိကၡာတစ္ျပားသားမွမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ဆရာေတြရင္ထဲမွာ အေတာ္ေလးခံစားခ်က္ေတြျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။
Q:ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ မတတ္တဲ့ဆရာသင္ရင္ ေက်ာင္းသားေတြ တတ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီး ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ကိုးတန္းသက္သက္
စမ္းသင္ေနရတဲ့ဆရာေတြဟာ အစမ္းခန္႔ အေနနဲ႔ တာဝန္ေတြယူၿပီး
က်ရာတာဝန္ကိုလုပ္ေနေပမယ့္ သူတို႔ကိုကၽြမ္းက်င္သူေတြပါလို႔ သတ္မွတ္လို႔မရ
ျပန္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ၿပီးသင္တန္းပို႔ခ်ခ်ိန္ ၅
ရက္တည္းနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။
စစ္ဆိုလို႔ စစ္တဲ့သူေတြကလည္း အမွန္အတိုင္းလုပ္လိုက္ခ်ိန္မွာ
က်တာေတြျဖစ္ကိုလာရတာ။ ေနာက္ပိုင္း အေရးယူမႈအပိုင္းနဲ႔ ဘာသာရပ္ျပန္လည္
အ႐ုပ္သိမ္းခံရတာမ်ိဳးေတြျဖစ္လာရတာ။ ရာထူးမေလ်ာ့ဘူး၊ လစာမေလ်ာ့ဘူး ဆိုေပမယ့္
ထိပါးသြားတဲ့သိကၡာက ရာထူးေလ်ာ့ၿပီး လစာေလ်ာ့တာထက္ေတာင္ ဆိုးေသးတယ္။
ဆရာေတြ ဌာနက လုပ္တဲ့စာေမးပြဲမေအာင္လို႔ ဘာသာရပ္ေတြသင္လို႔မရေတာ့ဘူးလို႔
အေျပာခံရတာ ခင္ဗ်ားလည္း ေက်ာင္းဆရာဘ၀က သြားတာပဲ ခံစားၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။
ဌာနဘက္ကလည္း မမွားဘူး။ ဒီဘာသာမတတ္တဲ့ဆရာေတြ ဒီကေလးေတြကိုသင္လို႔
အလကားျဖစ္မွာဆိုတာ မွန္သင့္သေလာက္မွန္ေနတယ္။ ဒီဘက္ကလည္း လိုအပ္ခ်က္အရ
request လုပ္လို႔သင္ေပးေနၾကရတဲ့ အစမ္းခန္႔ေတြမွာ အမ်ားႀကီး
ထိခိုက္သြားရျပန္တယ္။
Q:စစ္ေဆးမႈမွာ ကိုးတန္းက ကိုးတန္းေမးခြန္း၊ ဆယ္တန္းက ဆယ္တန္းေမးခြန္း သီးျခားေျဖရတာလား
မဟုတ္ဘူး။ ကိုးတန္းနဲ႔ဆယ္တန္းေမးခြန္းကို ေပါင္းၿပီးေျဖၾကရတာ။
သင္တန္းရက္တိုတာရယ္၊ မကၽြမ္းက်င္တဲ့အပိုင္းေတြမွာ မေျဖႏိုင္တာေတြရယ္ေၾကာင့္
ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္ၾကရတာပါ။ ဆယ္တန္းလက္ရွိသင္ ေနတဲ့ ဆရာက
မြမ္းမံမွာက်ရင္ အထက္တန္းဘာသာကိုယုတ္သိမ္းၿပီးေတာ့
တြဲဘက္သင္႐ိုးေပးရမယ္လို႔ ၫြန္ၾကားခ်က္ထြက္တယ္။ ကိုးတန္းသင္တဲ့သူကိုလည္း
ဒီအတိုင္းပဲ အေရးယူခိုင္းတယ္။
Q:ဒီလိုအေရးယူမႈေတြေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ ေက်ာင္းေတြမွာျဖစ္လာပါသလဲ
မူလကတည္းက ေက်ာင္းေတြမွာ ဆရာအင္အားမရွိဘူး။ ဆရာရွိျပန္ေတာ့
ဘာသာရပ္ကၽြမ္းက်င္မရွိဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနေတြကေန
ဘာသာရပ္ေျပာင္းလို႔ဆိုလိုက္ျပန္ေတာ့ အလယ္တန္းျပေတြကို ဆြဲတင္လို႔ကလည္း
ေရွ႕ကလူေတြကိုနမူနာယူၿပီး တက္မသင္ဝံ့ၾကသလို တက္သင္ဖို႔
အတင္းတာဝန္ေပးျပန္ရင္လည္း ဘာသာရပ္တစ္ခုကိုျပန္ၿပီး ခုမွစေလ့လာ၊
အသစ္ကစသင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ဥပမာ ဆယ္တန္းကေလးေတြကို ဘာသာရပ္စသင္သူလက္ထဲကို ထည့္သင့္ မထည့္သင့္ဆိုတာ
ေက်ာင္းအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးစဥ္းစားလာရၿပီ။ ပညာေရးမွာ စမ္းသပ္လို႔မရတဲ့
ကာလဆိုတာရွိတယ္။ တကယ့္အက်ပ္အတည္းကာလေပါ့။ မေဝးေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ
ဆယ္တန္းေတြေျဖၾကရေတာ့မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟိုေျပာင္း သည္ေျပာင္းလုပ္ရတာကေတာ့
ရလဒ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ျမင္တယ္။ အေတြ႕အႀကဳံဆိုတာကို
အမ်ားႀကီးထည့္စဥ္းစားသင့္တယ္။
Q:ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာရထားတဲ့ဘြဲ႕ေတြနဲ႔ သင္ၾကားေရးမကိုက္ညီဘူး ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးအျမင္ကို သိပါရေစ
ဥပမာ ဓာတုေဗဒနဲ႔ဘြဲ႕ရထားသူက သခ်ၤာသင္ေနရတယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာဒါေတြအမ်ားႀကီး။
သူ႕ကို ငါးရက္သင္တန္းပို႔ လိုက္တယ္။ စာေမးပြဲက်ေရာ။ ဒီေတာ့
ကိုယ့္ဘာသာမဟုတ္လို႔က်တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သူ႕ကို မူလဘြဲ႕ယူစဥ္က
ဓာတုေဗဒျပန္သင္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး။ တြဲဘက္သင္႐ိုးတစ္ခုခုျပန္သင္ရမွာ။ သူ႕မွာ
သူကၽြမ္း က်င္တဲ့ဘာသာကိုျပန္ရဖို႔ဆိုတာ အခြင့္အေရးကိုမရေတာ့ဘူး။
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြကလႊတ္လို႔ လူမရွိလို႔သင္တန္းသြားတက္လိုက္ရပါတယ္ သူ႕အတြက္
ဒုကၡေရာက္ရသလိုျဖစ္ေနတယ္။ သခ်ၤာ မသင္ဘူးပဲနဲ႔
သခ်ၤာအထူးျပဳၿပီးလာတက္တာေတြေတာင္ရွိတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ က်တယ္ဆိုတာ
မဆန္းေတာ့ဘူးေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္ဘက္က ဆရာ ဆရာမေတြကို
အရည္အေသြးျမႇင့္ခ်င္လို႔လုပ္တာမွန္ေပမယ့္ နည္းနည္းေလးလြဲေနတယ္ထင္ တယ္။
Q:ဖုတ္ပူမီးတိုက္လုပ္လိုက္ရလို႔ ဒီလိုျဖစ္သြားရတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျပန္ၿပီးကုစားသင့္တယ္လို႔ ဆရာႀကီးထင္ပါသလဲ
ရက္အျပည့္သင္တန္းေပးေပါ့။ သူမ်ားေတြ ရက္ ၅၀ နဲ႔ သင္ၾကားခြင့္ရသလို
သူတို႔လည္း ရက္ ၅၀ အခြင့္အေရးရသင့္တာေပါ့။ အျပည့္ေပးလို႔က်ရင္
ထိထိေရာက္ေရာက္အေရးယူ။ ေနာက္ၿပီး ဘာလုပ္မယ္၊ ဘာအတြက္၊ ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္လို
ဆိုတာေတြကို ဆရာ ဆရာမေတြကို တိတိက်က်ေျပာၿပီးလုပ္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္။
ဗဟိုအဆင့္နဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္မွာ မြမ္းမံရက္ ကြာျခားတာ
ပထမအမွားလို႔ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္။
Q:အေရးယူမႈအပိုင္းေတြရွိလာေတာ့ သက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္သင္ဆရာေတြကို ေက်ာင္းေတြကဆြဲထုတ္လို႔ရပါသလား
လက္ရွိေက်ာင္းေတြမွာ အဲဒါကျပႆနာ။ နဂိုကမွ ဆရာမရွိရတဲ့အထဲ ထပ္ၿပီးေတာ့
အႏုတ္ခံလိုက္သလိုျဖစ္သြားျပန္ေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။
ေနာက္လူတက္ဆိုလိုက္ေတာ့ ေနာက္လူကလည္း ပထမလူေလာက္ အေတြ႕အႀကဳံေတြကမရွိဘူး။
ေအာင္ျမင္စရာ အလားအလာေတာ့မရွိေတာ့ဘူး။
Q:ဒါဆိုရင္ လာမယ့္တကၠသိုလ္ဝင္တန္းအတြက္ မထိခိုက္ႏိုင္ဘူးလား
အမ်ားႀကီးထိခိုက္သြားႏိုင္တယ္။ နဂိုကမွ ေအာင္ခ်က္နဲ႔ ဂုဏ္ထူးထြက္ေရးအတြက္
အသည္းအသန္လုပ္ေနၾကရတဲ့အထဲမွာ အထာမက်ေသးသူေတြဝင္လာရင္ဆိုတာ
အမ်ားႀကီးတြက္ဆေနရၿပီ။
Q:ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုကုစားႏိုင္မလဲ
ၫြန္ၾကားခ်က္ကလည္း အေရးယူရမယ္ဆိုတာရွိေနၿပီ။ ဒီေတာ့ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း
လုပ္ကိုလုပ္ရေတာ့မယ္။ အလယ္တန္းေတြကေန ဘာသာရပ္ဆရာေတြအတင္းဆြဲထုတ္ျပန္ေတာ့
မသင္ခ်င္ၾကျပန္ဘူး။
ေရွ႕မွာသင္ခန္းစာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ေနရတယ္ေလ။ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ
မာစတာသမားေတြကိုဌာနက ခန္႔ေပးေနေပမယ့္ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ျဖည့္ဆည္းခ်က္ေတြ
႐ုတ္ခ်ည္းဘယ္မွာ ျပည့္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။
ေနာက္ၿပီး စာတတ္တာနဲ႔ သင္တတ္တာ မတူေသးဘူး။ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရထားပါေစ
ကေလးေတြေရွ႕ထြက္ၿပီး စာသင္ဖို႔ဆိုတာ အမ်ားႀကီး လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိတယ္။ Class
control ေတြလိုတယ္။ ဆရာ့ဟန္၊ ဆရာ့မာန္ေတြအျပင္ သင္ၾကားမႈဆိုင္ရာ Arts ေတြ
အမ်ားႀကီးလိုတယ္။ စာတတ္တာနဲ႔ သင္တတ္တာတျခားစီပါ။ ခုဆိုရင္
တကၠသိုလ္ဝင္တန္းမွာ ေအာင္ခ်က္နည္းတဲ့ ေက်ာင္းေတြကို ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ
ကၽြမ္းက်င္ေတြလႊတ္ၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးေနတာမွန္ေပမယ့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြအမွန္တကယ္
မျဖည့္ေပးႏိုင္ေသးဘူး။
ဘာသာရပ္မွာ master ျဖစ္တိုင္း သင္ၾကားေရးမွာ master မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
လိုအပ္ခ်က္က ၄၀၀၀ ေလာက္ ခန္႔ထားႏိုင္တာက ၁၀၀၀ ေလာက္ဆိုေတာ့ တကယ္လို႔
သတ္မွတ္ခ်က္ျပည့္မီလာရင္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္။ ေလာေလာဆယ္
ပုံမွန္အတိုင္းဆက္သြားတာက အထာမပ်က္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
Q:ကၽြန္ေတာ္တို႔ပညာေရးဌာနမွာလည္း ဆရာေတြဘက္က လြဲတာေတြ မရွိႏိုင္ဘူးလား
ရွိတာေပါ့။ ဆရာေတြကိုအရည္အခ်င္းစစ္ရာမွာ ၅ မွတ္သာရတာေတြ၊ ႐ုပေဗဒဘာသာရပ္ကို
လုံး၀မတတ္ဘဲ ဆယ္တန္းမွာ တက္သင္ေနတာေတြရွိတယ္။ လူႀကီးေတြအေနနဲ႔က မတတ္လို႔သာ
မြမ္းမံရမယ္လို႔ လက္ခံထားၾကတယ္။ ေက်ာင္းေတြကလည္း ဆရာ မလုံေလာက္ေတာ့
က်ိတ္မွိတ္ၿပီး သိသိႀကီးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းေနၾကရင္း
ဒီလိုျဖစ္သြားရတာလည္းပါတယ္။
Q:လက္ရွိလူေတြနဲ႔ပဲ ဒီအတိုင္းသြားေနခဲ့ၾကလို႔
ဘာမ်ားဆုံး႐ႈံးသြားသလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေအာင္တာေတြ၊ ဂုဏ္ထူးထြက္တာေတြျဖစ္ေနတာ
နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာႀကီးဘယ္လိုသုံးသပ္မလဲ
လက္ေတြ႕နဲ႔သက္ေသထူထားတာေတြအမ်ားႀကီးပါ။ ဆရာႀကီး ဆရာမႀကီးေတြကလည္း
အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ပင္စင္ယူေတာ့မယ္။ တစ္ေန႔စာတစ္ေန႔ ျပင္ဆင္ၿပီးသင္ရင္း
အဆင္ေျပေနၾကတာ။ ဒီဆရာေတြကို ကိုယ္သင္ေနတဲ့စာ ေက်ာင္းသားေတြလို အလြတ္
ျပန္႐ြတ္ခိုင္း လို႔ေတာ့ မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္းက်ကုန္ၾကတာ။
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ဗ်ာ ခုျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာမွာ ဆရာႀကီး ဆရာမႀကီးေတြကို
စိတ္ဓာတ္လည္းျပန္ျမႇင့္တင္ရာေရာက္ေအာင္ ရက္ရွည္သင္တန္းေတြျပန္ေပးကုစားၿပီး
ေနရာျပန္ေပးသင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ သူတို႔ကို
တြဲဘက္သင္႐ိုးေတြသြားသင္ခိုင္းလို႔လည္း ပညာေရးဌာနအတြက္
ပိုၿပီးထူးျခားလာမယ္မထင္ဘူး။ ပိုဆိုးသြားတဲ့အေျဖပဲ ထြက္လာမယ္။ သတိေပး။
ျပန္သင္။ ျပန္စစ္ လုပ္ေပးသင့္တယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ရက္အတိုင္း သင္တန္းေပး။
က်ရင္ အေရးယူေပါ့။
Q:အေရးယူမႈေတြရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲမွာ ဘာေတြျဖစ္လာသလဲ
ထြက္မယ္ဆိုတာေတြမ်ားလာတယ္။ အသက္ျပည့္ကာနီးေတြ၊ လုပ္သက္ျပည့္ကာနီးေတြအျပင္
နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ထြက္မယ္ဆိုတဲ့ တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြမ်ားလာတယ္။
ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး ျမတ္ႏိုးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့တဲ့လုပ္ငန္းကို အရွက္နဲ႔လဲၿပီး
ထြက္မယ္ဆိုတာေတြျဖစ္လာလို႔ စိတ္မေကာင္းစရာေတြပဲ။
Q:ေနာက္ဆက္တြဲဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ဘာေတြေျပာခ်င္တာမ်ားရွိပါေသးသလဲ
ရွိတယ္။ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ညီေအာင္
စာေမးပြဲစနစ္ကိုေလၽွာ႔ခ်တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ကေတာ့
သိပ္ၿပီးခြင္မက်ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာနည္းစနစ္ကိုယူၿပီး Chapter End
Test ေတြနဲ႔သြားခဲ့ရာမွာ တကယ္တမ္း ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေျပာမရႏိုင္တာေတြ
အမ်ားႀကီးပဲ။
အဲဒီဆိုးက်ိဳးေတြကို ကၽြန္ ေတာ္တို႔ အမ်ားႀကီးခံေနၾကရတယ္။ အရင္က ေလးတန္း၊
ရွစ္တန္း၊ ဆယ္တန္းေတြကို ဗဟိုကထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ စစ္ေဆးတဲ့
စနစ္ကိုက်င့္သုံးခဲ့ၾကတာပဲ။ ဘာမ်ားမွားလို႔လဲ။ ကေလးေတြရဲ႕ အရည္အေသြးကို
တကယ္စစ္ေဆးတဲ့ Center ေတြကထိန္းၿပီး စစ္ေဆးသြားႏိုင္လို႔
ေအာင္ျမင္မႈေတြရခဲ့တာပဲ။ ေပၚလစီကစာေမးပြဲစနစ္ကိုေလၽွာ႔ဖို႔ ျဖစ္ေနၿပီး
အေကာင္အထည္ေဖာ္ရတဲ့အပိုင္းက စာေမးပြဲကို စနစ္တက်က်င္းပေပးခ်င္ေနလို႔လည္း
ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကေန တစ္ေက်ာင္းကိုေျပာင္းလာရင္ေတာင္
သူ႕အရည္အခ်င္းကိုသိခ်င္ရင္ Placement Test စစ္သင့္ရင္ စစ္ရမွာ။
Q:ပညာေရးမွာ အရည္အေသြးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာႀကီးဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ
ရွင္းေနတာပဲဗ်ာ။ ေလးတန္းေအာင္တဲ့ကေလးက ျမန္မာသတင္းစာေတာင္ မဖတ္ႏိုင္ဘူး။
ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ အဂၤလိပ္သတင္းစာမဖတ္ႏိုင္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္ေတြမွာ ၇ တန္း ေလာက္နဲ႔ အဂၤလိပ္သတင္းစာကို
မႊတ္ေနေအာင္ဖတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ ခင္ဗ်ားသုံးသပ္မလဲ။ ဆရာေတြက
ဒီအတိုင္းပဲ။
အရင္ကလည္းဒီဆရာေတြပဲ သင္ၿပီး ခုလည္း ဒီဆရာေတြပဲသင္ေနၾကတာ။
ႏိုင္ငံတကာစနစ္ဆိုတာ ပုံေသကူးခ်လိုက္လို႔မရတာေတြအမ်ားႀကီး။ သူ႕ႏိုင္ငံအတြက္
အဆင္ေျပေနတာကို ကိုယ့္ ႏိုင္ငံနဲ႔ကိုက္ညီလိမ့္မယ္လို႔ ပုံေသယူလို႔မရဘူး။
ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ပညာရွင္ေတြကပိုသိပါလိမ့္မယ္။ ခြင္မတည့္တာကို
ခြင္ခ်လိုက္လို႔ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္လာတယ္လို႔ သုံးသပ္ရင္လည္းရတယ္။
မွတ္ခ်က္
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ပညာေရးဆိုင္ရာအေတြ႕အႀကဳံတစ္ခုကို စိတ္ထဲတြင္ မေက်လည္သျဖင့္
ပညာေရးအျမင္ရွိေသာ ဆရာႀကီး ဦးသိန္းလႈိင္ (တိုင္းပညာေရးမွဴး အၿငိမ္းစား)
ႏွင့္ ေဆြးေႏြးထားခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။
တင္ညြန္႔
အင္တာဗ်ဴးက႑
ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္း
No comments:
Post a Comment
အခုလို လာေရာက္အားေပးၾကတာ အထူးပဲ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ား ... ။ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ေက်ာ္ထက္၀င္း နည္းပညာ (ဘားအံ)
www.kyawhtetwin.blogspot.com